ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİNDE DİKKAT EKSİKLİĞİ VE HİPERAKTİVİTE BELİRTİLERİYLE İLİŞKİLİ KLİNİK VE SOSYODEMOGRAFİK DEĞİŞKENLERİN İNCELENMESİ

Amaç: Bu çalışma müzik ve fen bilgisi alanlarında eğitim alan yetişkinlerde DEHB ile ilişkiliolabilecek sosyodemografik ve klinik değişkenleri incelemeyi amaçladı.Gereç ve Yöntem: Araştırma Ocak-Haziran 2014 tarihleri arasında İnönü Üniversitesi EğitimFakültesinde yapıldı. Çalışmaya 18-25 yaşları arasında, psikiyatrik ve nörolojik hastalığıbulunmayan, müzik bölümünden 52 ve fen bilgisi öğretmenliği bölümünden 52 öğrenci alındı.Öğrenciler yaş, eğitim süresi, cinsiyet ve el tercihi açısından birebir eşleştirildi. ÖğrencilereTurgay Erişkin Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu (DEHB) Özbildirim Ölçeğiuygulandı.Bulgular: Çalışmamıza alınan 44 kadın 58 erkek katılımcının yaş ortalaması 20.39±1.99’du.Müzik ve fen bilgisi alanları arasında sınıf derecesi, ailede ruhsal hastalık öyküsü, çocukluktravması maruziyeti, bağımlılık yapıcı madde deneyimi değişkenleri açısından anlamlı farksaptanmadı. Bölüm tipi, sınıf derecesi ve ailede ruhsal hastalık öyküsü değişkenleriyle DEHBölçeği puanları arasında anlamlı fark saptanmadı. Çocukluk çağı fiziksel travması olanöğrencilerin hiperaktivite (p=0.02) ve sorun (p=0.001) alt ölçeği ile toplam puanları (p=0.001)travması olmayanlara göre anlamlı yüksek saptandı. Madde kullanma deneyimi olan öğrencilerinsorun alt ölçeği puanları olmayanlardan anlamlı yüksekti (p= 0.04). Sonuç: Bu çalışmada çocukluk çağı fiziksel travması ve madde kullanma deneyimi DEHBbelirtileri ile ilişkili bulunmuştur ancak müzik ve fen bilgisi alanları arasında DEHB belirtileriaçısından fark saptanmamıştır. Erişkinde DEHB ile ilişkili faktörlerin bilinmesi bu bozukluğafarkındalığı arttırarak tedavisine yardımcı olacaktır

Anahtar Kelimeler:

Erişkin dikkat eksikliği ve hiperaktivite, eğitim, müzik, fen

Investigation of Clinical and Sociodemografic Variables Associated with Attention Deficit and Hyperactivity Symptoms in University Students

Objective: The aim of this study was to investigate sociodemographic and clinical variablesthat might be associated with ADHD in adults trained in music and science departments.Material and Method: The study was conducted at Inönü University between January andJune 2014. 52 students from music and 52 students from science teacher department betweenthe ages of 18-25 without psychiatric and neurological disease were included in the study. Thestudents were matched in terms of age, sex, duration of education and hand preference. TheTurgay Adult Attention Deficit and Hyperactivity Disorder (ADHD) Self-Report Scale wasadministered to the students.Results: The mean age of 44 male and 58 male participants was 20.39 ± 1.99. There were nosignificant differences between the areas of music and science in terms of class level, familyhistory of mental illness, childhood trauma exposure, experience of addictive substance.Department type, class level and family history of mental illness did not significantly affectADHD scale scores. Hyperactivity (p=0.02) and problems (p=0.001) subscale and total scores(p=0.001) of students with childhood physical trauma exposure were significantly higher thanthose without exposure. The students with experience using substance were significantly higherproblem subscale scores than those without experience (p=0.04 ).Conclusion: Childhood physical trauma and substance use experience were found to beassociated with ADHD symptoms, but there was no difference between music and sciencedomains in terms of ADHD. Knowing the factors associated with ADHD in adulthood will helpto treat this disorder by increasing awareness

Keywords:

Adult attention deficit and hyperactivity, education, music, science,

PDF

___

Tuğlu C, Şahin ÖÖ. Erişkin dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu: Nörobiyoloji, tanı sorunları ve klinik özellikler. Psikiyatride güncel yaklaşımlar 2010;2(1):75-16.

Hechtman L, McGough JJ. Kaplan & Sadock’s Comprehensive Textbook of Psychiatry. 8th Edition. Ankara,Güneş Tıp Kitabevi, 2007;3183-205.

Kessler RC, Adler L, Barkley R, et al. The prevalence and correlates of adult ADHD in the United States: results from the National Comorbidity Survey Replication. Am J Psychiatry 2006;163:716-23.

Shaw-Zirt B, Popali-Lehane L, Chaplin W, et al. Adjustment, social skills, and self-esteem in college students with symptoms of ADHD. Journal of Attention Disorders 2005;8(3):109-20.

Karakas S. Kognitif Nörobilimler. 1. Baskı. Ankara, Nobel Tıp Kitabevi, 2010;418-26.

Kayaalp L. Dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu. Sürekli tıp etkinlikleri sempozyum dizisi. 2008;62:147-52.

Putkinen V, Tervaniemi M, Huotilainen M. Informal musical activities are linked to auditory discrimination and attention in 2-3‐year‐old children: an event‐related potential study. European Journal of Neuroscience 2013; 37(4):654-61.

Rickson D J. Instructional and improvisational models of music therapy with adolescents who have attention deficit hyperactivity disorder (ADHD): A comparison of the effects on motor impulsivity. Journal of Music Therapy 2006;43(1):39-62.

Yılmaz M, Özdemir G, Turgay A, et al. Üniversite öğrencilerinin erişkin dikkat eksikliği hiperaktivite ölçeğinin alt boyutları düzeylerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi 2012;9:627- 48.

Gunay S. The norm study, transliteral equivalence, validity, reliability of adult hyperactivity scale in Turkish adult population. Türkiye'de Psikiyatri 2006;8:98-107.

Biederman J, Faraone SV, Monuteaux MC, et al. Gender effects on attention-deficit/hyperactivity disorder in adults, revisited. Biological psychiatry 2004; 55(7):692-700.

Quinn PO. Treating adolescent girls and women with ADHD: Gender-specific issues. JClin Psychol 2005;61:579–87.

Rickel AU, Brown RT. Attention Deficit Hyperactivity Disorder in Children and Adults, 1th Ed. Germany:Hogrefe Huber Publishers, 2007:1-57.

Schweitzer J B, Faber T L, Grafton ST, et al. Alterations in the functional anatomy of working memory in adult attention deficit hyperactivity disorder. Journal of SubstanceAbuse 2000;7:373-8.

Antonini T N, Kingery K M, Narad M E, et al. Neurocognitive and behavioral predictors of math performans in children with or without ADHD. Journal of Attention Disorders. 2016; 20(2): 108-18.

Wang X, Ossher L, Reuter Lorenz P A. Examining the relationship between skilled music training and attention. Consciousness and cognition. 2015; 36: 169-79.

Rodrigues A C, Loureiro M A, Caramelli P. Long-term musical training may improve different forms of visual attention ability. Brain and Cognition 2013; 82(3):229-35.

Pallesen K J, Brattico E, Bailey C J, et al. Cognitive control in auditory working memory is enhanced in musicians. PloS one 2010;5(6): e11120.

Gaser C, Schlaug G. Brain structures differ between musicians and non-musicians. The Journal of Neuroscience: The Official Journal of the Society for Neuroscience. 2003: 23; 9240-45.

Öncü, B, Şenol S. Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğunun Etiyolojisi: Bütüncül Yaklaşım. Klinik psikiyatri 2002;5:111-19.

Taylor E. Syndromes of attention deficit and overactivity. Child and Adolescent Psychiatry; Modern Approaches, 3th Edition. In: M Rutter, E Taylor, L Hersov, ed. Oxford: Blackwell Science 2010:285-307.

Weiss R E, Stein M A, Trommer B, et al. Attention deficit hyperactivity disorder and thyroid function. J Pediatr 1993;123(4):539-45.

Murphy P, Schachar R. Use of self-rating in the assesment of symptoms of attention deficit hyperactivity disorder in adults. Am J Psychiatry 2000; 157(7): 1156-60.