Sosyal, Siyasi ve Sivil Katılımın Gelişiminde Kentlilik Bilincinin Rolü

Kentler sürekli olarak nüfus bakımından ve fiziksel olarak büyümektedir. Bu büyümeden en çok etkilenenler ise kentlerin gerçek sahibi olan kentlilerdir. Çeşitli sebeplerden dolayı yalnızlaşan ve yabancılaşan kentli için çözüm yolu aktif katılımdır. Son yıllarda sıklıkla tartışılmaya başlayan aktif vatandaşlık artık devlet politikalarında yerini almaya başlamıştır. Aktif vatandaşlığın hedeflenen ölçülerde gerçekleşmesi ise ancak kentlilik bilincine sahip bireylerle mümkündür. Dolayısıyla kentlilik bilinci ve aktif vatandaşlık sürekli etkileşim içindedir. Bu çalışmanın amacı katılım temelli vatandaşlık tipi olan aktif vatandaşlık ile kentlilik bilinci arasındaki ilişkiyi analiz etmektir. Bu nicel araştırma için Kentli Vatandaş Katılım Ölçeği kullanılmıştır. Ölçek siyasi, sosyal ve sivil yaşam ve demokratik ve kültürel değerler olmak üzere dört boyuttan oluşmaktadır. Kümelere göre kota örneklem yöntemiyle Kırıkkale ve Ankara’da 18 yaşından büyük kentlilerden toplanan veriler, istatistik araçları kullanılarak değerlendirilmiş ve karşılaştırmalı bir analiz yapılmıştır. Araştırma sonucunda katılım temelli aktif vatandaşlıkla kentlilik bilinci arasında bağlantı olduğu açıkça ortaya çıkmaktadır. Özellikle büyük kentlerde sivil, siyasi ve sosyal katılımın düşüklüğü, kentlilik bilinci de düşük olan kentlilere işaret etmektedir.

Anahtar Kelimeler:

Ankara, Kırıkkale, Kentlilik Bilinci, Aktif Vatandaşlık, Katılım

PDF

___

Agranoff, R., & McGuire, M. (2003), Collaborative public management: new strategies for local governments, Washington: Georgetown University Press
Altun, A., & Şahin, K. (2019), “Kentli Vatandaş Katılım Ölçeği'nin geliştirilmesi üzerine.” Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi Dergisi, 1807-1826
Carr, J. B., & Tavares, A. (2014). “City Size and Political Participation in Local Government: Reassessing the Contingent Effects of Residential Location Decisions Within Urban Regions.”, Urban affairs Review, 50(2), 269-302
Çakmaklı, D. (2017), “Rights and obligations in civil society organizations: learning active citizenship in Turkey”, Southeast European and Black Sea Studies, 17(1), 113-127
Çelik, C. (2013), Geleneksel Şehir Dindarlığından Modern Kent Dindarlığına. İstanbul: Hikmetevi Yayınları
Dekker, K. (2007), “Social Capital, Neighbourhood Attachment and Participation in Distressed Urban Areas. A Case Study in The Hague and Utrecht, the Netherlands.” Housing Studies, 22(3), 355-379
Ercoşkun, Ö. Y., Öcalır-Akünal, E. V., Yenigül, B. S., & Alkan, L. (2016), “Kentlilik Bilincini Oluşturan Göstergeler Ve Kentlilik Bilincini Geliştirme Yolları.” Paradoks Ekonomi, Sosyoloji ve Politika Dergisi, 11(Özel ), 4-23
Esau, M. V. (2009), “Assessing the Impact of Social Capital and Trust on Active Citizenship in Bonteheuwel, Cape Town.”, Politikon, 36(3), 381-402
Etzioni, A. (1968), The Active Society, New York: The Free Press
Gottdiener, M., & Hutchison, R. (2010), The new urban sociology, USA: Westview Press
Heater, D. (2004), A History of Education for Citizenship, London: RoutledgeFalmer
Holston, J., & Appadurai, A. (1996), “Cities and Citizenship”, Public Culture(8), 187-204
Hoskins, B. L., & Mascherini, M. (2009), “Measuring Active Citizenship through the Development of a Composite Indicator”, Soc Indic Res, 90, 459-488
Hoskins, B., D’Hombres, B., & Campbell, J. (2008), “Does Formal Education Have an Impact on Active Citizenship Behaviour?”, European Educational Research Journal, 7(3), 386-402
İnan, Ö. (2004), Kentleşme, Kentlileşme ve Kentsel Değişme. Bursa: Ekin Kitapevi
Kadıoğlu, A. (2012), Vatandaşlığın Dönüşümü- Üyelikten Haklara (2 b.). İstanbul: Metis Yayınları
Matituta, C. (2007), Active Citizenship and Governance in Easter Europe. Switzerland: Institute of Federalism
Mumford, L. (2007), Tarih Boyunca Kent - Kökenleri, Geçirdiği Dönüşümler ve Geleceği. (G. Koca, & T. Tosun, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınları
Onyx, J., Kenny, S., & Brown, K. (2011), “Active Citizenship: An Empirical Investigation”, Social Policy&Society, 55-66
Packham, C. (2008), Active Citizenship and Community Learning. Cornwal: Learning Matters
Sennett, R. (2012), Beraber. (İ. Özküralpli, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yay
Steenekamp, C., & Loubser, R. (2016), “Active Citizenship: A Comparative Study of Selected Young and Established Democracies”, Politikon, 43(1), 117-134
Şahin, K., & Yaylı, H. (2016), “Geleneksel Göçebelikten Modern Göçlere Türkiye’de Gençlerin Kentlilik Bilinci -Kırıkkale Örneği Üzerinden Bir Analiz-“, Üçüncü Sektör Sosyal Ekonomi, 79-108
Şentürk, M., Adıgüzel, Y., & Turan, B. (2016), Üniversitede gönüllü olmak- Üniversite Öğrencilerinin Gönüllülük Algıları, Eğilimleri ve Deneyimleri Araştırması: İstanbul Üniversitesi Örneği. İstanbul: Türkiye Turing ve Otomobil Kurumu, Limit Ofset
Tavares, A. F., & Carr, J. B. (2012), “So Close, Yet So Far Away? The Effects of City Size, Density and Growth on Local Civic Participation”, Journal of Urban Affairs, 35(3), 283-302
Urry, J. (2002), Consuming Places, London and New York: Taylor & Francis
Weerd, M. d., Mireille Gemmeke, J. R., & Rij, C. v. (2005), Indicators For Monitoring Active Citizenship and Citizenship Education” Amsterdam: Regioplan
Whiteley, P. (2005), Citizenship Education Longitudinal Study Second Literature Review. London: Citizenship Education: The Political Science Perspective
Yalçıntan, M. (2000), Üçüncü Yol Arayışları ve Türkiye. İstanbul: Büke Yay
Yaylı, H. (2012), “Türk Belediye Sisteminde Personelin Yönetime Katılması Üzerine Bir Araştırma”, Karadeniz Araştırmaları, 61-80
Yaylı, H., & Kaya, H. (2018), “Etimesgut'ta Yaşayan Gençlerin Kentlilik Bilinci ve Gelecek Planlamasında Etimesgut'un Yeri”, Uluslararası Tarihte Etimesgut Sempozyumu (s. 1-25). Ankara: Etimesgut Belediye Başkanlığı