Yeni kesintili eğitim yasası, milli eğitim sisteminin sorunlarını çözecek yeterlilikte değildir, zira bir reform olmaktan bile uzaktır. Dalıa çok liberal sistem veya siyasal liberalizmle ilişkilendirilen reform, herhangi bir konuda siyasal yönetimlerin bozuk, yolunda gitmeyen ya da ömrünü tamamlamış bir yasayı, düşünceyi veya uygulamayı düzeltmek, ıslalı etmek veya iyileştirmek için ürettiği (yeni) bir uygulamadır. AKP, 2002'den bu yana reform adı altında birçok değişikliğe imza atsa da, bu değişikliklerin eğitim-öğretimin sorunlarını çözdiiğii görülmemiştir. Yeni kesintili eğitim yasası ve düzeni eğitimin niteliğini yükseltecek bir çözüm gibi gösterilmiş ve gelen eleştiriler ideolojik olarak damgalanrmştır. Fakat yeni yasanın kendisi belli bir ideolojiye-muhafazakâr destekli ııeoliberalizm-dayanmak bakımından ideolojik eleştiriyi hak etmektedir. Öte yandan sadece bilim içi ve ideolojiden bağışık bir eleştiri de mümkün değildir, çünkü her pedagojik sistem belli bir ideolojik temele dayanır. Milli Eğitim Bakam Ömer Dinçer in bizatihi açıkladığı gibi, bu düzenlemenin hedefi, MEB'in kronikleşen sorunlarını çözmek değil, AKP'nin eklemlendiği küresel şirketler dünyasının uluslararası piyasalarda rekabet yeterliliğine sahip ohıcak bir iş gücünün yetiştirilmesidir. Yeni yasanın asıl derdi İmam-Hatİp Ortaokullarına yer açmak gibi görünse ve tüm milli eğitim sisteminin İmanı-Hatipleştirilmeye İddia edilse de, yeni yasanın belli bir ideolojik kaygıyla hazırlandığı bellidir. Bu ideolojik kaygı, ulus-devlet döneminde kazanılan bir takım kazanımları-başta laiklik, ardından parasız eğitim, yine eğitimin bütünlüğü vd.-ortadan kaldırmaktır. Fakat toplumsal duyarlılık yoğun bir eleştiri dalgası başlatmıştır. Örneğin Eğitim Seıı'in yasaya karşı çıkış gerekçelerindeki sosyal vurgu (çocuk işçilik, erken yaşta evlilik, kademeler arası bütünlüğün kaybolması vs.), eğitimin teknik ve ideolojilerden arınmış bir fonksiyonalist kurum olarak görülmesine bir cevap olmuş ve kamuoyunda karşıliğını bulmuştur.

The new noncontinuous education law on Turkish schooling system does not have enough sufficiency to solve the nationwide educational problems, because it is far removed from being a reform. Reform itself is a new practice for governments to ameliorate things that are not proceed on a regular basis. Since 2002, the AKP performed numerous educational transformations by the name of reform, which did not solve the problems of education. However, the new noncontinuous education law for schooling system has been reflected as a solution to increase the quality of education. All criticism relevant to this iaw was labeled as ideological. But the new education law itself deserves an ideological critique, as it is relying on a particular ideology, so called neoliberal conservatism. On the other hand, a criticism which is only based on science but separated from ideology, can not be possible, just because each educational system is constructed on a certain ideological basis. As seen in the official statements of the Minister of National Education Ömer Diııçer, this educational regulation does not aim to solve chronical problems of national education but instead to train a workforce who have competitiveness required for highly globalizing world and international markets that articulated by AKP in the last ten years. Although the main concern of the new education law seems to open a space for Imam and Preacher Schools (Vocational religious high schools), and to intensify religious influence on national education, the ideological concern of the new law can be seen noticeably. Including all educational levels, this ideological concern's target is to eliminate all the acquisitions primarily on secular education, then free education and unity of education gained during nation state establishment period. But the public sensibility has lead to an emergence of an intensive wave of criticism. For instance. Eğitim Sen's (Union of Education and Science Laborers-one of the largest educational trade unions in Turkey) emphasis on social problems of the new regulation such as child labour, early marriage of female students, loss of unity between the levels, etc. This criticism found a value for the public opinion, and has been an answer against the approach in which education is considered as a technical and functional institution isolated from any kind of ideologial concern.