ÖZETBirleşik İngiltere krallığında, 6 milyondan fazla yaşlı insan yaşamını sürdürmekte, bunların 2 milyonunu sakatlar meydana getirmektedir. 2 milyon sakat insanın 3/4 ünü çok şiddetli sakatlar meydana getirmektedir.Araştırmalar bu kişilerin çoğunluğunun dişhekimliği açısından tedaviye ihtiyaç gösterdiklerini ancak, bunların % 10 un tedavi için başvurduklarını ortaya koymuştur. Tüm sakatların en azından yarısının. dişhekimliği açısından tedavi edilebileceği ve bu kişilerin tedaviden yarar sağlıyabileceği bir gerçektir.Bu kişiler için uygun ulaşım araçları sağlanabilirse, muhtemelen 5 milyon hasta, sınırlıda olsa tedavi elde edebilecek ve bunların yarıdan fazlası hekimle aktif olarak işbirliği yapıp, tedaviden yarar sağlayabileceklerdir.Bu yazıda bu problemleri yanıtlayabilecek kuruluşlar, personel eğitimi ve geriatrik kişinin sağlığında toplumun payı anlatılmış ve bunların ortaya çıkarılabilmesi için önerilerde bulunulmuştur.Bu önerilerin yapılabilmesi için gerekli olan para çok olmakla beraber, bu problemin toplumda çok iyi anlatılmasıyla halkın dişhekimliği açısından sağlıklı şekilde yaşlanması sağlanabilir. Buna ilave olarak, gerekli kolaylıkları sağlamak için sağlık merkezlerinin ve kliniklerinin kullanılması, halk sağlığı dişhekimleri ile, dlşhekimlerinin devamlı eğitilmesi bu güncel problemin çözümünde büyük katkıda bulunacaktır.SUMMARYThere are over 6 million elderly people in the United Kngdom of whom 2 million are handicapped, about 3/4 million of them severely.Surveys have shown that the majority of these people neeh dental treatment although less than 10% seek it each year. At least half of this total number are treatable and would actively benefit from treatment. Probably about 5 million patients could with suitable transport or with the availability of mobile equipment receive limited dental care and more than half this number could actively cooperate and benefit from treatment if this were available.The need for the training of personnel and organization of resources to meet this problem and to participate in the community care of the geriatric person is presented together with outline suggestions on how this might be achieved.Although the financial implications of establishing care on this scale are considerable much could be done by publicity so that people reach old age in a good state of dental repair. In addition utilization of health contres and clinics to provide the necessary physical facilities and continuing education programmes for community health dentists and general dental practitioners could do much to alleviate the present problem.