İtalyan Siyaseti, Popülizm ve Beş Yıldız Hareketi

İtalya’da sağ popülizmin en etkin örneği Beş Yıldız Hareketi nedir, hangi araçları siyasi söylemini yayabilmek ve konsolide edebilmek için kullanmaktadır, hareketin söyleminin temel eksenleri nelerdir, organizasyonel ve liderlik özellikleri Hareket’in seçmen kitlesini genişletebilmesine hizmet etmektedir? Hareketi İtalyan siyasal sistemi içinde nereye konumlandırabiliriz ve kemikleşmiş mevcut siyasi düzen içerisinde, özellikle İkinci Cumhuriyet yapısından ne bakımlardan ayrışmaktadır? Bu sorulara ulusal ve uluslararası konjonktürde farklı cevaplar bulunmaktadır. Bu makale, bu sorulara cevap ararken İtalyan siyasal sisteminin ve parti siyasetinin genel karakteristiklerinden yola çıkacak ve Beş Yıldız Hareketi’nin İtalyan siyasetine girdiği andan itibaren arttırdığı seçmen desteğini Mart 2018 seçimlerinde popülist söylemin oy karşılığı üzerinde duracaktır. Mevcut sistemin tıkanıkları, uluslararası konjonktür ve Hareket’in genel karakteristiklerini inceleyerek İtalyan siyasetinde artan sağ popülizmi inceleyecektir.

Anahtar Kelimeler:

Popülizm, İtalya, Beş Yıldız Hareketi

PDF

___

Örnek: Aras, İ. & Günar A. (2017). Brexit’in Avrupa Birliği Türkiye İlişkilerine Etkileri. T. Arı, Ç. A. Koyunc (Eds) içinde IX. Uludağ Uluslararası İlişkiler Kongresi: Dünya Politikasında Kriz ve Değişim (ss. 304-320). Bursa: Dora Yayıncılık.
Bideleux, R. and Taylor, R. (eds.) (1996). European integration and disintegration. New York: Routledge.
Karacasulu, N. and Karakır, İ.A. (2014). EU-Turkey relations in the context of the Middle East after the Arab Spring. Insight Turkey, 16(4), 201-219.
Timpe, M. (2010). Peki ötekiler ne diyor? Sosyal Demokrasi El Kitabı 1: Sosyal demokrasinin temelleri (R. Hallaç, Çev.) içinde. İstanbul: Friedrich-Ebert-Stiftung Sosyal Demokrasi Akademisi.
Belloni, F.P. (1978). Factionalism, the Party System, and Italian Politics. In Frank P. Belloni and Dennis C. Beller (eds.) Faction Politics: Political Parties and Factionalism in Comparative Perspectives, Santa Barbara, CA: ABC Clio Inc.
Bordignon, F. ve Ceccarini, L. (2013). Five Stars and a Cricket: Beppe Grillo Shakes Italian Politics. South European Society and Politics, 18(4), 427-499.
Bufacchi, V. (1996) “The coming age of Italian democracy Part I: Literature on Italian Elections 1992–94” Government and Opposition, 31(3), 322-346.
Dal Zotto, E. (2017). Populism in Italy: The Case of Five Star Movement. CIDOB Report 01-2017, 61-63.
Pasquino, G. and McCarthy, P. (1993) The End of Post-War Politics in Italy: The Landmark 1992 Elections. San Fransisco: Westview Press Boulder.
Putnam, R. (1993) Making Democracy Work: Civic Traditions in Modern Italy, Princeton: Princeton University Press.
Raniolo, F. (2006). Forza Italia: A Leader with a Party. South European Society and Politics, 11(3), 439-455
Sartori, G. (1971). Proporzionalismo, frazionismo e crisi dei partiti. Rivista Italiana di Scienza Politica, 1, 629-655.
Sartori, G. (1982). Teoria dei partiti e caso italiano, Milano: Sugarco.
Shin, M.E. and Agnew, J.A. (2008) Berlusconi’s Italy: Mapping Contemporary Italian Politics. Philadelphia: Temple University Press.
Spotts, F. and Wieser, T. (1986) Italy a Diffcult Democracy: A Survey of Italian Politics. Cambridge: Cambridge University Press.
Wildgen, J.K. (1985). Preference voting and ıntraparty competition in Italy: Some new evidence on the CommunistChristian Democrat Stalemate. Journal of Politics, 47, 947- 957.
Zuckerman, A.S. (1975). Political Clienteles in Power: Party Factions and Cabinet Coalitions in Italy. Sage Professional Papers in Comparative Politics, 1-55, Beverly Hills and London: Sage Publications.
Zuckerman, A.S. (1979). The Politics of Faction: Christian Democratic Rule in Italy. Yale University Press, New Haven.