Mehmet Ali ÜZGÜ, Reha BOZGÜNEY, Banu CAN, Metin OZLU, Ahmet AKAT, Furkan GÜNEŞ, Firdevs ÇALIK

Üniversite Öğrencilerinin Dijital Bağımlılık Ve Yalnızlık Düzeylerinin İncelenmesi

Bu çalışma ile; üniversite öğrencilerinin dijital bağımlılık ve yalnızlık düzeylerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırma evrenini Türkiye’de öğrenim gören üniversite öğrencileri, örneklem grubunu ise; Selçuk Üniversitesi, Karamanoğlu Mehmet Bey Üniversitesi ve Necmettin Erbakan Üniversitesinde öğrenim gören 184 erkek 149 kadın olmak üzere toplam 333 öğrenci oluşturmuştur. Sosyo-demografik verilerin elde edilmesinde araştırmacı tarafından oluşturulan kişisel bilgi formu, dijital bağımlılık düzeylerinin belirlenmesinde Kesici ve Tunç (2018) tarafından geliştirilen dijital bağımlık ölçeği, yalnızlık düzeylerinin belirlenmesinde ise Russel ve ark. (1978) tarafından geliştirilen, Türk kültürüne uyarlanmasını Yaparel (1984) tarafından yapılan Ucla yalnızlık ölçeği kullanılmıştır. Elde edilen verilerin varyans ve homojenlikleri test edilmiş, ikili karşılaştırmalarda Independent t testi, çoklu karşılaştırmalarda One Vay Anowa ve farklılık kaynağının belirlenmesinde Tukey HSD testi kullanılmıştır. Verilerin istatistiksel analizinde ve yorumlarda, p<0,05 anlamlılık düzeyi dikkate alınmıştır. Cronbach Alpha değeri Dijital bağımlılık ölçeği için 0,89, Ucla yalnızlık ölçeği için 0,86 olarak tespit edilmiştir. Dijital araç ve internet uygulaması kullanım faktörüne bağlı olarak Dijital bağımlılık ve yalnızlık ortalama değerleri arasında istatistiki bir değişim gözlenmemiştir. Dijital bağımlılık genel ortalama, hayatın akışını engelleme, bırakamama boyutlarında kadınlara ait değerin erkeklere ait ortalama değerden, 18-21 yaş grubuna ait ortalama değerin 26 ve üzeri yaş grubuna nazaran istatistiki anlamda daha yüksek olduğu belirlenmiştir (p<0,05). Cinsiyet, yaş ve internete ayrılan süre faktörlerine bağlı olarak yalnızlık düzeyi ortalama değerleri arasındaki değişimin istatistiki olarak anlamlı olmadığı, internete ayrılan günlük süreye bağlı olarak dijital bağımlılık boyutlarının tamamındaki değişimin istatistiki olarak anlamlı olduğu tespit edilmiştir (p<0.05). Bu araştırma bulgularına bağlı olarak, yaş grubu arttıkça internette geçirilen sürenin azaldığı ve daha kontrolü bir internet kullanımının kazanıldığı, kadınların erkeklere nazaran dijital dünyaya daha bağımlı olduğu ve bu durumun kadın ve erkekler arasındaki toplumsal rol, statü ve sorumluklardan kaynaklandığı söylenilebilir.

Anahtar Kelimeler:

Üniversite öğrencileri, Dijital Bağımlılık, Yalnızlık, İnternet

EXAMINATION OF UNIVERSITY STUDENTS' DIGITAL ADDICTION AND LEVELS OF LONELINESS

With this study; it was aimed to examine the digital addiction and loneliness levels of university students. The research population is university students studying in Turkey, and the sample group is; It consisted of a total of 333 students, 184 males and 149 females, studying at Selçuk University, Karamanoğlu Mehmet Bey University, and Necmettin Erbakan University. Personal information form created by the researcher to obtain sociodemographic data, digital addiction scale developed by Kesici and Tunç (2018) to determine digital addiction levels, and in determining the loneliness levels, Russell et al. (1978) and adapted to Turkish culture by Yaparel (1984), the Ucla loneliness scale was used.The variance and homogeneity of the obtained data were tested and for the data determined to be homogeneous; Independent t test was used in pairwise comparisons, One Vay Anowa was used in multiple comparisons and Tukey HSD test was used to determine the source of difference. In the statistical analysis and interpretation of the data, the significance level of p<0.05 was taken into account. The Cronbach Alpha value was 0.89 for the Digital Addiction Scale and 0.86 for the Ucla Loneliness Scale. No statistical change was observed between digital addiction and loneliness values depending on the digital tool and internet application usage factor. It was determined that the mean value of women in the sub-dimensions of preventing the flow of life, inability to quit and general sub-dimensions of digital addiction was statistically higher than that of men (p<0.05). It was determined that the mean value of the 18-21 age group was statistically higher than the 26 and over age group in the sub-dimensions of preventing the flow of life, leaving it, and general (p<0.05). Statistical changes were detected in all dimensions of digital addiction depending on the time allocated to the Internet daily (p<0.05). It was determined that the change between the average values of loneliness level depending on the factors of gender, age and time spent on the Internet was not statistically significant. In the light of these findings, it can be said that as the age group increases, the time spent on the Internet decreases, women are more dependent on the digital world than men, this situation is controlled by age-related increase, and the reason for the differentiation between men and women may be due to social roles, status and responsibilities.

Keywords:

Üniversite öğrencileri, Dijital Bağımlılık, Yalnızlık, İnternet,

PDF

___

Akın, D. (2012). Bilgisayar oyunlarının ilköğretim öğrencileri üzerindeki etkileri ve konu ile ilgili okul yöneticilerinin görüşleri. Yüksek Lisans Tezi. Yakın Doğu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Entitüsü, Lefkoşe.
Albayrak, S, ve Balcı, S. (2014). Gençlerde madde bağımlılığı ve önlenmesi. Hemşirelikte Eğitim ve Araştırma, 11(2), 30-37.
Altınok, M. (2021). Lise Öğrencilerinin Dijital Bağımlılık ve Yaşam Doyumunun İncelenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 19(1), 262-291.
Altin, M ve Kivrak, A. O. (2018). The Social Media Addiction among Turkish University Students. Journal of Education and Training Studies, 6(12), 13-20.
Arslan, A. (2019). Ortaöğretim öğrencilerinin dijital bağımlılık düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi (Sivas ili örneği). Gazi Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(2), 63-80.
Balkın, A. (2020). Lise Öğrencilerinin Dijital Bağımlılık Düzeyi İle Eleştirel Düşünme Eğilimleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Yüksek Lisans Tezi.
Bayram, S.B. ve Gündoğmuş, G. (2016). “İlköğretim Öğrencilerinin İnternet Bağımlılığı Eğilimlerinin ve Yalnızlık Düzeylerinin Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi”, Akademik Bakış Dergisi, 54: 1-12.
Büyükçolpan, H. (2019). Üniversite öğrencilerinde nomofobi, bağlanma biçimleri, depresyon ve algılanan sosyal deste.Yüksek lisans tezi. Hacettepe Üniversitesi, Ankara.
Chen, K., Tarn, M. J. ve Han, B. T. (2004). Internet dependency: Its impact on online behavioral patterns in e – commerce, Human Systems Management, 23(1), (pp. 49 – 58)
Cramer KM, Neyedley KA. (1998). Sex differences in loneliness: The role of masculinity and femininity. Sex Roles: A J Res;38:645-52.
ÇakırB, Ö ve Horzum, M. B. (2008). Web tabanlı öğretim ortamındaki öğrencilerin internet bağımlılığını etkileyen faktörler, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 41(1), (s. 187 – 205).
Çeçen, A. Rezan. (2008). Öğrencilerinin Cinsiyetlerine ve Anababa Tutum Algılarına Göre Yalnızlık ve Sosyal Destek Düzeylerinin Ġncelenmesi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi. c. 6. s. 3:415-431.
Çömlekçi, M. F., & Başol, O. (2019). Gençlerin sosyal medya kullanım amaçları ile sosyal medya bağımlılığı ilişkisinin incelenmesi. Manisa Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 17(4), 173-188.
Dinç, M. (2015). “Teknoloji Bağımlılığı ve Gençlik”. Gençlik Araştırmaları Dergisi, 3(3), 31-65.
Erdem, H, Türen, U ve Kalkın, G. (2017). Mobil telefon yoksunluğu korkusu (nomofobi) yayılımı: Türkiye’den üniversite öğrencileri ve kamu çalışanları örneklemi, Bilişim Teknolojileri Dergisi, 10(1), 1-12.
Eryılmaz, S ve Çukurluöz, Ö. (2018). Lise Öğrencilerinin Dijital Bağımlılıklarının İncelenmesi: Ankara İli, Çankaya İlçesi Örneği. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 17(67), 889-912.
Genç, Y, Durğun, A, Kara, H. Z ve Çakir, R. (2018). İnternet Kullaniminin Üniversite Öğrencilerinin Yalnizlik Algilarina Etkileri. Akademik İncelemeler Dergisi, 13(2), 301-336.
Gezgin, D. M, Şumuer, E, Arslan, O ve Yıldırım, S. (2017). Nomophobia prevalence among pre-service teachers : A case of Trakya University. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakultesi Dergisi, 7(1), 86–95
Göldağ, B. (2018). Lise öğrencilerinin dijital oyun bağımlılık düzeylerinin demografik özelliklerine göre incelenmesi. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 15(1), 1287-1315.
Güllüce, A. Ç, Kaygın, E. ve Börekçi, N. E. (2019). Üniversite öğrencilerinin nomofobi düzeyi ile öznel iyi olma durumları arasındaki ilişkinin belirlenmesi: Ardahan örneği. Hacettepe Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 37(4), 651-674.
Günüç, S, ve Kayri, M. (2010). Türkiye’de internet bağımlılık profili ve internet bağımlılık ölçeğinin geliştirilmesi: geçerlik güvenirlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39, 220-232.
Kesici A, Tunç NF (2018). The development of the Digital Addiction Scale for the university students: Reliability and validity study. Universal Journal of Educational Research 6(1): 91-98. DOI: 10.13189/ujer.2018.060108
Kalaskar, P. B. (2015). A Study Of Awareness Of Development Of NoMoPhobia Condition İn Smartphone User Management Students in Pune City. INCON 2015. E-issn-2320-0065.
Kozaklı H. (2006). Üniversite öğrencilerinde yalnızlık ve sosyal destek düzeyleri arasındaki ilişkilerin karsılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Mersin: Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Psikoloji Anabilim Dalı.
Kozaklı, H. (2006). Üniversite Öğrencilerinde Yalnızlık ve Sosyal Destek Düzeyleri Arasındaki ilişkilerin Karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi. Mersin Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Köknel, Ö. (2001). Alkol ve madde bağımlılığı altkültürü. Bağımlılık Dergisi, 2(2), 71-76.
Oruç, T (2013). Üniversite Öğrencilerinde Psikososyal Değişkenlere Göre Yalnızlık ile Otomatik Düşünceler ilişkisinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
SecurEnvoy. (2012). 66% of the population suffer from Nomophobia the fear of being without their phone. Retrieved from https://www.securenvoy.com/blog/2012/02/16/66-of-the-populationsufferfrom-nomophobia-the-fear-of-being-without-their-phone/
Seçim, Ö. Y, Alpar, Ö. ve Algür, S. (2014). Üniversite Öğrencilerinde Yalnızlık: Akdeniz Üniversitesinde Yapılan Ampirik Bir Araştırma . Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi , 13 (48) , 200-215 . DOI: 10.17755/esosder.51995
Solak, M.Ş. (2012). Ortaöğretim öğrencilerinin bilgisayar oyunu tutumları ile saldırganlık ve yalnızlık eğilimleri arasındaki ilişkilerin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi. Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Şafak, B ve Kahraman, S. (2019). Sosyal medya kullanımının yalnızlık ve narsistik kişilik özelliği belirtileri ile ilgili ilişkinin incelenmesi. Avrasya Sosyal ve Ekonomi Araştırmaları Dergisi, 6(2), 54-69
Yaman, M. ve Yaman, Ç. (2014). The use of social network sites by prospective physical education and sports teachers (Gazi University Sample). Turkish Online Journal of Educational Technology-TOJET, 13(1), 223-231
Yaparel, R. (1984). Sosyal ilişkilerdeki başarı ve başarısızlık nedenlerinin algılanması ile yalnızlık arasındaki bağlantı. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara
Yentürk, N, Başlevent, C (2007). Türkiye’de genç işsizliği.http://giz2008.org/kaynaklar/ genc_issizligi_raporu.pdf
Yıldırım, B., Engin, E., ve Yıldırım, S. (2011). Alkol ve madde bağımlılarında yalnızlık ve etki eden faktörler. Journal of Psychiatric Nursing, 2(1), 25-30.
Yılmaz, E., Yılmaz, E ve Karaca, F. (2008). Üniversite öğrencilerinin sosyal destek ve yalnızlık düzeylerinin incelenmesi. Genel Tip Dergisi, 18(2).
Yılmaz, M, Köse, A, Doğru, Y. (2018). Akıllı Telefondan Yoksun Kalmak: Nomofobi Üzerine Bir Araştırma. AJIT-e: Bilişim Teknolojileri Online Dergisi, 9 (35), 31-47.
Zeybek, M. (2021). Accuracy assessment of direct georeferencing UAV images with onboard global navigation satellite system and comparison of CORS/RTK surveying methods. Measurement Science and Technology, 32(6), 065402.