UYGULAMA ÖĞRETMENLERİNİN PERSPEKTİFİNDEN "UYGULAMA ÖĞRETMENİ" YETERLİKLERİ

Bu araştırma, ülkenin yedi ayrı bölgesinde görev yapmakta olan Sınıf Öğretmenlerinin (N=832), uygulama öğretmenliği yeterlikleri hakkında görüşlerini tespit etmek amacı ile gerçekleştirilmiştir. Çalışmada, araştırmacı tarafından geliştirilen Uygulama Öğretmeni Yeterlilik Ölçeği kullanılmıştır. Ölçme aracı, "öğretmenlik uygulamalarına hazırlık", "mesleki rehberlik", "değerlendirme", "gözlem", "yetişkin eğitimi", "sınıf yönetimi", "iletişim", "geribildirim" ve "kişisel özellikler" olmak üzere dokuz alt boyuttan oluşmuştur. Araştırmanın katılımcıları, ölçme aracının tüm yeterlik alanlarının bir uygulama öğretmeninde bulunması gerektiğini genellikle "büyük ölçüde katılıyorum" düzeyinde betimlemişlerdir. Yine ölçme aracının, en fazla "yetişkin eğitimi" alt boyutu yeterliklerinin, bir uygulama öğretmeninde bulunması gerektiği sonucuna ulaşılmıştır

THE PERSPECTIVE OF MENTORS ON MENTORING COMPETENCE

This research was conducted to determine the opinions of Classroom Teachers (N = 832), serving at seven geographical regions of Turkey, about the competence of mentors. In the study, Mentor Competence Scale which was developed by some researchers was used. The Scale consisted of nine sub-dimensions; 'preparation for teaching practice', 'vocational guidance', 'evaluation', 'observation', 'adult education', 'classroom management', 'communication', 'feedback' and 'personality traits'. Participants of the study stated at the level of 'strongly agree' that all the competence domains should be represented by a mentor. It was also revealed that a mentor is mostly required to have the competences of 'adult education' sub-dimension

PDF

___

Connie, B; Others. (1995). Iowa Community CollegeInduction/Mentoring (CCIM) Program. Texas, Iowa State University; Austin.
Coulon, S. C. (2000). The Impact of Cooperating Teachers' Task Statements on Student Teachers' Pedagoji Behaviors. College Student Journal, 34 (2).
Fakülte- Okul İşbirliği (1998). YÖK/dünya bankası milli eğitimi geliştirme projesi hizmet öncesi öğretmen eğitimi. Ankara.
Henschke, J. (1998). In Memoriam: Malcolm S.Knowles, Adult Learning, Winter, 97- 98,Vol.9,2-5.
KAY, R. S. (1990). A Definition for Self- Reliance. In T.M. Bey and C.T Holmes Mentoring: Developing Successful New Teachers. Virginia: Association of Teacher Eucators.
Kiraz, E (2003). Uygulama öğretmeni yeterlik ölçeği: ölçü aracı geliştirme örneği. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi,cilt1/sayı 4, sayfa: 387-400
Öğretmen Adaylarının Milli Eğitim Bakanlığına Bağlı Eğitim Öğretim Kurumlarında Yapacakları Öğretmenlik Uygulamasına İlişkin Yönerge (2012). Tebliğler Dergisi Ekim 1998/2493 Ek ve Değişiklikler.
Özyürek, M (2008). Nitelikli öğretmen yetiştirmede sorunlar ve çözümler: Özel öğretim örneği. TürkEğitim Bilimleri Dergisi, Bahar, 6(2), 189-226.
Phillipsand Others (2000). Education, 00.131172, Fal, Vol. 121, Issue 1, 177-185.
Selçuk, Z. (2000). Okul deneyimi ve uygulama. Öğretmen ve öğrenci davranışlarının gözlenmesi.Nobel Yayın Dağıtım Ltd.,Ankara.
Sümbül A.M. ve Arslan C. (2013). Öğretmen yeterlik ölçeğinin geliştirilmesi üzerine bir araştırma. http://sbd.ogu.edu.tr/makaleler/7_2_Makale_10.pdf adresinden 10 Ekim 2013 tarihinde edinilmiştir.
Yalın Uçar, M (2013). Uygulama öğretmenlerinin eğitim fakültesi-uygulama okulu işbirliği kurs programına ilişkin görüşleri. Celal Bayar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt:11, Sayı,2, Ağustos 2013.
Yalın Uçar, M. (2008b). Sınıf öğretmenlerinin hizmet öncesi eğitiminde yer alan staj uygulamalarının değerlendirilmesi. Yayınlanmamış EARGED projesi, MEB, Protokol, 2006/1, 2007.