Metinlerarasılıktan Transmedya Hikaye Anlatıcılığına: Harry Potter

Postmodernizm ile birlikte çeşitlenen anlatı yapıları, teknolojinin gelişmesiyle farklı mecralara yayılma olanağı bulmuştur. Transmedya genel olarak büyük bir hikâye yapısına sahip olan anlatıların parçalanarak farklı medyalar üzerinden yayınlanmasını ifade etmektedir. Transmedya hikâye anlatıcılığı, postmodern bir anlatım yöntemi olan metinlerarasılık ve medya içeriklerinin medya araçları arasındaki dolaşımını ifade eden medyalararasılık kavramlarından beslenmektedir. Hayran ve katılımcı kültür odaklı bir yapıya sahip olan transmedya, medyalar arası dolaşımda yayılmacı bir politika izlemektedir. Harry Potter’ın, fantastik türde çocuk romanı olarak başlayan yolculuğu, anlatının çoğullanarak ve izlek değiştirmesi ile birlikte tiyatro, hayran yapımı kısa film, uzun metraj film, mobil oyun, video oyunu şeklinde devam etmektedir. Bu haliyle Harry Potter anlatısı diğer tüm medyalar ve mecralarda yeniden yazılmakta ve metinlerarası ilişkileri pekiştirmektedir. Bu bağlamda, çalışmada Harry Potter evrenine ait olan medya ürünlerinin öncül metinler ile olan ilişkisi; metinlerarası ilişkiler, medya dolaşımı açısından medyalararası ilişkiler ve hikâyenin medyalar arasında çoğullanarak yeniden yazılması bakımından transmedya hikâye anlatıcılığı kapsamında incelenecektir.

Anahtar Kelimeler:

transmedya hikaye anlatıcılığı, medyalararasılık, Metinlerarasılık

From Intertextuality to Transmedia Storytelling: Harry Potter

The narrative structures, which have diversified with postmodernism, have found the opportunity to spread to different channels with the development of technology. Transmedia refers to the disintegration of narratives, which generally have a large story structure, and their publication over different media. Transmedia storytelling is fed by the concepts of intertextuality, which is a postmodern narrative method, and intermedia, which expresses the circulation of media contents between media tools. Transmedia, which has a fan and participatory culture-oriented structure, follows an expansionist policy in media circulation.The journey of Harry Potter, which started as a fantasy novel, continues in the form of theater, fan-made short film, feature film, mobile game, video game with the multiplexing of the narrative and changing the theme. In this state, the Harry Potter narrative is rewritten in all other media and channels and reinforces intertextual relations. In this context, the relationship between media products belonging to the Harry Potter universe and the premise texts; Intertextual relations will be examined within the scope of transmedia storytelling in terms of intermedia relations in terms of media circulation and rewriting the story by multiplexing between media.

Keywords:

Media, Intertextuallity Intermediallity, Transmedia Storytelling, Harry Potter,

PDF

___

Akın, H. (2001). Ortaçağ Avrupası'nda Cadılar ve Cadı Avı. Ankara: Dost Yayınları.
Aktulum, K. (1999). Metinlerarası İlişkiler. Ankara: Öteki Yayınları.
Aytaç, G. (2005). Edebiyat ve Medya. Ankara: Hece Yayınları.
Bulut, F. (2018). 'Metinlerarasılık' Kavramının Kuramsal Çerçevesi. Edebi Eleştiri Dergisi, 1-19.
Cebeci, O. (2008). Komik Edebi Türler / Parodi, Satir ve İroni. İstanbul: İthaki Yayınları.
Cömert, B. (2010). Mitoloji ve İkonografi. Ankara: De ki Yayınları.
Çetin, N. (2011).Roman Çözümleme Yöntemi. Ankara: Öncü Yayınları.
Eco, U. (2000). Açık Yapıt. İstanbul: Can Yayınları.
Ford, S. (2006). Fanning the Audience's Flames: Ten Ways to Embrace and Cultivate Fan Communities. MIT Convergence Culture Consortium.
Gökşenli, E. Y. (2009). Antonio Muñoz Molina’nın El Invierno En Lisboa Adlı Romanında “Medyalararasılık”. İ.Ü. Mediterráneo/ Mediterranero Dergisi, 28-45.
Gürses, İ. (2013). Transgresyon Ve Anarşi: Fotoğrafta Aşırılığın Estetiği. Yayınlanmamış Doktora Tezi. İzmir: Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Radyo Televizyon ve Sinema Anabilim Dalı.
Glaser, S. A. (2009). Dynamics of Intermedial Inquiry. S. A. Glaser içinde, Media inter Media Essays in Honor of Claus Clüver (s. 11-31). Amsterdam: Editions Rodopi B.V.
Hamilton, E. (2006). Mitologya. İstanbul: Varlık Yayınları. 
Grimal, P. (2012). Mitoloji Sözlüğü. İstanbul: Kabalcı Yayınları.
Jenkins, H. (1992). Textual Poachers: Television Fans & Participatory Culture. New York: Routledge.
Jenkins, H. (2006). Star Trek Rerun, Reread, Rewritten. H. Jenkins içinde, Fan, Bloggers and Gamers (s. 37-60). New York: NYU Press.
Jenkins, H. (2007, 3 21). Transmedia Storytelling 101. 6 23, 2020 tarihinde henryjenkins.org: http://henryjenkins.org/2007/03/transmedia_storytelling_101.html adresinden alındı
Jenkins, H. (2009, 12 12). Revenge of the Origami Unicorn: The Remaining Four Principles of Transmedia Storytelling. 06 22, 2020 tarihinde Henryjenkins.org: http://henryjenkins.org/blog/2009/12/revenge_of_the_origami_unicorn.html adresinden alındı
Jenkins, H. (2016). Cesur Yeni Dünya - Teknolojiler ve Hayran Kültürü. (N. Yeğengil, Çev.) İstanbul: İletişim.
Johnson, D. (2018, 03 22). Fantastic Alchemist: The 600- Year Legacy of Nicholas Flamel. 12 2020, 17 tarihinde The Leaky-Cauldron: http://www.the-leaky-cauldron.org/2018/03/22/fantastic-alchemist-the-600-year-legacy-of-nicolas-flamel/ adresinden alındı
Kıran, A., & Z., K. (2003). Yazınsal Okuma Süreçleri. Ankara: Seçkin Yayınevi.
Karatay, H. (2010). Türkçe Dersi Öğretim Araçlarında Yapılandırmacılık: Metinlerarasılık. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bil,mler Enstitüsü Dergisi, 155-178.
Kayaoğlu, E. (2015). Edebiyat Biliminde Yeni Bir Yaklaşım Olarak Medyalararasılık. V. Uluslararası Karşılaştırmalı Edebiyat Bilimi Kongresi - Vth. Intertanıonal Comparatıve Lıterature Conference. Mersin Üniversitesi.
Kristeva, J. (1986). Word, Dialogue and Novel. T. Moi içinde, The Kristeva Reader (s. 34-61). Oxford: Basic Blackwell.
Koçyiğit, M. (2018). Dijital Çağın İletişim Sanatı: Transmedya Hikayeciliği ve Dijital Halkla İlişkiler. E. Aktan içinde, Transmedya Hikayeciliği (s. 217- 254). Konya: Literatürk Academia.
Rajewsky, I. (2005). Intermediality, intertextuality, and remediation: A literary perspective on intermediality. Intermédialités: histoire et théorie des arts, des lettres et des techniques/Intermediality. History and Theory of the Arts, Literature and Technologies, 43-64.
Vance, B. (2011). Transmedya Storytelling, 01.12.2020 tarihinde https://www.kozlen.com/2011/03/13/transmedia-storytelling/, adresinden alındı.
Vardar, B. (2002). Açıklamalı Dilbilim Terimleri Sözlüğü. İstanbul: Multılıngual Yayınevi.
Pratten, R. (2011). Getting Started in Transmedia Storytelling: A Practical Guide for Beginners. Seattle: CreateSpace.
Scolari, C. A. (2009). Transmedia Storytelling: Implicit Consumers, Narrative Worlds, and Branding in Contemporary Media Production. International Journal of Communication 3, 586-606.
Sezen, D. (2016). Transmedya Anlatıları. İstanbul Üniversitesi Radyo, Televizyon, Sinema Programı. Açık ve Uzaktan Eğitim Fakültesi Ders Notları. 20 Haziran 2020 tarihinde http://auzefkitap.istanbul.edu.tr/kitap/radyotelevizyonsinema_ue/transmedyaanlatilari.pdf adresinden alındı.
Smutradontri, P., & Gadavanji, S. (2020). Fandom and identity construction: an analysis of Thai fans’ engagement with Twitter. Humanities & Social Sciences Communications, 1-13.
Team, T. W. (2020, 07 6). The real Nicolas Flamel and the Philosopher’s Stone. 12 17, 2020 tarihinde Wizarding World: https://www.wizardingworld.com/features/the-real-nicolas-flamel-and-the-philosophers-stone adresinden alındı
Zimmermann, P. (2014). Transmedya Hikayeciliği. Transmedya Hikayeciliği (s. 19-25). Konya: Çizgi Kitabevi.