SÛKÎ’NİN MEKKE, MEDİNE VE PEYGAMBERLER İÇİN YAZDIĞI MANZUMELER
Klasik Türk Edebiyatı’nda mekânların önemli bir yeri vardır. Edebiyatın temelini oluşturan İslami ortak değerleri simgeleyen mekânların başında Mekke ve Medine gelir. Mekke, şehirlerin annesi olarak adlandırılır ve mükerrem sıfatıyla anılır. Medine, Hz. Peygamber’in sığınağı ve yeni kurulacak devletin merkezi konumundadır. Medine, münevver sıfatıyla anılır. Mekke ve Medine için ortak sıfat olarak Haremeyn-i Şerifeyn ifadesi kullanılır. Mekânların yanında şahısların da edebiyatta önemli bir yeri vardır. Şahıslar, menkıbeleri veya karakterleri ile edebiyatta sıkça kullanılır. Çalışmamızda, 18. yüzyıl şairlerinden olduğunu düşündüğümüz Sûkî mahlaslı şaire nispet edilen üç manzume incelenmiştir. Manzumelerden birincisi Mekke için, ikincisi Medine için yazılmıştır. Üçüncü manzume ise Peygamberler için yazılmıştır. Bu çalışma ile Sûkî’nin dini şahıslar ve mekânlar için yazmış olduğu manzumelerin edebiyat dünyasına tanıtılması amaçlanmıştır.
___
- Akbayar, Nuri (2001). Osmanlı Yer Adları Sözlüğü, İstanbul: Tarih Vakfı Yurt Yayınları.
- Akün, Ömer Faruk (2013). Divan Edebiyatı, İstanbul: İSAM Yayınları.
- Bilkan, e. Ali Fuat (2012). Şair Nâbî, Ankara: Kültür ve Turizm Bakanlığı.
- Bostancı, Tuğba (2019). Evliya Çelebi Seyahatnamesi'ne Göre Mekke, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, İstanbul.
- Gemici, Nurettin (2010). ''Evliya Çelebi Seyahatnamesi'nde Hz.Peygamber ve Medine'', İstanbul Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, Cilt:0, Sayı:22, 245-266.
- Köksal, Mustafa Asım (1999). Büyük Peygamberler Tarihi 1, İstanbul: Köksal Yayıncılık.
- Levend, Agah Sırrı (1943). Divan Edebiyatı, İstanbul: İnkılap Kitapevi.
- Saraç, Yekta (2010). Klasik Edebiyat Bilgisi: Biçim-Ölçü-Kafiye, İstanbul: Gökkubbe .
- Yeniterzi, Emine (2010). ''Klasik Türk Şiirinde Ülke ve Şehirlerin Meşhur Özellikleri'', Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, Cilt:3, Sayı:15 301-334.
- Zavotçu, Gencay (2013). Klasik Türk Edebiyatı Sözlüğü, Ankara: Kesit Yayınları.