20724

Mesleklerin ve Değerlerin Eğitim ve Öğretiminde Yüz Yüze İletişimin Önemi Ahilik Teşkilatında Usta Çırak İletişimi Modeli

İletişim teknolojilerinin gelişmesi ile iletişim biçimleri, iletişim mekanları ve iletişim araçları da değişime uğramaktadır. Bilhassa Covid-19 salgın hastalığı, aile içi iletişimden eğitim öğretim ortamlarına, ticari ilişkilere ve hatta üretimin yapıldığı hizmet ve sanayi sektörüne kadar çevirim içi yeni bir hayat tarzının ortaya çıkmasına sebep olmuştur. Özellikle de eğitim ve öğretim sürecindeki bilgisayar aracılı iletişim (CMC) süreci, tartışmaları da beraberinde getirmiştir: İnsanların sanal platformlarda karşı karşıya gelmeleri yüz yüze iletişim gibi etkili iletişim sayılır mı? Şayet bu durum yüz yüze iletişim gibi sayılırsa tarihten tevarüs ettiğimiz bilgileri, zanaatları ve değerleri çevrim içi iletişim ile yeni kuşaklara aktarabilir miyiz? Bu sorulara cevap bulmak için yaptığımız literatür taraması bizi, yüz yüze iletişimin özgün biçimi olan Ahilik teşkilatındaki “usta çırak iletişimi” modelini analiz etmeye götürmüştür. Bu çalışma kapsamında, özgün bir model olan Ahilikte “usta çırak iletişimi” modelinde, bilginin, zanaatın, mesleklerin ve değerlerin nasıl aktarıldığı sorularına cevap aranacak ve “usta çırak iletişimi” modeli üzerinden yüz yüze iletişimin önemi ortaya koyulmaya çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler:

İletişim, Yüz Yüze İletişim, Ahilik, Usta Çırak, Model

The Importance of face-to-face Communication in the Education and Teaching of Professions and Values Master-apprentice Communication Model in the Ahilik Organization

With the development of communication technologies, forms of communication, communication spaces and means of communication are also changing. Especially, the Covid-19 pandemic has led to the emergence of a new online lifestyle, from family communication to educational and training environments, from commercial relations to even the service and industry sector where production is made. in particular, the computer-mediated communication (CMC) process in education and training has raised debates: Does meeting people on virtual platforms count as effective communication like face-to-face communication? If this is viewed as personal communication, can we transmit the knowledge, craft and values we have inherited from history to new generations through online communication? The literature review we conducted to find answers to these questions led us analyze the “master-apprentice communication” model in the Ahilik organization, which is one of the original forms of face-to-face communication. Within the scope of this study, in “the master-apprentice communication” model within the Ahilik organization, which is an original model, answers will be sought to the questions of how knowledge, craft, professions and values are transferred, and the importance of face-to-face communication will be tried to be revealed through the “master-apprentice communication” model.

Keywords:

Communication, Face to face communication, Ahilik, Master apprentice, Model,

PDF

___

Abay, A. R. (2007). Türkiye’de Eğitimin Dönüşümü Üzerine. Dönüşüm Sürecindeki Türkiye: Aktörler, Alanlar, Sorunlar, ed. Davut Dursun, Burhanettin Duran, Hamza Al, Alfa Yayınları, İstanbul.
Arnold, P., Kilian, L., Thillosen, A., & Zimmer, G. M. (2018). Handbuch e-learning: Lehren und lernen mit digitalen medien (Vol. 4965). UTB.
Arslan, H. (2015). Ahîlik Teşkilatı'nın Sosyo-İktisadî Yapısı ve Örneklik Değeri. Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi(49), 248-271.
Aziz, A. (1977). Televizyon ile Doğrudan Eğitim. Eğitim ve Bilim, 2(9).
Aziz, A. (2010). İletişime giriş, Hiperlink yayınları. Baskı, İstanbul.
Balcı, D. (2019). Bir kurum ve eğitimi örneği olarak Ahilik teşkilatında eğitim. Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 33(46), 363-384.
Bayram, M. (2016). Anadolu Ahiliğinin Teşekkülündeki Rolü Açısından Fütüvvet Hareketi ve Tarihi. Selçuklu Medeniyeti Araştırmaları Dergisi(1), 51-73.
Brubacher, S. (1986). Değerler Öznel Mi, Yoksa Nesnel Midir? (Çeviren: Ferhan Oğuzkan). Eğitim ve Bilim, 10(60).
Burkart, R. (2002). Kommunikationswissenschaft: Grundlagen und Problemfelder; umrisse einer interdisziplinären Sozialwissenschaft. Böhlau.
Çağrıcı, M. (2001). Kardeşlik. DİA, İstanbul.
Çubukçu, H. (2015). Bâciyân-ı Rûm ve Anadolu tasavvufundaki yeri. FSM İlmî Araştırmalar İnsan ve Toplum Bilimleri Dergisi(5), 217-231.
Doğan, H. (2011). Günümüz işletmeleri için Ahilik kültüründen örtülü bilginin gelişim ve paylaşım örnekleri. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2(4).
Dökmen, Ü. (2008). Sanata ve Günlük Yaşamda İletişim Çatışmaları ve Empati, Remzi Kitapevi, 58. Basım, İstanbul.
Döş, İ. (2013). Mutlu okul. Eğitim ve Bilim, 38(170).
Drinck, B. (2010). Erziehung. In W. Hörner, B. Drinck, & S. Jobst (Eds.), Bildung, Erziehung,Sozialisation (2 ed.). Verlag Barbara Budrich.
Duman, S. N. (2020). Salgın Döneminde Gerçekleştirilen Uzaktan Eğitim Sürecinin Değerlendirilmesi. Milli Eğitim Dergisi, 49(1), 95-112.
Ean, L. C. (2010). Face-to-face versus computer-mediated communication: Exploring employees’ preference of effective employee communication channel. International journal for the advancement of science & arts, 1(2), 38-48.
Grundmann, M. (2006). Sozialisation. UVK Verlagsgesellschaft mbH.
Gürüz, D., & Temel Eğinli, A. (2019). Kişilerarası iletişim. Nobel Yayın Dağıtım.
Hoyer, H. (2008). Univearsitaere Bildung in Europa: Strukturelle und technologische Entwicklung. In T. A. Bauer & G. E. Ortner (Eds.), Bildung für Europa: Politische Ansprüche und Anregungen für die Praxis. . Paderborn: B+ B.
Hörner, W. (2010). Bildung. In W. Hörner, B. Drinck, & S. Jobst (Eds.), Bildung, Erziehung, Sozialisation (2 ed.). Verlag Barbara Budrich.
Hurrelmann, K. (2006). Einführung in die Sozialisationstheorie (9 ed.). Beltz Verlag.
Kart, M., & Yeşil, R. (2018). Değer Eğitimi Modeli Olarak Ahilik. Manas Sosyal Araştırmalar Dergisi, 7(3).
Kaya, A. (2014). Anadolu'nun Türk ve İslâm Yurdu Haline Gelişinde Ahilerin Rolü ve Önemi. Journal of International Social Research, 7(29).
Kayadibi, F. (2000). Anadolu Selçuklular Döneminde Ahi Teşkilatında Eğitim. Istanbul Journal of Sociological Studies(26), 177-188.
Kılınç, M. (2012). Türkiye’de Mesleki Teknik Eğitimi Şekillendiren Eğitim Kurumlarından Ahilik, Gedik, Lonca, Enderun Mektebi’nin Tarihi Gelişimleri. Vocational Education, 7(4), 63-73.
Külahçı, M. (1986). Mesleki-Teknik Eğitimin Gelişmesi ve Kooperatif Eğitim Yaklaşımı. Eğitim ve Bilim, 10(59).
Masalimova, A. R., Khvatova, M. A., Chikileva, L. S., Zvyagintseva, E. P., Stepanova, V. V., & Melnik, M. V. (2022). Distance learning in higher education during COVID-19. Frontiers in Education,
Özköse, K. (2011). Ahilikte Ahlak ve Meslek Eğitimi. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 15(2), 5-19.
Özsoy, A. (2021). Ahi Evran'ın Hadis Kültürü. Bilimname(46), 193-224.
Razon, N. (1983). Meslek seçiminde aileye, okula, bireye ve topluma düşen görevler. Eğitim ve Bilim, 8(44).
Sancakli, S. (2010). Ahilik ahlâkının oluşumunda hadislerin etkisi. İnönü Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 1(1), 1-28.
Sayan, Y. E. (2022). Ahilikte Değerler Eğitimi ve Bir Değer Olarak Nasihat. Türk Kültürü ve Hacı Bektaş Veli Araştırma Dergisi(104), 297-316.
Şen, A. (2012). Anadolu’da bir kardeşlik tecrübesi ahiliğin kültür ve medeniyetimizdeki yeri. Cumhuriyet Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 16(1), 615-629.
Tatlilioğlu, K. (2012). Ahilik Teşkilatinda Anadolu Türk Kadınının Girişimciliğine Sosyal-Psikolojik Bir Yaklaşım. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi (BUSBED), 2(4), 69-92.
Tekin, M. (2006). Bir Sosyal Kontrol Aracı Olarak Ahîlik ve Toplumsal Dinamikleri. Necmettin Erbakan Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 21(21), 219-235.
Telli, S. G., & Altun, D. (2020). Coronavirüs ve çevrimiçi (online) eğitimin önlenemeyen yükselişi. Üniversite Araştırmaları Dergisi, 3(1), 25-34.
Telman, N., & Uzunkoca, Ü. (2018). İletişimin Temel Alanlarına Psikolojik Bakış. Nobel Yayıncılık.
Toktonaliev, A. (2020). Ahilikte Usta Çırak İlişkisi ve Sosyal Güvenlik. İlahiyat Araştırmaları Dergisi(14), 123-136.
Tutar, H., & Yılmaz, M. K. (2003). Genel İletişim (3 ed.). Nobel Yayın Dağıtım.
Ünsür, A. (2020). Ahilik sistemi değerleri yönetim ve eğitimi. Değerler Eğitimi Dergisi, 18(39), 297-337.
Zavotçu, G. (2007). Divan Şiiri'nde Hal Dili. İlmî Araştırmalar: Dil, Edebiyat, Tarih İncelemeleri(24), 137-155.
Zerfaß, A., & Pleil, T. (2017). Handbuch Online-PR. Strategische Kommunikation in Internet und Social Web. BoD–Books on Demand.
Zıllıoğlu, M. (2014). İletişim nedir? Cem yayınevi.