İşçinin iş sözleşmesinin zayıf tarafını oluşturması ve işverenin ekonomik ve sosyal olarak işçi karşısında güçlü konumu işçiye, dilediği şartlarla sözleşme hükümlerini kabul ettirme imkanı sağlamaktadır. İş ilişkisinde taraflar arasında sözleşme eşitliğinin bulunmaması, işçinin özel olarak korunması sonucunu doğurmuştur. Bu amaçla, çalışma mevzuatı özel olarak düzenlenmiş ve iş sözleşmesinin içeriğini belirleme özgürlüğü işveren aleyhine sınırlandırılarak, çalışma hayatının asgari standartları tespit edilmiştir. Bu cümleden olarak, Borçlar Kanununun 420. maddesi ile, işçi aleyhine tek taraflı cezai şart öngörülemeyeceği açıkça düzenlenmiştir.