Te'vîl, Kur'ân'ın kendine özgü geliştirdiği ve kullandığı bir yorumbilim metodolojisidir. Te'vîlin ilmî mi yoksa şahsî mi olduğu sorunsalı kadar onun gerçekliği, ilkeleri, koşulları ve bilgisel değeri de en az ilki kadar önemlidir. Bu itibarla, İslâm düşüncesinin kendi içsel dinamiklerinden hareketle varlık bulmuş olan te'vîl, İslâm bilgin ve düşünürlerine bunlar içerisinde özellikle de kelâmcılara, dinî nassları anlama veya yorumlama konusunda büyük bir açılım ve kolaylık sağlamıştır. Zira, te'vîli kendi döneminde tartışan isimlerden birisi de hiç kuşkusuz, Muhammed b. Sâlih el-‘Useymîn'dir. Nitekim, el-‘Useymîn, kaleme aldığı eserinde yaşadığı dönemdeki dinî, itikâdî ve mezhebî anlayışa paralel olarak ele almış olduğu te'vîl konusuyla ilgili benimsediği inanç çizgisi istikâmetinde açıklamalarda bulunmuştur. İşte bu çalışma, el-‘Useymîn'nin, kendi eserinde ele almış olduğu te'vîl konusuyla ilgili açıklamalarını konu edinmektedir.

The Ta'wil is a methodology of interpretation  to according to Qur'an itself  for have been devoloped and used. Its important; the reality, principle, condition and informational of value have been as mystery as the ta'wil's being objective or relative. Thus, ta'wil which has came into a existence from the internal dynamics of Islamic thought, have provided the Islamic scholars and thinkers especially the Islamic theologians (Kalam schools) with great openings and facilities to understand and interpret the Islamic texts. Undoubtedly, Muhammad b. Salih al-‘Usaymin (1421/2001) is among the ones discussing the problem of religion in his period. Hence, el-‘Useymin explained the problem of ta'wil in his own written work, the problem of ta'wil handled by him in parallel with the comprehension of ta'wil, creed and sect in his own period.