Sinemis Çetin DAĞLI, Ramazan Oğuz ŞAHİN, Ferhat DANIŞMAN, Filiz DERE, Ahmet ÇELER, Dursun ÇELİK, Seda BURGUCU, Nevzat BULUT, Rafet BAŞAR, Özkan AVCI, Atilla Senih MAYDA

Düzce İli Yığılca İlçe Merkezinde Akraba Evliliği Sıklığı Ve Etkileyen Faktörler

Amaç: Bu çalışmada, kadınlarda akraba evliliği sıklığını, nedenlerini ve kadınların ‘’akrabaevliliğinin özürlü bebek doğmasına neden olması’’ konusundaki bilgilerini belirlemekamaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Yığılca İlçe Merkezi’nde yaşayan 15–49 yaş grubu kadın sayısı 854’dür.Örneklem büyüklüğü 258 olarak hesaplanmıştır. Araştırmada sistematik örnekleme yöntemiyleher 3 evden birine gidilmiş ve 274 kadına ulaşılmıştır. Katılımcılara anket formu yüz yüzegörüşme tekniği ile uygulanmıştır. Bulgular: Çalışmaya katılan ve başından evlilik geçen 220 kadından 44(%20.1)´ü akrabaevliliği yaptığını söylemiştir. Çalışmaya katılan kadınlar akraba evliliğinden dolayı doğacakçocukta sağlık riski olup olmayabileceği konusunda; 218(%79.6)’i risk oluşturacağını,40(%14,6)’ı risk oluşturmayacağını, 16(%5.8)´sı da fikirlerinin olmadığını belirtmişlerdir. Sonuç: Bu çalışma sonucu bulunan akraba evliliği sıklığı 1998 Türkiye Nüfus ve SağlıkAraştırması Kuzey Bölgesi sonuçları ile uyumludur. Çalışmaya katılan her beş kadından birininakraba evliliği sonucu çocuklarda sakatlık olmayacağına veya bu konuda fikri olmadığınıbelirtmesi; bu bölgede topluma akraba evliliğinin sakıncaları konusunda eğitim verilmesiningerekli olduğunu düşündürmektedir

Anahtar Kelimeler:

Kan yakını, evlilik, bilgi

The Prevalence And Risk Factors Of Consanguineous Marriages in The Centre Of County Of Yığılca Of Düzce City

Aim: To determine the prevalence of consanguineous marriages, causes of it and knowledge ofwomen about the substance of “consanguineous marriages cause disabled baby births”. Methods: the number of women aged 15-49 years is 854. Sample size of the study calculatedas 258. By systematic sampling method 1 of every 3 house was gone and 274 women werereached. The questionnaire of the study was applied by face to face interview. Results: Of 220 married or recently married women of the study consanguineous marriageswas 44 (20.1%). Of women contributed to the study 218 (79.6) declared that consanguineousmarriages might cause health risks at babies from consanguineous marriages, 40 (14.6%) mightnot cause health risks and 16 (5.8%) have no idea. Conclusion: The prevalence of study consanguineous marriage found in this study wasconcordant with the North District results of Turkey Health and Population Survey 1998. Asevery one of five women stated consanguineous marriage might not cause health risks in newborn infants or they have no opinion on this subject, it make us to think to give education to thepopulation in this district might be necessary.Kew words: Blood tie, marriage, knowledge

Keywords:

Blood tie, marriage, knowledge.,

PDF

___

Neyzi O, Ertuğrul T. Pediatri I. Genetik Bozukluklar. Nobel 1. Basım, İstanbul. pp: 138, 1989.
Başaran N. Tıbbi Genetik. 6. Baskı, Bilim ve Teknik Yayınevi. İstanbul. pp. 125–129, 1996.
Modell B, Darr A. Genetic counseling and customary consanguineous marriage. Nature Reviews Genetics. 3: 225– 9, 2002.
Imaizumi Y. A recent survey of consanguineous marriages in Japan. Clinic Genet. 30(3): 230–233, 1986.
Özvarış Ş, Koçoğlu G, Akın A. Türkiye’de Akraba Evlilikleri,1998 Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması İleri Analiz Sonuçları. Hacettepe Üniversitesi. http//www.dicle.edu.tr/halks/m114.htm Erişim_tarihi:01/04/2009).
Kayahan M, Şimşek Z, Ersin F, Gözükara F, Kurcer MA. Şanlıurfa Tılfındır sağlık Ocağı bölgesindeki akraba evliliği prevalansı ve 5 yaş altı ölümlere etkisi, Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi. 7(1):1-5, 2003. Araştırma Bölgesi’nde Yaşayan Kadınlarda Akraba Evlilikleri. TAF Prev Med Bull. 7(2): 107-112, 2008.
Yakıncı C, Kutlu N O, Paç A, Durmaz Y, Gül A, Eğri M. Malatya ili merkezinde akraba evlilikleri ve çocuk ölümlerine etkisi. Klinik Bilimler ve Doktor. 5 (1): 110-113, 1999.
Grant J C, Bitle A H. The comparative role of Consanguinity in infant and childhood mortality in Pakistan. Ann. Hum. Genet. 61: 143–149, 1997.
Tekbaş Öf, Oğur R, Uçar M. Genç erişkin erkekler arasında akraba evliliği sıklığının ve nedenlerinin araştırılması. TAF Prev Med Bull. 4(3): 120-128, 2005.
Başaran N, Şaylı B, Başaran A, Et al. Consanguineous Marriages in the Turkish Population. Clinical Genetics. 34: 339–341, 1988.
Güz K, Dedeoğlu N, Lüleci G, Frequncy and medical effect of consanguineous marriages in Antalya, Turkey. Herediats. 111: 79–83, 1989.
Baki A, Karagüzel A, Beşer E, Çakmakçı T, Uçar F. Consanguineous marriege in province of Trabzon, Turkey. Turk J. Med Biol Res. 3(2):111–14, 1992.
Pirinçci E, Oğuzöncül F, Açık Y. Elazığ il merkezindeki hastanelerde doğum yapan ve il merkezinde ikamet eden kadınlarda akraba evlilikleri incelenmesi. OMU Tıp Dergisi. 19(3):182–190, 2002.
Bayık A. Naldöken sağlık ocağı bölgesinde akraba evliliklerinin yaygınlığı. II. Ulusal Halk Sağlığı Kongresi 30 Nisan–2 Mayıs, Kongre Özet Kitabı. Ankara. pp. 34, 1992.
Çivi S, Kaplanoğlu N. Konya’da akraba evliliklerinin sıklığı ve tıbbi sonuçları. Sağlık Dergisi. 62: 75–82, 1990.
Sümer H, Koçoğlu G, Polat H ve ark. Sivas il merkezi ve köylerinde akraba evliliği sıklığı ve ana çocuk sağlığına etkileri. Cumhuriyet Üniversitesi Tıp Fakültesi Dergisi. 4: 291–294, 1996
Bertan M, Doğan B G, Taş A. ve ark. Ankara’nın bir mahallesinde yaşayan kadınların ilk evlenme yaşları konusunda bir araştırma. Hacettepe Toplum Hekimliği Bülteni. 16:1–3, 1995.