Sağlık Sektöründe Çalışan Veri Kayıt Personelinin İletişim Becerilerini Etkileyen Faktörler: Hastane Çalışanları Üzerinde Bir Araştırma

Bu çalışmada sağlık sektöründeki bir meslek grubu ele alınmış; iş tanımları gereği kayıt işlemlerini gerçekleştiren çalışanların stres karşısında iletişim becerilerinin ne yönde etkilendiğinin tespiti amaçlanmıştır. Bu çalışmada Ersanlı ve Balcı (1998) tarafından geliştirilen “İletişim Envanteri” ile Lovibond ve Lovibond (1995) tarafından geliştirilen “DAS, Depresyon, Anksiyete, Stres” ölçeği birleştirilerek; duygusal, zihinsel ve davranışsal olarak tanımlayabileceğimiz iletişim becerilerinin hangisinin depresyon, anksiyete ve stres faktörlerinden ne oranda etkilendiği tespit edilmeye çalışılmıştır. Sonuç olarak iletişim becerileri ölçeğinin duygusal ve davranışsal boyutlarında, eğitim seviyesi açısından %5 anlamlılık düzeyinde istatistiksel olarak anlamlı farklılık gözlemlenmiştir. İletişim becerileri ölçeğinin zihinsel iletişim becerisi boyutunda, cinsiyete göre istatistiksel olarak %5 anlamlılık düzeyinde bir farklılık gözlemlenmiştir. İletişim becerileri ölçeğinin duygusal boyutu ile DAS ölçeğinin her üç boyutu arasında negatif yönlü ve %1 anlamlılık düzeyinde istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğu söylenilebilir.

Anahtar Kelimeler:

sağlık, veri kayıt personeli, iletişim becerileri, stres, depresyon

PDF

___

Arslan, C. (2005). Kişilerarası Çatışma Çözme ve Problem Çözme Yaklaşımlarının Yükleme Karmaşıklığı Açısından İncelenmesi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Aytaç, S. (2006). “Çalışanların İşlerine İlişkin Duygularının Stres Üzerindeki Etkisi”. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Mecmuası. 5. 833.
Bıçakçı, İ. (2002). İletişim ve Halkla İlişkiler: Eleştirel Bir Yaklaşım. İstanbul: MediaCat Kitapları.
Bilgel, N., Bayram, N., Uncu, Y. (2007). “Uludağ Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Öğrencilerinin Duygudurum Araştırması”. Türkiye Ekonometri ve İstatistik Kongresi. Malatya: İnönü Üniversitesi.
Cüceloğlu, D. (2001). Yeniden İnsan İnsana. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Dökmen, Ü. (2001). İletişim Çatışmaları ve Empati. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
___________ (2008). Yaşama Yerleşmek. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Durak Batıgün, A., Hisli Şahin, N., Karslı Demirel, E. (2011). “Bedensel Hastalıkları Olan Bireylerde Stres, Kendilik Algısı, Kişilerarası Tarz ve Öfke İlişkisi”. Türk Psikiyatri Dergisi. 22. 1.
Güçlü, N. (2001). “Stres Yönetimi”. G.Ü. Gazi Üniversitesi Dergisi. 21. 102.
Gürgen, H. (1997). Örgütlerde İletişim Kalitesi. İstanbul: Der Yayınları.
Jones, S. E. ve Lebaron, C. (2002). “Research on the Relationship Between Verbal and Nonverbal Communication Emerging Integrations”. Journal of Communication. 499.
Martin, R., Wan, C. K., David, J. P., Wegner, E. L., Olson, B. D., Watson, D. (1999). “Style of Anger Expression: Relation to Expressivity, Personality, and Health”. Personality and Social Psychology Bulletin. 25. 1196-1207.
Robbins, S. P. ve Judge T. A. (2012). Örgütsel Davranış Organizational Behavior. (İ.Erdem, çev. ed.). İstanbul: Nobel Akademik Yayıncılık.
Taşdemir, E. (2006). Kamu Çalışanları-Vatandaş İlişkisini Etkileyen Faktörler: Kişilerarası İletişim Unsurlarını Kullanım Biçimlerinin İlişki Üzerindeki Etkisi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Tengilimoğlu, D. ve Öztürk, Y. (2004). İşletmelerde Halkla İlişkiler. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
MEB. (2007). İletişim Türleri ve Süreci. Ankara.
Yılmaz, B. (2003). “Toplumsal İletişimde Kütüphane”. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi. 20(2). 11-29.
Zıllıoğlu, M. (1993). İletişim Nedir?. İstanbul: İletişim Yayınları.