Erman ALTUNIŞIK, Ali ARIK

Klinik ön tanı ve elektrofizyolojik tanılar arasındaki tutarsızlık: 3. basamak elektronörofizyoloji laboratuvarı retrospektif verileri

Amaç: Bu çalışmanın amacı elektrofizyoloji laboratuvarına yönlendirilen hastaların ön tanısı ileelektronöromiyografi incelemesi sonrası ortaya konulan elektrofizyolojik tanı uyumununaraştırılmasıdır.Gereç ve Yöntem: Retrospektif dizayn edilen bu çalışmaya elektrofizyoloji laboratuvarına 2019 yılıiçinde başvuran ve elektronöromiyografi incelemesi yapılan 1314 hasta dahil edildi. Hastalara ait yaş,cinsiyet gibi sosyodemografik özellikler, ön tanı, ön tanının yapıldığı klinik, elektrofizyolojik incelemesonucunda elde edilen tanı, ön tanı ile elektrofizyolojik inceleme sonrasında elde edilen tanınıntutarlılığı gibi veriler medikal kayıtlardan elde edildi.Bulgular: Çalışmaya 784’ü (%59,7) kadın, 530’u (%40,3) erkek toplam 1314 hasta dahil edildi.Elektronöromiyografi sonuçlarına göre hastaların %61,4’inin (n=807) incelemesi normal olarakdeğerlendirildi. Hastaların %34,9’inde (n=458) ön tanılarla elektronöromiyografi tanıları uyumlubulunurken, %3,7’ne (n=49) ise ön tanılardan farklı patolojik elektrofizyolojik tanılar konuldu. Öntanılarla elektronöromiyografi tanıları arasında uyum oranlarına bakıldığında poliomyelit, periferik sinirhasarı ve kranial nöropati ön tanılarının tanısı ile uyum oranları diğer ön tanılardan anlamlı derecedeyüksekti. Erkek cinsiyetin tanı uyumu kadın cinsiyete oranla anlamlı derecede yüksek saptandı. Yaşarttıkça tanı uyumunun yaşla korele olarak arttığı görüldü.Sonuç: Elektronöromiyografi sadece tanı koymada değil ayırıcı tanı yapma ve ön tanıyı dışlamakonusunda da kullanılmaktadır. Tetkik öncesinde ayrıntılı nörolojik muayene yapılması ve uygulayıcıhekimin bilgilendirilmesi gereksiz bazı işlemleri azaltabilir.

Inconsistency between clinical pre-diagnosis and electrophysiological diagnoses: tertiary care electroneurophysiology laboratory retrospective data

Aim: The aim of this study is to investigate the compatibility of the pre-diagnosis of the patients referred to the electrophysiology laboratory and the electrophysiological diagnosis revealed after electroneuromyography examination. Materials and Methods: This retrospective study included 1314 patients who applied to the electrophysiology laboratory in 2019 and underwent electroneuromyography. The patient's age, gender, the clinic at which the pre-diagnosis was made, the clinical pre-diagnosis, the diagnosis obtained as a result of the electrophysiological examination, the pre-diagnosis, the consistency of the diagnosis obtained after the electrophysiological examination were obtained from the records.Results: A total of 1314 patients, 784 (59.7%) females and 530 (40.3%) males, were included in the study. According to the electroneuromyography results, 61.4% (n=807) of the patients were evaluated as normal. While 34.9% (n=458) of the patients were found to be compatible with pre-diagnoses, electroneuromyography diagnoses were found to be compatible, while in 3.7% (n=49) of the patients, pathological electrophysiological diagnoses were made different from the pre-diagnoses. Considering the consistency rates between pre-diagnoses and electroneuromyography diagnoses, the rates of concordance with the pre-diagnoses of poliomyelitis, peripheral nerve damage and cranial neuropathy were significantly higher than other pre-diagnoses. Diagnostic compliance of the male gender was found to be significantly higher than the female gender. It was observed that as age increased, compliance with diagnosis increased in correlation with age. Conclusion: Electroneuromyography is used not only for diagnosis but also for differential diagnosis and exclusion of pre-diagnosis. Performing a detailed neurological examination before the examination and informing the practitioner may reduce some unnecessary procedures.

PDF

___

1. Robinson LR. Role of neurophysiological evaluation in diagnosis. J Am Acad Ortop Surg 2000; 8: 190-9.
2. Yağcı İ, Akyuz G. Elektrofizyoloji ve Elektrodiagnoz. Turkiye Klinikleri J Int Med Sci 2007; 3: 1-7.
3. Okuyucu EE, Turhanoğlu AD, Duman T, Savaş N, Mengüllüoğlu N, Melek İM. Klinik ve Elektrofizyolojik Tanılar Arasındaki Tutarlılık. Turk Norol Derg 2009; 15: 129-33.
4. Anonymous Guidelines in electrodiagnostic medicine. American Association of Electrodiagnostic Medicine. Muscle Nerve 1999; 22: 107-8.
5. Cocito D, Tavella A, Ciaramitaro P, Costa P, Poglio F, Paolasso I. A further critical evaluation of requests for electrodiagnostic examinations. Neurol Sci 2006; 26: 419-22.
6. Yağcı İ, Ofluoğlu D, Gündüz H, et al. Pediatrik Olgularda Klinik On Tanı ve Elektrofizyolojik Tanıların Uyumu. Turk Fiz Tıp Rehab Derg 2008; 54: 92-5.
7. Adam M, Leblebici B, Başlı S, Akman MN. Elektronöromiyografik inceleme isteminin uygunluğu. Turk Fiz Tıp Rehab Derg 2007; 53: 150-3.
8. Aminoff MJ. Electromyography in clinical practice. Third edition. Churchill Livingstone; 1998: 113-46.
9. Sheehan B, Banerjee S. Review: Somatization in the elderly Int. J. Geriat. Psychiatry 1999; 14: 1044-9.
10. Carol AW, Barsky AJ. Do Women Somatize More Than Men? Gender Differences in S011Ultization. Psychosomatics 1994; 35: 445-52.
11. White KP, Speechley M, Harth M, Ostbye T. The London Fibromyalgia Epidemiology Study: the prevalence of fibromyalgia syndrome in London, Ontario. J Rheumatol 1999; 26: 1570-6.
12. Ülger F, Talu GK, Yücel A. İnce Lif Hasarı Olan Diabetik Nöropatili Hastalarda KDT (Kantitatif Duyusal Test) Değerlendirilmesi. O.M.Ü. Tıp Dergisi 2005; 22 (4): 141–5.
13. Jablecki CK, Andary MT, Floeter MK, Miller RG, Quartly CA, Vennix MJ. American Association of Electrodiagnostic Medicine; American Academy of Neurology; American Academy of Physical Medicine and Rehabilitation. Practice parameter: Electrodiagnostic studies in carpal tunnel syndrome. Report of the American Association of Electrodiagnostic Medicine, American Academy of Neurology, and the American Academy of Physical Medicine and Rehabilitation. Neurology 2002; 11: 1589-92.
14. Dumitru D. Electrodiagnostic Medicine. Second edition. Philadelphia: Hanley & Belfus; 1994: 864-7.
15. Ertekin C. Santral ve periferik EMG, Ön Boynuz Motor Nöron Hastalıkları. 1. Baskı. İzmir: META Basımevi; 2006: 274.
16. Perry JD. Electrodiagnosis in musculu-skeletal disease. Best Practice Res Clin Rheum 2005; 19: 453-66.
17. Yeşiltaş A, Erdem R. Defansif tıp uygulamalarına yönelik derleme. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 2019; 23: 137-50