Sokaklarda geziyor, gece karanlığında gökyüzünü, yıldızları seyrediyordu. Başını sağa sola sallıyor, omuz silkiyor, bir anlam veremiyordu. Eşi onu çok seviyordu, çocukları vardı ve ticaretle uğraşmasından dolayı malı mülkü de yerindeydi. İçinde yaşadığı toplumun bütün beklentilerine/erdemlerine sahip olmasına rağmen, yine de mutlu olmak adına kendisinde bir eksiklik, bir noksanlık hissediyordu. Bu eksikliğini ve noksanlığını gidermek, benliğine odaklanarak onu keşfetmek için kuş uçmaz, kervan geçmez kayabaşlarındaki mağaraları kendisine mekân ediniyordu. İnsanın yalnız başına kaldığında ürperdiği o yerlerde O, halinden memnundu. Sürekli kendisini dinliyor, etrafına bakıyor ve yalnız iken anlamlar çıkarmaya çalışıyordu. Gece karanlığı bastığında ise sanki kâinatta o yokmuş gibi bir taşın altına sığınarak sabahı bekliyordu. O, kimse kendisinin farkında olmadan her şeyi gözlemliyordu. Yoktu ve vardı. Yaş kırka varmıştı.