Amaç: Çalışmamız yaşlı bireylerin aktivite tercihleri ve performans düzeylerini tespit etmek, yapılan aktivitelerin bilişsel durum ve yaşam memnuniyeti üzerine olan etkisini incelemek amacı ile planlandı. Gereç ve Yöntem: Çalışmamıza 50 (erkek=23; kadın=27) birey dahil edildi. Bireylerin demografik bilgileri kaydedildi. Aktivite tercihleri ve katılımı Kanada Rol Performans Ölçümü (KRPÖ) ile bilişsel düzeyleri Loeweinstein’in Ergoterapi ve Bilişsel Değerlendirme Ölçeği (LOTCA-G) ile, yaşam memnuniyet düzeyi ise Yaşam Memnuniyeti Ölçeği (YMS) ile belirlendi. Sonuçlar istatistiksel yönetmler ile karşılaştırıldı. Sonuçlar: Aktivite performans ve aktivite tatmin düzeyi arasında kuvvetli bir ilişki tespit edildi (p<0,001). Aktivite performansı ve katılımı arttıkça yaşam memnuniyetinin arttığı tespit edildi (p<0,001). Bilişsel durum, aktivite performansı, aktivite tatmini, yaşam memnuniyeti arasında ilişki olmadığı tespit edildi (p>0,05). Serbest zaman aktivitelerine katılan erkeklerin kognitif fonksiyonlarının kadınalar göre daha iyi olduğu tespit edildi (p<0,001). Tartışma: Çalışmamızda yaşlı bireylerin  kendine bakım ve serbest zaman aktivitelerine katılımlarının desteklenmesi amacı ile planlanancak kişi merkezli değerlendirme ve tedavi müdahalelerinin bireyin yaşam memnuniyetini arttıracağı düşünülmektedir. Bu konuyla ilgili ileri çalışmaların yapılması önerilmektedir.

Purpose: The study was designed to determine the activity preferences and performance levels of elderly and examine the impact of the activities on cognitive status and satisfaction with life. Materials and Method: 50 elderly (m=23; f=27) were included. Demographic information were recorded. Activity preferences and involvement were determined by Canadian Occupational Performance Measure (COPM), cognitive levels were determined by Lowenstein Occupational Therapy Cognitive Assessment (LOTCA-G) and life satisfaction was determined by Satisfaction with Life Scale (SWLS). Results were compared by statistical analysis. Results: There is a strong relation between activity performance and activity satisfaction level (p<0,001). As the activity performance and satisfaction level increase, satisfaction with life increases as well (p<0,01). In individuals who perform productive activities, satisfaction with life and activity performance were found to be more successful. It was determined that there is no relation among cognitive status, activity performance, activity satisfaction and satisfaction with life (p>0,05). It was determined that the cognitive status of the males who perform leisure activities is more successful than the females (p< 0,001). Conclusion: In our study, it is determined that elderly individuals should be supported in self-care and leisure activities. Client-centered occupational therapy assesments and interventions may help elderly to improve life satisfaction. Further studies must be designed.