Bilindiği üzere yetki kavramı, bir davaya hangi yerdeki görevli mahkeme tarafından bakılacağını belirler. 30.01.1950 tarihli ve 5521 sayılı İş Mahkemeleri Kanunu* 1 (İMK), 5. maddesi ile yetki kurallarına ilişkin Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu (HUMK)’nun 9 ve sonraki maddelerinde yer alan yetki kurallarından ayrı özel bir yetki hükmüne yer vermiştir. Buna göre, “İş mahkemelerinde açılacak her dava, açıldığı tarihte dava olunanın Türk Medeni Kanunu gereğince ikametgahı sayılan yer mahkemesinde bakılabileceği gibi, işçinin işini yaptığı işyeri için yetkili mahkemede de bakılabilir. Bunlara aykın sözleşme muteber sayılmaz.”. Söz konusu hüküm ile, davanın açılabileceği yetkili mahkemeler belirtilmiş ve bunlara aykın sözleşmelerin geçerli olmadığı da ifade edilmiştir. Bu hüküm çerçevesinde, öğretide ve Yargıtay uygulamasında, kanunla yetkili kılınmış olan mahkemelerin (davalının ikametgahı ve işyeri mahkemelerinin) yetkisinin kaldırılamayacağı yani olumsuz yetki sözleşmelerinin geçersiz olduğu kabul edilmekte fakat 5. madde ile getirilen yetki kurallarına dokunmaksızın yeni yetkili mahkemeler kabul eden yetki sözleşmelerinin (olumlu yetki sözleşmelerinin) geçerliliği ise tartışılmaktadır.