birlikte çalışıyorlardı bu yüzden biricik oğullarını dizlerinin dibinde, ordu içinde büyümesi için yanlarına aldılar. Seryoja artık on yaşına girmişti, savaş onun için sıradan bir şeydi, babasının işini ve ne için savaşıldığını gerçekten anlamaya başlamıştı. Bir gün babasını siperde bir subay ile konuşurken duydu, babası Almanların geri çekilirken onun birliğinin mühimmat deposunu patlatacağına dair endişe duyuyordu. Birlik daha yeni Alman istilâsından çıkmıştı ve aceleyle içi dolu bir mühimmat deposunu onlara bırakmak zorunda kalmışlardı. Şimdi ise birlik ilerlemek ve kaybedilmiş toprakları ayrıca ihtiyaç duyduğu mühimmatları da ele geçirmek zorundaydı. “ Onlar, herhalde, bizim mühimmat deposuna bizden haberdar olabilecekleri bir kablo döşemişlerdir ve orayı terk etmeleri gerekeceğini de biliyorlardır” dedi Seryoja’nın babası olan Albay. Sergey dikkatlice dinledi ve babasının ne için endişe ettiğini idrak etti. Çocuk, birlik geri çekilmeden önce birliğin durumunu biliyordu; o zayıf sinsi sürünerek bizim mühimmat deposuna gitti ve patlayıcının kablosunu kesti, orada da bir gün boyunca kaldı. Almanların kabloları kontrol etmesini engellemek, eğer kontrol edip sıkıntıyı giderirlerse de kabloyu tekrar kesmek için gözcülük yaptı. Daha sonra birlik Almanları oradan püskürttü ve mühimmat deposu patlatılmadan tekrar ele geçirildi