HALKLA İLİŞKİLER ÖRGÜTLERİNİN ORTAYA ÇIKIŞI VE GELİŞMESİNİN KAPİTALİST ÜRETİM TARZI VE İLİŞKİLERİ BAĞI

Halkla ilişkilerin oluşum, gelişim ve dünyaya yayılmasının bağlı olduğu koşullar, uluslararası ve toplumsal yapıdaki değişim ve gelişmelerin bütünleşik bir parçası biçiminde ortaya çıkmaktadır. Toplumsal değişimin önemli dinamiği olarak sınıfsal yapının biçimlenme tarzı ve üretim ilişkilerinin doğası, halkla ilişkileri getiren koşulların önde gelen belirleyicileridir. Bu bağlamda, halkla ilişkilerin örgütlü sermaye yapısı ve ilişkileri olarak ortaya çıkması ve gelişmesi kapitalist üretim tarzının ve ilişkilerinin ortaya çıkardığı biliş ve davranış yönetimi gereksinimlerine bağlı olarak seyretmiştir. Bu çalışma, Türkiye’de burjuva sınıfının gelişimi ve halkla ilişkiler bağını açıklamak ve irdelemek için tasarlanmıştır. Geleneksel niteliksel araştırma olarak tasarlanan bu araştırmanın sonuçları yukarıda belirtilen teorik varsayımı desteklemektedir: Örgütlü sermaye biçimlerinden biri olarak halkla ilişkiler, burjuva sınıfının gelişimini doğuran koşullara bağlı ve bu koşullar içinde gelişme göstermiştir.

Anahtar Kelimeler:

Toplumsal Değişim, Sınıfsal Yapı, Halkla İlişiklerin Gelişmesi, Halka İlişkilerin Oluşum Nedenleri

PDF

___

Asna, A. (1997). Dünden Bugüne Bir Sanat-Meslek Öyküsü. İstanbul: Sabah Kitapları.
Avcıoğlu, D. (2000). Milli Kurtuluş Tarihi (4. Cilt). Ankara: Tekin yayınevi.
Berg, B. L. (2001). Qualitative Research Methods for the Social Sciences (4th ed.). Boston: Allyn and Bacon.
Boratav, K. (2004). Yeni Dünya Düzeni. Ankara: İmge Kitabevi.
Boratav, K. (2014). İktisat Tarihi (1955-2003). Ed. Bülent Tanör, Korkut Boratav vd. İstanbul: Cem Yayınevi.
Boratav, K. (2015). Türkiye İktisat Tarihi. Ankara: İmge Kitabevi.
Cem, İ. (2017). Türkiye’de Geri Kalmışlığın Tarihi. İstanbul: İş Bankası Yayınları.
Demir, G., Kömürcü, D. (2014). 1960’larda Sermayenin Yeni Düzen Arayışı: Ekonomik ve Sosyal Etütler Konferans Heyeti. Sosyal Bilimler Dergisi. 7(2), s.32-58.
Erdoğan, İ. (2014). Teori ve Pratikte Hakla İlişkiler. Ankara: Erk Yayınları.
İşler-Keloğlu, Esra, (2007). Demokrat Partinin Halkla İlişkiler Stratejileri Üzerine Bir İnceleme (1946-1960) (Yayınlanmamış Doktora Tezi). Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Karpat, K. H. (2016). Türk Demokrasi Tarihi. İstanbul: Timaş Yayınları.
Keyder, Ç. (2004). Ulusal Kalkınmacılığın İflası. İstanbul: Metis Yayınları.
Keyder, Ç. (2013). Türkiye Demokrasisinin Ekonomi Politiği. Ed. Irvın Schınk ve E. Ahmet Tonak. İstanbul: Belge Yayınları.
Keyder, Ç. (2015). Türkiye’de Devlet ve Sınıflar. İstanbul: İletişim yayınları.
Keyder, Ç., Pamuk, Ş. (1984). 1945 Çiftçiyi Topraklandırma Kanunu Üzerine Tezler. Yapıt Toplumsal Araştırmalar Dergisi. 8, s. 52-63.
Kongar, E. (2015). 21. Yüzyılda Türkiye. İstanbul: Remzi Kitabevi.
Lewis, B. (2015). Modern Türkiye’nin Doğuşu. Çev: Boğaç Babür Turna. Ankara: Arkadaş Yayınevi.
Oktar, S., Varlı A. (2010). Türkiye’de 1950-54 Döneminde Demokrat Parti’nin Tarım Politikası. Marmara Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi. 28(1), s.1-22.
Oskay, Ü. (2000). Kitle İletişiminin Kültürel İşlevi. İstanbul: Der Yayınları.
Shaw, S. J., Shaw-Kural, E. (2002). History of the Ottoman Empire and Modern Turkey (Volume II). UK: Cambridge University Press. https://psi427.cankaya.edu.tr/uploads/files/Shaw,%20History_of_the%20Ott%20Empire.pdf.
Turan, Ş. (2012). Türk Devrim Tarihi (4. Cilt). Ankara: Bilge Kitabevi.
Wallerstein, I. (2015). Modern Dünya Sistemi (1. Cilt). Çev: Latif Boyacı. İstanbul: Yarın Yayınları.
Yalçındağ, S. (1986). Kamu Yönetiminde Halkla İlişkiler. Amme İdaresi Dergisi. 19 (1), s.131-156.