Amaç: Huzurevinde ve evlerinde yaşayan yaşlı bireylerin temel ve yardımcı günlük yaşam aktivitelerini, kognitif durumlarını, depresyon belirti düzeylerini ve yaşam doyumlarını karşılaştırmaktı. Gereç ve yöntem: Çalışmamıza huzurevinde ve evlerinde yaşayan 54 yaşlı birey dahil edildi. Huzurevinde yaşayan bireyler Grup I, evlerinde yaşayan bireyler ise Grup II olarak belirlendi. Bireylerin yaş, eğitim ve medeni durumlarını içeren demografik bilgileri kaydedildi. Bireylerin depresyon belirti durumlarını değerlendirmek için Yesavage Geriatrik Depresyon Skalası (Kısa Form), kognitif durumlarını değerlendirmek için Mini Mental Test (MMT), günlük yaşam aktivitelerinin değerlendirilmesi için Barthel Indeksi, yardımcı günlük yaşam aktivitelerinin değerlendirilmesi için Lawton-Brody Yardımcı Günlük Yaşam Aktiviteleri Skalası (LIADL) ve yaşam doyumunun değerlendirilmesi içim Yaşam Doyum Anketi (YDA) kullanıldı. Sonuçlar: Çalışmamıza yaş ortalaması 71,85 ± 7,14 yıl olan Grup I’de 28 birey (20 erkek, 8 kadın), yaş ortalaması 74,8 ± 6,67 yıl olan Grup II’de 26 birey (13 erkek, 13 kadın) dahil edildi. Grupların cinsiyet ve yaş açısından benzer olduğu görüldü (p>0,05). Gruplar arasında Barthel Indeksi ve LIADL sonuçlarında istatistiksel olarak anlamlı fark bulundu (p<0,05). MMT, Yesavage Geriatrik Depresyon Skalası ve yaşam doyum anketi sonuçlarında gruplar arasında istatistiksel anlamlı farkı bulunamadı (p>0,05). Tartışma: Çalışmamızda huzurevinde yaşayan yaşlıların temel ve yardımcı günlük yaşam aktivitelerinde evlerinde yaşayan yaşlılara göre bağımsızlığının daha yüksek olduğu görüldü. Her iki grupta da depresyon belirtilerinin düşük olduğu tespit edildi. Türk toplumunun geleneksel yapısı gereği yaşlılara çocukları veya diğer kişiler tarafından bakım verilmesi, evlerinde yaşayan yaşlıların gerek temel gerekse yardımcı günlük yaşam aktivitelerinde bağımsızlıklarını olumsuz yönde etkilediği düşünülmektedir. Huzurevinde ve evlerinde yaşayan yaşlıların ergoterapistler tarafından kişi merkezli değerlendirmelerle bireye ait, çevresel ve günlük yapılan aktivitelerle ilgili detaylı analiz sonucuna göre uygun müdahalelerin planlanması ve toplum temelli yaklaşımlarla bakım verenlerin ve sosyal çevrenin yaşlıları aktifleştirmeye yönelik eğitiminin önemli olduğunu düşünmekteyiz

It was aimed to compare cognitive, functional states, basic and instrumental activities of daily living (ADL) of geriatrics who live in owned homes and nursing homes. Material and Methods: 54 participants were included. Participants who live in nursing-homes were made Group I, and the ones who live in owned homes were made Group II. For depression assessment Yasavage Geriatric Depression Scale (Short Form), for cognitive states Standardized Mini Mental Test (SMMT), for basic ADL Barhel Index, instrumental ADL Lawton-Brody Instrumental ADL Scale (LIADL) and for life satisfaction assessment, Life Satisfaction Questionnaire was used. Results: Group I consisted of 28 participants with 71,85 ± 7,14 years mean age (20 male, 8 female); Group II consisted of 26 participants with 74,8 ± 6,67 years mean age (13 male, 13 female). Groups were homogenous in age and gender (p>0.05). There were statistically significant difference in Barhel Index and LIADL scores (p<0.05). There were no significant difference in Yasavage Geriatric Depression Scale and SMMT. Conclusion: Independence in basic and instrumental ADL of nursing homed geriatrics were greater than geriatrics who lived in their own homes. In both groups depression symptoms were low. It was thought that Turkish traditional structure against geriatrics, which includes taking care of elders by others, affect independence of basic and instrumental ADL negatively in geriatrics who live in their own homes. It is important to create client centred occupational therapy interventions and community based practices with client centred assessments in accordance with the detailed analysis of personal, environmental and daily routines.