Başlangıç için bir tespit: Vergi yargıçları ve vergi memurları yasayı münferit olaya uygulamak zorundadırlar, yasayı extra legem ya dacontra legem genişletemezler; ancak onu yorum ya da altlama yoluyla somutlaştıra- “bilirler. Yasanın bu şekilde “genişlemesi” vergi hukuk uygulaması açısından geçerli ve gereklidir. Bilinçli boşluklar, yasa koyucunun bilinçli olarak bir kural koymaması, özellikle olguyu yasal açıdan olgun görmemesi ve olguyu hukuksal sonuç kurallarını o an için yargılamaya ve doktrine bırakmasından doğar. Bu durumda oluşan yasa boşlukları kıyas yoluyla doldurulabilir mi? Metnin ve ratio legisin hukukun çekirdek alanlarında bulunmadığı yerlerde kanun uygulaması kanunun lafzı çerçevesiyle sınırlanabilir mi? Vergi kanun koyucusunun sustuğu yerde, kanun uygulayıcısı artık vergi yasamasının adaletsizliğinin ardına mı saklanmalıdır? Yoksa objektif amaca uygun bir yorumu ön planda tutarak, keyfilik yasağını çiğnemeden vergi eşitliğini mi sağlamalıdır? İncelemede bu soruların cevapları araştırılacaktır. Öncelikle hukukta kıyas kavramı ve kıyas çıkarımının koşulları üzerinde durulacak, ardından vergi hukukunda kıyas yasağı irdelenecektir.