Anlatmaya bağlı kurmaca metinlerdeki anlatıcı gibi, lirik metinlerde de şiiri söyleyen bir kişi vardır. Ancak bu,  her zaman şair olmayabilir. Şair başkaları adına da konuşabilir. Kamu vicdanını temsil ederken olduğu gibi insan kimliğini öne çıkararak duyuş, düşünüş ve sezişlerini şiirle dile getirebilir. Bir şairin bütün şiirlerinde olmasa da, “ben” zamirini ve şiir yazma eylemini kullandığı şiirlerde ʽşair özneʼden söz edilebilir. Necatigil’in şiirlerinde ‘ben’ söyleyicinin üç görünümü söz konusudur. Birincisi insan Necatigil, ikincisi öğretmen Necatigil, üçüncüsü de şair Necatigil’dir. Yazma eyleminin vurgulandığı şiirlerinde Necatigil, hayata katlanma, anlaşılamama, yalnızlık, hayalle gerçek arasında sıkışıp kalma gibi yazgısal görünüşlerle, bir tragedya kahramanına benzer. Bu makalede şair Necatigil’in şiirine yansımış portresiyle ‘şair özne’nin yazgısı irdelenmiş; şairin ‘ben’ zamirini kullanarak söylediği “şiir yazma” eylemine doğrudan işaret eden şiirlerindeki ‘özne’nin konumu incelenmiştir.