Bu in-vitro çalışmanın amacı farklı sodyum pcrborat tiplerinin su veya hidrojen peroksit ile olan karışımlarının dişlerin intrakoronal ağartılmasmı takiben kompozit bağlanması özerine etkisinin microtensile bağlanma dayanım testi kullanarak belirlenmesidir. Bu amaçla periodontal nedenden dolayı çekilmiş 80 adet insan üst orta keser dişi kullanıldı. Kök kanallarının doldurulmalarını takiben, dişler rasgele on dişten oluşan sekiz gruba bölündü. Ağartma ajanları dişlerin pulpa odalarına aşağıdaki gibi yerleştirildi ve giriş kaviteleri Cavit ile kapatıldı. Grup 1: SP monohidrat (MH) + su, Grup 2: SP trihidrat (TRH) + su, Grup 3: SP tetrahidrat (TH) + su, Grup 4: SP-MH + hidrojen peroksit (HP), Grup 5: SP-TRH + HP, Grup 6: SP-TH + HP, Grup 7: su, Grup 8: HP. 3. günde tekrar ağartma ajanları yenilendi. Toplam 7 günlük ağartma tedavisinden sonra kuronlar mezialden dİstale vertikal olarak kesildi ve labial pulpa odası dentini Clearfil SE-Bond ile hazırlandı ve rezin kompozit (Clearfil AP-X) ile restore edildi. İnstron test cihazı kullanılarak labiyal pulpa odası dentinine microtensile bağlanma dayanımları ölçüldü. Veriler MPa olarak kaydedildi ve İstatistiksel olarak değerlendirildi. Monohİdratın hem su hem de hidrojen peroksit gruplarının bağlanma dayanımındaki azalma grup 7'ye göre istatistiksel olarak önemli bulundu (p < 0.05). Trihidrat ve tetrahidratın su gruplarının bağlanma dayanımındaki azalma ise istatistiksel olarak önemli değildi (p > 0.05). Bu çalışmanın sonuçlarına göre, tüm ağartma ajanlarının kompozitin bağlanma dayanımında azalmalara neden olduğu belirlendi.