Osmanlı Devleti’ni I. Dünya savaşının devam ettiği yıllarda DoğuAnadolu’da en fazla sıkıntıya sokan mesele hiç şüphesiz ki Ermeni olaylarıolmuştur. Osmanlı Hükümeti’nin bütün iyi niyetine rağmen, olayların giderekartması, isyanların tamamen bir ihanete dönüşmesi, cephe gerisindesavunmasız halkın can ve mal güvenliğinin tehlikeye girmesi bazı tedbirlerinalınmasını gerekli kılmıştır. Osmanlı Hükümeti en son çare olarak TehcirKanunu (1915) adıyla meşhur olan Sevk ve İskân Kanunu çıkarmıştır. Ancakhükümet Ermenileri göç ettirirken yol güvenliği, barınma, beslenme gibitedbirleri en ciddi şekilde temin etmiş, Ermenilere tehcirden evvelki malîdurumlarına uygun emlâk, arâzî vererek iskân etmiştir

During the first years of the First World War, the biggest problem forthe Ottoman State in the east Anatolia was the Armenian events. Despite theOttoman State’s good will for the Armenians, some measures had to be taken.Due to the increasing turmoil, rebellions turning to betrayal, dire life conditionsof the people behind the front line, the Ottoman State was compelled to enactthe law for the relocation of the Armenians. On the other hand, for relocationsthe state took serious measures concerning the route security, nutrition, andaccommodation. Relocated Armenians received land and properties suitable totheir financial situation before their migration