CEZA ZAMANAŞIMI

Yargılamanın sonucunda, kesin mahkumiyet ortaya çıkmasından sonra, belirli bir sürenin geçmesiyle cezanın infaz edilebilmesine engel olan kuruma, ceza zamanaşımı denir. Bu itibarla ceza zamanaşımı, failin yargılanmasının sonuçlanmasından ve suçluluğunun, kesin olarak tespitinden sonra sözkonusu olmaktadır* 1. Devletin "ceza vermek hakkı" suçlu aleyhine kamu davası açmak ve bu dava sonunda verilen cezayı çektirmek suretiyle yerine getirilmiş olur. Devletin ceza vermek hakkından vazgeçmesi de dava ve ceza zamanaşımına göre değişir. Bu sebeple ceza kanunlarında iki türlü zamanaşımı kabul edilmiştir. Bunlar, dava zamanaşımı ve ceza zamanaşımıdır. Kanunda tayin edilmiş olan zaman geçtikten sonra kamu davası açılamaz. Burada kamu davasının açılmasına mani olan sebep "dava zamanaşımının dolmuş olmasıdır. Kesin hükümle verilmiş bir ceza, kanunla belirlenen zaman geçtikten sonra infaz edilemez. Burada İnfaza engel olan sebep "ceza zamanaşımının dolmuş olmasıdır. Dava zamanaşımı ile ceza zamanaşımı arasında nitelik farkı bulunmamaktadır. Her İki zamanaşımı aynı kavramın İki ayrı uygulama şeklinden başka bir şey değildir2.

Anahtar Kelimeler:

Karşılaştırmalı Hukukta Ceza Zamanaşımı, Ceza Zamanaşımı Sürelerinin Belirlenmesi, ceza zamanaşımının başlangıcı

TIME LIMITS FOR CRIMES

PDF

___

Aktaş, Yusuf: Ceza Davalarında Yasa Yolları Zamanaşımı ve Süreler, İstanbul 1991.
Artuk, M.Emin/Gökcen, Ahmet/ Yenidünya, A.Caner, Ceza Hukuku Genel Hükümler I, Ankara, 2002.
Coşkun, Atilla: “Ceza Hukukundaki Müruruzaman Müddetlerini Muhtevi Kanunların Zaman İtibariyle Suret-i Tatbiki İle İki Çeşit Ceza Müstelzim Suçlarda Müruruzaman Müddeti”, AD, Haziran 1951, sayı 2-6.
Centel, Nur/ Zafer, Hamide/Çakmut, Özlem, Türk Ceza Hukukuna Giriş, Ekim 2005.
Çetin kaya, Mehmet: “Ceza Hukukunda Zamanaşımı”, AD, Eylül 1971, sayı 9.
Dönmezer, Sulhi/Erman, Sahir:Nazari ve Tatbiki Ceza Hukuku,İstanbul 1994, c. 3.
Erem, Faruk: “Yargılamanın Yenilenmesi ve Zamanaşımı”, YD, c. 18, Ocak-Nisan 1992, s. 45.
Erem, Faruk/ Danışman, Ahmet/ Artuk, Mehmet Emin: Ceza Hukuku (Genel Hükümler), Ankara 1997.
Fındıkgil, Yavuz: “Bir Suç Farklı Zamanaşımlarına Tabi Bulunabilir mi?”, İBD, XX, 1946/1.
Günay, Erhan: Cezada Tekerrür Uygulaması, Ankara 1994.
Hakeri, Hakan: Ceza Hukuku, Eylül 2005 Ankara.
İçel, Kayıhan/ Akıncı, Fusun Sokullu /Özgenç, İzzet/ Sözüer ,Adem/ Mahmutoğlu, Fatih S./ Ün ver, Yener: Yaptırım Teorisi, İstanbul 2000, 3. Kitap.
İçel, Kayıhan/Donay, Süheyl: Karşılaştırmalı ve Uygulamalı Ceza Hukuku Genel Kısım 1. Kitap,Ekim 2005, İstanbul, s. 74 v.d..
İsviçre Ceza Kanunu Öntasansı, çeviren:Yener Ünver/ Ayşe Nuhoğlu, İstanbul 1997.
Kunter, Nuruilah: “Ceza Hukukunda Zamanaşımının Kesilmesi”, Adalet Dergisi, yıl 1946.
Kunter, Nuruilah: Ceza Hukukunda Zamanaşımı (Yayınlanmamış Doç Tezi), İstanbul 1951.
Kunter, Nuruilah: “İki Çeşit Cezayı Gerektiren Suçlarda Dava Zamanaşımı Süresinin Hesaplanması”, İHFM. 1947, XIII/3.
Majno, Ceza Kanunu Şerhi Türk ve İtalyan Ceza Kanunları, Ankara 1977, c.1.
Önder, Ayhan: “Müeccel Cezada Müruruzaman”, Anakara BarosuDergisi, 1958, sayı 5.
Önder, Ayhan: Ceza Hukuku Genel Hükümler, İstanbul 1989, cilt: 3.
Öztürk, Bahri/ Erdem, Mustafa R./ Özbek, Veli Özer: Uygulamalı Ceza Hukuku ve Emniyet Tedbirleri Hukuku, Ankara 1998.
Soyaslan, Doğan: Ceza Hukuku Genel Hükümler, Ankara, 2005.
Temistokli Zembulidis: “Cihet-i Cezaiyede Müruruzaman”, İstanbul Barosu Dergisi, Cilt: XVII, 1943, s.763 v.d..
Uzun, Mehmet Ali: Ceza Hukukunda Zamanaşımı, (yayınlanmamış doktora tezi), İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul, 1994.