BİR UÇAĞIN MAKSİMUM RANTABİLİTESİNİN LAGRANGE KATSAYISI İLE OPTİMİZASYONU

Bu çalışmada, şirketler tarafından uçak seçilmesine bir model olması amacıyla, bir uçağın maksimum rantabilite optimizasyonu çeşitli kısıtlar altında, Lagrange katsayısı kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Uygulamada esas olarak, uçağın ana elaman ağırlıkları, uçuş hızı, uçuş yüksekliği, yakıt tüketimi, menzili, kalkış mesafesi ve fines değeri dikkate alınarak optimum poler denklem katsayısı çarpanı elde edilmiştir. 

THE OPTIMIZATION OF THE MAXIMUM RENTABILITY OF AN AIRPLANE BY USING LAGRANGE COEFFICIENT

In this study, the optimization of the maximum rentability of an airplane under various contraints by using Lagrange coefficients has been realized; so as to, obtain a model of airplane selection for companies. Basically, as an application, the optimum drag polar multiplicative coefficient has been obtained by using the weights of the main aircraft parts, flight speed, flight altitude, fuel consumption, range, take-off distance, and lift-to-drag ratio. 

___

  • Aksan, M. (1964). Uçak Performansı. Teknik Üniversite Matbaası, İstanbul. Alag, G., Duke, E.L. (1985). Development of a Flight Test Maneuver Autopilot for an F-15 Aircraft. NASA Tehnical Memorandum.
  • Ateş, S. (2009). Mathematical Economics I Lectures Notes. Çukurova University Department of Economics. Cavcar, A., Cavcar, M. (1999). Uçuş Prensipleri. Anadolu Üniversitesi Yayınları, Es- kişehir.
  • Cavcar, M. (2003). Uçuş Mekaniğinde Optimizasyon Yöntemleri Lisansüstü Dersi Notları. Anadolu Üniversitesi, Eskişehir
  • Daskin, M., Panayotopoulus, N.D. (1989). A Lagrangian Relaxation Approach to Assigning Aircraft to Routes in Hub and Spoke Networks. Transportation Science 23(2), 91-99.
  • Dekkers, J., Straaten, W. (2008). Monetary Valuation of Aircraft Noise. Tinbergen Institute Discussion Paper.
  • Dinçer, S.E. (2004). Yolcu Talepleri ile Filo Rotası ve Uçuş Listelerine Çok Amaçlı Tamsayılı Ağ Algoritmasıyla Çözüm Yaklaşımı ve Türk Hava Yolları’na Uygulanması. Marmara Üniversitesi, İİBF Dergisi 1(19), 233-250.
  • Deremaux, Y., Willcoxy, K. ve Haimes, R. (2003). Physically-Based, Real-Time Visualization and Constraint Analysis in Multidisciplinary Design Optimization. American Institute of Aeronautics and Astronautics. 1-11.
  • Filippone, A. (2006). Flight Performance Of Fixed And Rotary Wing Aircraft. Elsevier Aerospace Engineering Series, Butterworth-Heinemann.
  • Kuşhan, M.C. (2003). Türkiye'de Bakım Mühendisliği Eğitiminin Gereği ve Uçak Bakım Mühendisliğinin Önemi. 2. Ulusal Uçak, Havacılık ve Uzay Mühendisliği Kurultayı. 79-84, Eskişehir.
  • Lammen, W. ve Houten, R. (2008). Predictive Simulation of Impact Phenomena for Innovations. Aircraft Component Design ENOC 2008, Saint Petersburg, Russia.
  • Lee, K. ve Kim, J. (2003). Parallel Evolutionary Optimized Pitching Motion Control for F-16 Aircraft. IEEE. 1199-1205.
  • Maksimovic, S. ve Zeljkovic, V. (2004). Multilevel Optimization Approach Applied to Aircraft Stractures, The First International Conference On Computational Mechanics (Cm’04). Belgrade, Serbia And Montenegro, 1-10.
  • Martinovich, V.A. (1990). Quantifying Aircaft Agility Using Minimum-Time Maneuvers. Master of Science, MIT.
  • Özelgin, Z.G. (1978). Uçuş Mekaniği. İTÜ Makine Fakültesi Uçak İnşaatı Kürsüsü, İstanbul.
  • Özelgin, Z.G. (1979). Uçak Aerodinamiği. İTÜ Makine Fakültesi Uçak İnşaatı Kürsüsü, İstanbul.
  • Özger, A. ve Oktal, H. (2009). Havayolu Kargo Taşımacılığında Kapasite Sınırı Olmayan Çok Atamalı P-Ana Dağıtım Üssü Medyan Problemine Tamsayılı Model Yaklaşımı, Havacılık ve Uzay Teknolojileri Dergisi 4(1), 47-60.
  • Raymer, D.P. (1992). Aircraft Design: A Conceptual Approach. American Institute of Aeronautics and Astronautics, Washington DC. Soru önergesi, (2004).
  • http://www.bihluntamayligil.com.tr/files/_files/ekonomi/cevap/thy_nin_yeni_ucak_alimlarina_iliskin_onerge_03.11.2004.pdf