KUR’ÂN VE EVRİM AÇISINDAN CANLILARIN OLUŞUMU

arwin’in evrim teorisinden sonra, Stanley Miller deneyini dönemlerinde heyecanla karşılayan evrimciler, hayatın kendiliğinden ortaya çıkabileceği görüşünü şiddetle savunmaya başladılar.Bu teorinin özeti, dünya üzerindeki hayatın rastlantılarla doğup geliştiği ve bütün canlıların ortak bir atadan türediği görüşüne dayanmaktadır. Özellikle insanın Primat türü maymunlardan ya da ön insan denilen bin canlıdan evrim geçirerek bugünkü haline geldiği öne sürülmektedir. Bu görüşü bugün kimi islâmî araştırmacılarda benimsemiş gibi gözükmektedirler. Bu yazımızda insanın ilkel bir canlıdan değil, topraktan özgün bir varlık olarak yaratıldığı ve evrimcilerin yanılgıları üzerinde duracağız. İnsan, canlı, yaratılış, evrim, evrimciler, Adem, maymun, teori, Kur’ân, âyet

Anahtar Kelimeler:

İnsan, canlı, yaratılış, evrim, evrimciler, Adem, maymun, teori, Kur’ân, âyet

PDF

___

Akyol. M. (2004). Evrim Teorisi yakında tarih olacak. Sızıntı Dergisi, 26(311). Âlûsî, Ebu’l-Fadl Şihabuddîn Mahmud (tsz.). Rûhu’l-m‘ânî. Beyrut: Dâru İhyâi’t- Türâsi’l-Arabî
Ateş, S. (1972). Kur’ân’a göre evrim teorisi. Ankara Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, 20(1), 127-145.
Ateş, S. (tsz). Yüce Kur’ân’ın çağdaş tefsiri. İstanbul: Yeni Ufuklar Neşriyat.
Ayverdi, İ.(2008). Misalli büyük Türkçe sözlük. İstanbul: Mas Matbaacılık A.Ş.
Barrow, J.D., Ipler, F.J. (1986). The antropic cozmological principle. New York: Oxford Üniversity Press.
Bayraktar, M. (2001). İslam’da evrimci yaratılış teorisi. Ankara: Kitâbiyât. Beğavî, Huseyin b. Mesûd el-Ferra (1424/2004). Me‘âlimü’t-tenzîl. Beyrut: Dâru’l- Kütübi’l-İlmiyye.
Behe, M. J. (1998). The rise of life on earth. National Geographic. Beyaz, Z. (1978). Darvinizmin yıkılışı. İstanbul: Sağduyu Yayınları.
Beydâvî, Ebu’l-Hayr Abdullah b. Ömer (1388/1968). Envâru’t-tenzîl ve esrâru’t-te’vîl. Mustafa el-Bâbî el-Halebî ve Evlâduhu. Mısır.
Biruni, Ebû Reyhan Muhammed bin Ahmed el-Birûnî. (1935). Kitabu’l-cemâhir fî ma‘rizati’l-cevâhir. Haydarabad.
Bozer, F., Yıldız, M., İnal, İ ve Yılmaz, T. (1986). Evrim anaforu ve gerçek. İzmir: Çağlayan Matbaacılık.
Celâlüddîn el-Mahhallî, Celâlüddînes-Suyûtî. (tsz.). Tefsîru’l-Celâleyn. İstanbul: Mektebetü Pamuk.
Corneilus, G. H. (2003). Darvin’in tanrısı, (Çev. Orhan Düz). İstanbul: Gelenek Yayınları.
Crick, F. (1981). Life ıtself: ıt’s origin and natüre. New York: Simon & Schuster, Dorman, E. (2011). Modern bilim: ‘‘Tanrı Var’’. İstanbul: İstanbul Yayınevi.
Draper, J.W. (1989). History of conflit between religion and science. New York. Ebû Hayyân, Muhammed b. Yusuf el-Endulûsî. (1428/2007). el-bahru’l-muhît. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
Ebu’l-A‘lâ el-Mevdûdî. (2005). Tefhîmu’l-Kur’ân, (terc. Muhammed Han Kayani ve arkadaşları). İstanbul: İnsan Yayınları.
Ebu’l-Leys es-Semerkandî (1993). Tefsîru’l-Kur’ân, (sadeleştiren Mehmet Karadeniz). İstanbul: Sezgin Neşriyat ve Cilt Evi, İstanbul.
Ebu’s-Su‘ûd, Muhammed b. Muhammed el-İmâdî. ( tsz.). İrşadu akbi’s-selîm. Kahire: Dâru’l-Mushaf.
Edey, M.A. and Johansın, D.C.(1989). Blueprints: solving the mystery of evolution. Boston: Little, Brown.
Edward, O. W. (2000). Doğanın gizli bahçesi, (Çev: Aslı Biçen). Tübitak Popüler Bilim Kitapları.
Gülen, F. (2007). Kur’ân’dan idrâke yansıyanlar. İstanbul: Nil Yayınları.
Horgan, J. (1996). The end of science. MA Addison-Wesley.
İbn Âşûr, Muhammed b. Tahir (1420/2000). et-tahrîr ve’t-tenvîr, Beyrut: Müessesetu’t- Tarih.
İbn Atıyye, Abdulhak b. Ğâlib b. Atıyye .(1428/2007). el-Muharraru’l-Vecîz fî Tefsîri’l- Kitâbi’l-Azîz. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
İbn Kesîr, Hafız İmâduddîn Ebu’l-Fidâ İsmail. (tsz). Tefsîru’l-Kur’âni’l-Azîm. İsâ el-Bâbî el-Halebî. Mısır.
İbn Teymiyye, Ahmed b Abdulhalim b. Teymiyye b. el-Harrânî (1426/2005). Mecme‘u’lfetevâ, (thk., Enver el-Bezzâr, Amir el-Cezzâr). Dâru’l-Vefâ.
İbnü’l-Cevzî, Abdurrahman b. Ali b. Muhammed. (1404/1988). Zâdu’l-Mesîrfî İlmi’t-Tefsîr. Beyrut: Mektebetu’l-İslâmî, İbrahim Hakkı Erzurumî. (1978). Marifetname, (Sadeleştiren Turgut Ulusoy) İstanbul: Elif Ofset tesisleri.
İsfehânî Rağıb. (1418/1997). Müfredâtü elfâzi’l-Ku’rân, (thk. Safvân Adnân Dâvûdî). Dimeşk: Dâru’l-Kalem.
Karaman, H. , Çağrıcı,M., Dönmez, İ.ve Gümüş, S. (2008). Kur’ân yolu Türkçe meâl ve tefsir. Ankara: Diyânet İşleri Başkanlığı Yayınları.
Kırca ,C. ( tsz.). Kur’ân ve fen bilimleri. İstanbul: Marifet Yayınları.
Kısakürek, N. F. (1973). İdeolocya örgüsü. İstanbul: Büyük Doğu Yayınları.
Kısasu’l-Enbiyâ. (1419/1998). (thk. Abdulmecid Tu‘me Halebî). Beyrut: Dâru’l- Ma‘rife.
Kurt, E. M. (2010). Yaratılış tabiatın ilahî emirle var oluşu. İstanbul: Mavi Ufuklar Yayınları. Kurtubî, Ebû Abdillah Muhammed b. Ahmed el-Ensârî. (1408/1988). el-Câmi‘u Liahkâmi’l-Kur’ân. Beyrut: Dâr’l-Kütübi’l-İlmiyye, Mengüşoğlu, T. (1971). Felsefi Anthropologi. İstanbul.
Mengüşoğlu, T. (1962). İnsanın varlık yapısı ve nitelikleri. İst Üniv. Edb. Fak. Yayınları. Mevdûdî. (2005). Tefhîmu’l-Kur’ân. İstanbul: İnsan Yayınevi.
Muhammed Kutub. (tsz). İslâm ve materyalizme göre insan, (terc. M.Akif Aydın, Kemal Sandıkçı). İstanbul: Şamil Yayınevi, İstanbul.
Muhammed b. Abdullah el-Hatib et-Tebrîzî. (1405/1985). Mişkâtü’l-mesâbih, (thk., Muhammed Nasıruddîn Elbânî, 3 cilt), Beyrut: Mektebetü’l-İslâmî.
Müslim, Ebu’l-Huseyn Müslim b. el-Haccâc. Sahih-i Müslim, Sıfatu’1-Kıyâme 1, (2789).
Paley, W. (tsz.). Naturel theology. New York: American Tract Society.
Pierre Teilhard de Chardin. (1990). İnsanın tabiattaki yeri, (terc. H. Hüsrev Hatemi). İşaret Yayınları.
Râzî, Fahruddîn b. Ömer er-Râzî (tsz.). Mefâtihu’l-ğayb. Tahran: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye. Seyyid Kutub. (1402/1982). fî Zilâli’l-Kur’ân. Kahire –Beyrut: Dâru’d-Dimeşk. Songar, A. (1979). Enerji ve hayat. İstanbul: Yeni Asya Yayınları.
Suyûtî, Hafız Celâleddîn. ( tsz.). ed-Durru’l-mensûr, (Neşr Muhammed Emin Demc). Beyrut.
Şahrur Muhammet. (1992). el-kitâb ve’l-Kur’ân kırâatun muasıra. Beyrut. Şimşek, M. S.(tsz.). Yaratılış olayı. İstanbul: Beyan Yayınları.
Taberî, Ebû Cafer Muhammed b. Cerîr (1412/1992). Câmi‘u’l-beyân fî te’vîli’l-Kur’ân. Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İlmiyye.
---------(2008). Tarhu’l-ümem ve’l-mülûk, (I-V cilt).Beyrut: Dâru’l-Kütübi’l-İmiyye. Tatlı, A. (2008). Evrim ve yaratılış. İstanbul: Nesil Yayınları.
T.D.V. (2005). İslâm ansiklopedisi. İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı Yayınları. Tolstoy, L.N. (2012). Din nedir? (Çev: Murat Çiftkaya). İstanbul: Furkan Basım Yayın. Tuna, T. (2012). Ol dedi oldu 2. İstanbul: Şule Yayınları.
Tuna, T.(1982). Uzay ve dünya. İstanbul: Yeni Asya Yayınları.
Turak, A. (2000). Doğaya sıcak bakmak. Bilim ve Teknik Dergisi, Aralık. Yakıt, İ. (1998). Kur’an’da insanın yaratılışı ve evrimi. Süleyman Demirel Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, V, 1-16.
Yakıt, İ. (Haziran, 2004). Kur’ân’da insanın yaratılışı ve evrimi. VIII. Türk Tıp Tarihi Kongresinde sunulmuş bildiri. Divriği-Sivas.
Yazır, M. H.(tsz.). Hak dini Kur’ân dili. İstanbul: Eser Kitabevi.
Yeniçeri, C. (2006). Uzay ayetleri tefsiri. İstanbul: Erkam Yayınları. Yıldırım, C. (1998). Evrim kuramı ve bağnazlık.
Zemahşerî, Ebu’l-Kasım Carullah Mahmud b. Ömer, ez-Zemahşerî. (1415/1995). el- Keşşâf. Beyrut: Dâr’l-Kütübi’l-İlmiyye.