20122

ÜNİVERSİTE TOPLUM İLİŞKİSİNDE POPÜLER KÜLTÜRÜN YÜKSELİŞİ

Bu çalışma girişimci üniversite anlayışının üniversite fikri üzerinde hegemonik hale gelmesi sonucu üniversite niteliğinin ontolojik, epistemolojik ve iletişimsel varlığının dönüşümü üzerine odaklanarak üniversitenin popüler kültür ideolojisine nasıl eklemlendiğini göstermeye çalışmaktadır. Yüksek öğretim alanının neoliberal politikalar neticesinde girişimci bir ruhla kuşatılması sonucu üniversiteyi tanımlayan geleneksel kodlar dönüşüm geçirmiş ve “üniversite fikri” şirket ideolojisini taşıyan yeni bir görünüm kazanmıştır. Verimlilik, rekabet, projecilik anlayışına dayanan girişimci üniversite anlayışı üniversitenin piyasaya eklemlenmesi anlamına gelirken üniversitenin piyasanın taleplerine göre yapılanmasını da ifade etmektedir. Bunun yanında şirket aklının üniversitelere transfer edilmesi beraberinde nitelik kaybını yaratmış ve bir yönüyle de üniversitenin popüler kültür ile kuşatılmasına neden olmuştur. Özellikle vakıf üniversiteleri bünyesinde popüler kültür, yüksek kültür değeri olarak kucaklanmaya başlanmış ve görünürlük faaliyetleri adına popüler kültür göstergeleri üniversitenin toplumla ilişkisinde merkezi konuma yerleşmiştir. Bu çerçevede bu çalışma girişimci üniversite ekseninde yükseköğetim literatürü içinden üniversite-toplum ilişkisinin iletişim süreçlerine odaklanarak yükseköğretim alanının gittikçe popüler kültür ideolojisiyle sarmalandığını göstermeye çalışmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Girişimci Üniverite, Popüler Kültür, Neoliberal Üniversite

This study tries to show how the university is articulated to the popular culture ideology by focusing on the transformation of the ontological, epistemological and communicative existence of the university quality as a result of the entrepreneurial university understanding becoming hegemonic over the idea of university. As a result of the encirclement of the higher education field with an entrepreneurial spirit as a result of neoliberal policies, the traditional codes that define the university have been transformed and the "idea of university" has gained a new appearance with the corporate ideology. Entrepreneurial university understanding based on efficiency, competition and project management means the articulation of the university with the market, while it also expresses the structuring of the university according to the demands of the market. In addition, the transfer of the corporate mind to the universities has created a loss of qualifications and in a way caused the university to be surrounded by popular culture. Popular culture has begun to be embraced as a high cultural value, especially within foundation universities, and popular culture indicators have become central in the university's relationship with society in the name of visibility activities. In this context, this study tries to show that the field of higher education is increasingly surrounded by popular culture ideology by focusing on the communication processes of the university-society relationship within the higher education literature on the axis of the entrepreneurial university.

Keywords:

Entrepreneurial University, Popular Culture, Neoliberal University,

PDF

___

Aslan, G. (2015). Devlet üniversitelerinin Özelleşen Yüzü: "Şube Üniversitesi" Uygulaması. S. Değirmencioğlu, & K. İnal içinde, Yükseköğretimin Serbest Düşüşü: Özel Üniversiteler (s. 21-47). İstanbul: Ayrıntı.
Bacevic, J. (2017). Beyond the Third Mission: Toward an Actor-Based Account of Universities’ Relationship with Society. H. Ergül, & C. Simten içinde, Universities in the Neoliberal Era (s. 21-40). Landon: Palgrave Critical University Studies.
Barnett, R. (2008). Üniversitede İdeoloji İle Yaşamak. (S. Eren, Çev.) İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Bennet, R. (2017). Ekolojik Üniversitenin Gelişi. FelsefeLogos, 65-80.
Bok, D. (2007). Piyasa Ortamında Üniversiteler. (B. Yıldırım, Çev.) İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Bourdieu, P. (2017). Karşı Ateşler-1, Neoliberal İstilaya Karşı Direnişe Hizmet Edecek Sözler. (S. Canbolat, Çev.) İstanbul: Sel.
Cevizci, A. (2021). Eğitim Felsefesi. İstanbul: SAY Yayınları.
Dağtaş, E. (2011). Üniversite Sanayi İşbirliği Perspektifinden Türkiye’deki İletişim Eğitimine İlişkin Bir Değerlendirme1. Akdeiz İletişim Dergisi, 32-48.
Değirmencioğlu: (2015). Piyasa Girdabında Akademik Yaşam: Üniversitelerin Serbest Düşüşü. S.
Değirmencioğlu içinde, Üniversitelerin Serbest Düşüşü: Özel Üniversiteler (s. 142-192). İstanbul: Ayrıntı.
Delanty, G. (2019). Küresel Çağda Üniversite İdeası: Amaç Olarak Bilgiden Bilginin Sonuna Doğru Mu? M. Kurtoğlu içinde, Neoliberalizm, Bilgi ve Üniversiteler (M. Kurtoğlu, Çev.: 63-98).
Delbanco, A. (2020). Üniversite, Neydi, Ne Durumda ve Nasıl Olmalı. (E. Saraçoğlu, Çev.) İstanbul: Küre Yayınları.
Dellaloğlu, B. (2020). Poetik ve Politik. İstanbul: Timaş Yayınları.
Derrida, J. (2017). Mochlos; ya da Fakültelerin Çatışması. FelsefeLogos, 23-47.
Dijk, T. V. (2015). Söylem ve İdeoloji, Çok Alanlı Bir Yaklaşım. B. Çoban, & Z. Özarslan (Dü) içinde, Söylem ve ideoloji (s. 15-100). İstanbul: Su Yayınevi.
Dönmez, F. (2011). Eğitim Mücadelesinin Ekonomi Poltiği. D. Öz, F. Dönmez, & Y. Bürkev içinde, Gerçek, Yıkıcı ve Yaratıcı. Ankara: NotaBene27-50.
Dursun, Ç. (2013). İletişim Kuram Kritik. Ankara: İmge.
Dyer-Witheford, N. (2004). Siber Marx, Yüksek Teknoloji Çağında Sınıf Mücadelesi. İstanbul: Aykırı.
Eagleton, T. (1996). İdeoloji. İstanbul: Ayrıntı.
Ercan, F. (1998). Eğitim ve Kapitalizm. İstanbul: Bilim Yayınları.
Ergur, A. (2003). Üniversitenin pazarla büünleşmesi sürecinde akademik dünyanın dönüşümü. Toplum ve Bilim, 183-216.
Evans, G. (2007). Akademisyenler ve Gerçek Dünya. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
Fairclough, N. (1995). Critical Discourse Analysis: The Critical Study of Language. Essex: Longman Group.
Gasset, J. (1998). Üniversitenin Misyonu. (N. Işık, Çev.) İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Giroux, H. (2016). Toplumsalın Alacakaranlığı. Ankara: Dost.
Giroux, H. (2017). Demokrasinin Krizi, Hortlayan Otoriterlik ve Yükseköğretimin Geleceği. Felsefe Logos, 7-22.
Göktürk, A. (2011). Üniversite ...! Mi? Yoksa Akademisyen Romantizmi mi? Yok, F. Ercan, & S. Korkusuz Kurt içinde, Metalaşma ve İktidarın Baskısındaki Üniversite (s. 223-238). İstanbul: SAV Yayınları.
Golding, P., & Murdock, G. (2014). Kültür, İletişim ve Ekonomi Politik. S. İrvan (Dü.) içinde, Medya, Kültür, Siyaset (N. Gürkan, Çev.: 49-75). Ankara: Pharmakon.
Gür, B. S. (2016). Egemen Üniversite. İstanbul: EDAM Yayınları.
Gürsoy, M. (2018). Multiversite, Kentsel Gelişmeye Yönelik İşlevleriyle Üniversite. Ankara: Gece Akademi.
Hall: (2008). Kültürel Çalışmalar ve Teorik Mirası. S. Çelenk (Dü.) içinde, İletiişim Çalışmalarında Kırılmalar
Uzlaşmalar (S. Çelenk, & A. Arslan, Çev.: 85-114). Ankara: DeKi.
Kavas, A. (2021). Üniversite ve Akademisyen. İstanbul: Literatür Yayınları.
Kurtoğlu, M. (2017). Küresel Bilgi Ekonomisi ve Üniversite (ideası)! FelsefeLogos, 109-118.
Kurtoğlu, M. (2019). Yükseköğretimde Kurumsal Çeşitlilik: Türkiye ve Alternatif Üniversite İdeaları. M. Kurtoğlu içinde, Neoliberalizm, Bilgi ve Üniversiteler (M. Kurtoğlu, Çev.: 63-98). İstanbul: NotaBene.
Maigret, E. (2014). Medya ve İletişim Sosyolojisi. İstanbul: İletişim.
Marx, K., & Engels, F. (2010). Marx & Engels Collected Works (Cilt 34). Lawrence & Wishart.
Maters, L. (2007). Akademinin Düşmanları. (M. Özbek, Çev.) İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
Mill, J. S. (2021). Üniversiteler Üzerine. (E. Gider, & B. Timur, Çev.) İstanbul: Fihrist Yayınları.
Moran, J. (1998). Cultural Studies and Academic Stardom. International Journal of Cultural Studies: 67-82.
Nalbantoğlu, H. (2009). Arayışlar, Bilim, Kültür, Üniversite. İstanbul: İletişim.
Nalbantoğlu, H. Ü. (2003). Üniversite A.S.de bir ‘homo academicus’: “ersatz” yuppie akademisyen*. Toplum ve Bilim , 7-42.
Önen: (2015). Vakıf Üniversitelerinde Çalışan Akademisyenlerin Çalışma Koşulları: İstanbul Örneği. S. Değirmencioğlu, & K. İnal içinde, Yükseköğretimin Serbest Düşüşü: Özel Üniversiteler (s. 193-214). İstanbul: Ayrıntı.
Özdemir, İ. (2021). Bilim İletişimi. Ç. Dursun, & O. Dursun içinde, Bilim İletişimi (s. 101-134). Ankara: Siyasal Kitabevi.
Özdemir, İ. (2022). Kişisel Gelişim, Neoliberal İletişim ve İnsan Anlayışı. Annkara: Doğu-Batı Yayınları.
Özgün, Y. (2011). Bologna Süreci Derken? F. Ercan, & S. Korkusuz Kurt içinde, Metalaşma ve İktidarın Baskısıdaki Üniversite (s. 389-412). İstanbul: SAV Yayınları.
Özuğurlu, M. (2011). YÖK ve Üniversiteler Üzerine Kısa Notlar. F. Ercan, & S. Korkrusuz Kurt içinde, Metalaşma ve İktidarın Baskısındaki Üniversite (s. 253-260). İstanbul: SAV Yayınları.
Pelikan, J. (2015). Üniversite Fikri. (C. Orhan, Çev.) İstanbul: Küre Yayınları.
Readings, B. (2020). Üniversite Harabeleri. (E. Saraçoğlu, Çev.) İstanbul: Küre Yayınları.
Rosovsky, H. (2017). Üniversite, Bir Dekan Anlatıyor. (S. Ersoy, Çev.) Ankara: TÜBİTAK Yayınları.
Russell, B. (1999). Eğitim Üzerine. (N. Bezel, Çev.) İstanbul: Say Yayınları.
Şimşek, M. (2019). Tartışmaların Odağındaki Kurumu, ÜNİVERSİTE. İstanbul: ALFA Yayınları.
Slaughter, S., & Rhoades, R. (2000). The Neo-Liberal University. New Labor Forum, 73-79.
Standing, G. (2015). Prekarya ve Yeni Tehlikeli Sınıf. (E. Bulut, Çev.) İstanbul: İletişim.
Tate, N. (2021). Ne İçin Eğitim. İstanbul: Çizgi Yayınları.
Tekeli, İ. (2003). Dünyada ve Türkiye'de Üniversite Üzerinde Konuşmanın Değişik Yolları. Toplum ve Bilim, 123-163.
Tekeli, İ. (2011). Türkiye İçin Eğitim Yazıları. İstanbul: Tarih Vakfı Yayınları.
Tetchler, U. (2019). Yükseköğretim İçin Yeni Zorluklar ve Yükseköğretim Araştırmalarının Geleceği. (M. Kurtoğlu, Çev.) İstanbul: NotaBene.
Thompson, J. (2008). Medya ve Modernite. (S. Öztürk, Çev.) İstanbul: Kırmızı. Ünal, I. (2011). Yükseköğretim Finansmanı: Neoliberal "Çözüm" ve Tehditler. F. Ercan, & S. Korkusuz Kurt içinde, Metalaşma ve İktidarın Baskısındaki Üniversite (s. 93-120). İstanbul: SAV Yayınları.
Uzunyayla, F., & Ercan, F. (2011). Türkiye'de Eğitim Sistemine Yönelik Yeni Talepler ve Yeni Aktörlere Sınıfsal Bir Yaklaşım. F. Ercan, & S. Korkusuz Kurt içinde, Metalaşma ve İktidarın Baskısındaki Üniversite (s. 197-221). İstanbul: SAV Yayınları.
Vatansever, A., & Gezici Yalçın, M. (2016). Ne Ders Olsa Veririz. İstanbul: İletişim.
Voloşinov, V. (2022). Marksizm ve Dil Felsefesi. (M. Küçük, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
Woodman, C. (2016). Neo-liberalism, authoritarianism and resistance. Prometheus, Pluto Oournals, 39-48.