Yücel KAYABAŞI, Esra YENİCELİ, Ela ATAMAN, Seda ŞAHİN, Nilüfer NACAR

Ortaokul 8. Sınıf Öğrencilerinin Fen ve Teknoloji Dersi Sınıf İçi Etkinliklere Katılımının Derse Karşı Motivasyon ve Tutumlarına Etkisi

Araştırmanın amacı, Ortaokul 8. sınıf fen ve teknoloji dersi sınıf içi etkinliklere katılımın öğrencilerin derse karşı tutum ve motivasyonuna etkisini incelemektir. Araştırmada betimsel yöntem kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini Ankara ili merkez ilçelerinden (Sincan, Bala, Ayaş, Yenimahalle) seçkisiz örnekleme yoluyla seçilen okullarda 2013-2014 eğitim öğretim yılında öğrenim gören üç yüz elli iki 8. sınıf öğrencisi oluşturmaktadır. Araştırmada, Sarıtepeci (2012) tarafından geliştirilen “Katılım Ölçeği” ile “Tutum ve Motivasyon Ölçeği” ve Erişti (1998) tarafından geliştirilen “Öğretme Öğrenme Sürecine Katılım Davranışı Ölçeği” kullanılmıştır. Sonuçlar kız öğrencilerin erkek öğrencilere göre derse daha fazla katıldığını, öğrencilerin “aktif ve yardımlaşarak öğrenme” düzeyleri ile akademik başarıları arasında anlamlı bir ilişki bulunduğunu ve öğrencilerin sınıf içi etkinliklere katılımları ile derse karşı tutumları arasında anlamlı bir ilişkinin olduğunu göstermiştir.

Anahtar Kelimeler:

Öğrenci Katılımı, Motivasyon, Tutum, Ortaokul, Fen ve Teknoloji dersi

The Effect of Secondary School 8th Grade Students' Participation in Science and Technology Course Classroom Tasks on Their Motivation and Attitude Towards the Course

This research investigates the effect of secondary school 8th grade science and technology course students' participation in classroom tasks on their motivation and attitude towards the lesson. Descriptive method was used in this research. The sample of the research, chosen by the random sampling method, is comprised of 352 students who attended schools in the 2013-2014 academic year in the metropolitan townships (Sincan, Bala, Ayaş, Yenimahalle) of the city of Ankara. "Participation Scale" and "Attitude and Motivation Scale", developed by Sarıtepeci (2012), and "Paricipation on the Process of Teaching and Learning Scale", developed by Erişti (1998) were used. The results show that the girls have more participation in lessons than the boys do, that there is a significant relationship between level of students' "active and cooperatively learning" and their academic success, and that there is a significant relationship between students' participation of classroom tasks and students' attitudes towards the lesson.

Keywords:

Student participation, Motivation, Attitude, Secondary school, Science and technology course,

PDF

___

Akman, B., İzgi, Ü., Bağçe, H. & Akıllı, H. (2007). İlköğretim öğrencilerinin fene karşı tutumlarının sınav kaygı düzeylerine etkisi. Eğitim ve Bilim, 146(32), 3-11.
Alper-Ay, F. (2006). İşletmelerde çalışanların motivasyonlarını etkileyen faktörler: Bir alan araştırması. Yüksek Lisans Tezi. Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Sivas.
Altay, A. (2005). Mobilya sektöründe çalışacak teknik elemanların mevcut performanslarının farklı motivasyon yöntemleriyle artırılması. Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Anıl, D. (2009). Uluslararası Öğrenci Başarılarını Değerlendirme Programı (PISA)’nda Türkiye’deki öğrencilerin fen bilimleri başarılarını etkileyen faktörler. Eğitim ve Bilim, 34(152), 87-100.
Aygın, A. N. (2007). Performans değerleme ile çalışanların motivasyonu arasındaki ilişkinin incelenmesine yönelik bir uygulama. Yüksek Lisans Tezi. Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Balım, A.G., Sucuoğlu, H. & Aydın, G. (2009). Fen ve teknolojiye yönelik tutum ölçeğinin geliştirilmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 33(25), 33-41.
Başıbüyük, A. & Çıkılı, Y. (2002). İlköğretim 6. ve 7. sınıf sosyal bilgiler coğrafya konularında çalışma yaprağı ve dilsiz harita kullanımının öğrenci motivasyon ve başarısı üzerine etkisi. M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 16, 29-38.
Bilgin. İ, & Karaduman. A, (2005). İşbirlikli öğrenmenin 8. sınıf öğrencilerinin fen dersine karşı tutumlarına etkisinin incelenmesi. İlköğretim-Online, 4(2), 32-45, http://ilkogretim-online.org.tr sayfasından erişilmiştir.
Chapman, E. (2003). Alternative approaches to assessing student engagement rates. Practical Assessment, Research & Evaluation, 8(13). http://pareonline.net/getvn.asp?v=8&n=13 sayfasından erişilmiştir.
Çolakoğlu, Ö. M. (2009). ARCS motivasyon modeli kullanılarak oluşturulan ders modüllerinin harmanlanmış öğretim uygulamalarındaki öğrenci motivasyonuna etkisinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Zonguldak Karaelmas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Zonguldak.
Dale, E. (1969). Audio visual methods in teaching. USA: The Dryden.
Demirel, Ö. (1997). Kuramdan uygulamaya eğitimde program geliştirme. Ankara: USEM.
Dikbaş, Y. & Kaf-Hasırcı, Ö. (2008). Öğrenme stratejileri öğretiminin ve ders işlenişinde kullanımının öğrencilerin akademik başarılarına ve tutumlarına etkisi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi (KEFAD), 2(9), 69-76.
Dirim, C. (2004). Kriz döneminde motivasyon teorilerinin geçerliliği ve bir uygulama. Yüksek Lisans Tezi. Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Erişti, B. (1998). Üniversite öğrencilerinin öğrenme öğretme sürecine katılım durumları. Yüksek Lisans Tezi. Anadolu Üniversitesi, Eskişehir.
Fidan-Dişikitli, A. (2011). İlköğretim 7. ve 8. sınıf öğrencilerinin fen ve teknoloji dersine yönelik tutumları ile fen ve teknoloji dersi başarıları arasındaki ilişki. Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Fredricks, J. A., Blumenfeld, P. C. & Paris, A. H. (2004). School engagement: Potential of the concept. State of the Evidence. Rewiev of Educational Research, 7(4), 59-109.
George, R. (2000). Measuring change in students’ attitudes towards science over time: An aplication of talent variable growth modelling. Journal of Science Education and Technology, 9, 213-225.
Güvercin, Ö. (2008). Investigating elementary students’ motivation towards science learning: A cross age study. Master’s Thesis. Middle East Technical University, Graduate School of Social Sciences, Ankara.
Gözütok, D. (1995). Birleştirilmiş ve normal sınıflı ilkokullarda dönüt ve düzeltmenin öğrenmeye etkisi. Ankara.
Kağıtçıbaşı, Ç. (1999). Yeni insan ve insanlar. İstanbul: Evrim.
Kaptan, S. (1997). Bilimsel araştırma ve istatistik teknikleri. Ankara: Tek Işık.
Kaplan, M. (2007). Motivasyon teorileri kapsamında uygulanan özendirme araçlarının işgören performansına etkisi ve bir uygulama. Yüksek Lisans Tezi. Atılım Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Kaya, H. & Böyük, U. (2011). İlköğretim II. kademe öğrencilerinin fen ve teknoloji dersine ve fen deneylerine karşı tutumları. TÜBAV Bilim, 4(2), 120-130.
Kayri, M., Elkonca, F., Şevgin, H. & Ceyhan, G. (2014). Ortaokul öğrencilerinin fen ve teknoloji dersine yönelik tutumlarının CHAID analizi ile incelenmesi. Eğitim Bilimleri Araştırma Dergisi, 4(1), 301 -316.
Keçeli-Kaysılı, B. (2008). Akademik başarının arttırılmasında aile katılımı. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 9(1), 69-83.
Kesamang, M.E.E & Taiwo, A.A. (2002). The correlates of the socio-cultural background of Botswana junior secondary school students with their attitudes towards and achievements in science. International Journal of Science Education, 24, 919-940.
Kılıç, Ş. & Tuncel, M. (2009). Yaratıcı dramanın ingilizce konuşmaya ve tutuma etkisi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Dergisi, 2(9), 55-81.
Kozcu-Çakır, N., Şenler, B. & Göçmen-Taşkın, B. (2007). İlköğretim II. kademe öğrencilerinin fen bilgisi dersine yönelik tutumlarının belirlenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(4), 637-655.
Köroğlu, Ö. (2011). İş doyumu ve motivasyon düzeylerini etkileyen faktörlerin performansla ilişkisi: turist rehberleri üzerine bir araştırma. Doktora Tezi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Balıkesir.
Külçe, C. (2005). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin fen bilgisi dersine yönelik tutumları. Yüksek Lisans Tezi. Pamukkale Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
Öncül, R. (2000). Eğitim ve eğitim bilimleri sözlüğü. Ankara: MEB.
Özer, B. (1993). Öğretmen adaylarının etkili öğrenme ve ders çalışmadaki yeterliliği. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi.
Özsüer, S. (2000). İlköğretim öğrencilerinin derse katılımı. Yüksek Lisans Tezi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.
Öztürk, Ş. (2009). Fen ve teknoloji dersinde proje tabanlı öğrenme (PTÖ) yönteminin yeri ve önemi. I. Uluslararası Türkiye Eğitim Araştırmaları Kongresi’nde sunulmuş bildiri. On Sekiz Mart Üniversitesi, Çanakkale.
Sakallı, N. (2006). Sosyal etkiler. İstanbul: İmge.
Sarıtepeci, M. (2012). İlköğretim 7. sınıf sosyal bilgiler dersinde harmanlanmış öğrenme ortamlarının öğrencilerin derse katılımına, akademik başarısına, derse karşı tutumuna ve motivasyonuna etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Saruhan, Ş & Deniz. J, (2011). Temel eğitim II. kademe öğrencilerinin müzik dersine karşı tutumları. İlköğretim Online, 10(2), 695-702.
Schibeci, R. A. & Riley, J. P. (1986). Influence of students’ background and perceptions on science attitudes and achievement. Journal of Research in Science Teaching, 23, 177-187.
Senemoğlu, N. (2000). Gelişim, öğrenme ve öğretim: kuramdan uygulamaya. Ankara: Gazi.
Senemoğlu, N. (2009). Gelişim öğrenme ve öğretim kuramdan uygulamaya. Ankara: Nobel.
Sönmez, V. (1997). Sosyal bilgiler öğretimi ve öğretmen kılavuzu. Ankara: Anı.
Şerefhanoğlu, H., Nakiboğlu, C. & Gür, H. (2008). İlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin bilgisayara yönelik tutumlarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi: Balıkesir örneği. İlköğretim Online, 7(3), 785-799.
Taşpınar, F. (2006). Motivasyon araçlarının işgören motivasyonu üzerindeki etkisi: Afyonkarahisar içindeki termal otel işletmelerinde bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.
Thorpe, C. (1998). Relationships among preservice teachers' factors and science knowledge. Master’s Thesis, University of the West Indies, Mona, Jamaica.
Türk, M. (2012). Harmanlanmış öğrenme ortamının meslek yüksekokulu öğrencilerinin derse katılımlarına ve akademik başarılarına etkisi. Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Türk Dil Kurumu. (2014). Büyük Türkçe Sözlük. http://tdkterim.gov.tr/bts/ sayfasından erişilmiştir.
Uzun, N. & Keleş, Ö. (2012). İlköğretim öğrencilerinin fen öğrenmeye yönelik motivasyon düzeylerinıin değerlendirilmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 20(9), 313-327.
Ünal, Ç. & Çelikkaya, T. (2009). Yapılandırmacı yaklaşımın sosyal bilgiler öğretiminde başarı, tutum ve kalıcılığa etkisi (5. sınıf örneği). Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13(2), 197-212.
Yaman, S. & Dede, Y. (2007). Öğrencilerin fen ve teknoloji ve matematik dersine yönelik motivasyon düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 52, 615-638.
Yenice, N., Saydam, G. & Telli, S. (2012). İlköğretim öğrencilerinin fen öğrenmeye yönelik motivasyonlarını etkileyen faktörlerin belirlenmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi,13(2), 231-247.
Yılmaz, H. & Huyugüzel-Çavaş, P. (2007). Fen öğrenimine yönelik motivasyon ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. İlköğretim Online, 6(3), 430-440. http://ilkogretim-online.org.tr sayfasından erişilmiştir.