Akut lösemili hastaların önemli bir ölüm nedeni enfeksiyondur. Hastalar kendi mikroflaralan ile veya hastane ortamından aldıkları mikroorganizmalar ile enfekte olabilirler. Bu araştırmada yüksek dozda uygulanan sitotoksik terapi periyodu sırasında veya sonrasında 20 lösemili hastanın ağız mikroflorasında meydana gelen değişiklikler incelenmiştir. Enterobakteriler, mayalar ve stafilokokların varlığı ile ağız ülserleri/angular cheilitis oluşumu arasındaki ilişki de araştınlmıştır. Karşılaştırma yapmak için ma lign hastalığı olmayan akut hastalığı olan, uzun §ilre hastanede yatan antibiyotik tedavisi alan hastalar da araştırma kapsamına alınmıştır. Hastaların tükrüklerindeki total rnikroorganizma sayısı terapi boyun ca değişmedi. Lösemili hastaların ondördünde t% 70 en azından ara sıra enterobakteriler üredi. Sitotoksik ve antibiyotiklerle tedaviden önce, tedavi sırasında ve sonrasında hastaların ağız mikrofiaralarında enterobakteri sayısı açısından bir fark görülmedi. Enterobakteriler uzun süre yatan hastalarda görülürken diğer gruplarda nadiren görüldü. Lösemili hastaların hepsinde ve referans grubundaki hastaların çoğunda stafilokoklar ve basiller üredi. Lösemili hastaların % 80einde mayaların varlığı saptandı. Ağzında ülser ve/veya angular cheilitis bu - lunan hastaların ağız florasında daha fazla sayıda maya görüldü. En - terobakteriler veya stafilokoklar ile ağız lezyonlan arasında ilişki bu lu nmadı