Kenan ARSLAN, Recep ERÖZ, Recep ÖZMERDİVENLİ

BATI KARADENİZ BÖLGESİNİN ESKİPAZAR İLÇESİNDE AKRABA EVLİLİĞİ DURUMU, BUNUNLA İLİŞKİLİ KRONİK VE GENETİK HASTALIK SIKLIĞININ ARAŞTIRILMASI

Bu çalışmanın amacı akraba evliliği sıklığının araştırılması ve akraba evliliğine bağlıdoğurganlık, çocuk ölümleri, genetik ve kronik hastalıkların belirlenmesidir. ÇalışmayaEskipazar ilçesinde ikamet eden 36,9 yaş ortalaması olan 320 gönüllü bayan denek katıldı. Veritoplamak için 17 sorudan oluşan anket kullanıldı. Akraba evliliği sonucu gerçekleşmiş olan 224canlı doğum dosyaları, ailelerinin verdiği bilgiler doğrultusunda sorgulandı. Analizsonuçlarımıza göre çalışmamıza katılan 320 kadının 102’ sinin akraba evliliği yaptığı (%31,8)ve toplam 224 çocuklarının olduğu belirlendi. Akraba evliliği yapan deneklerimizin % 52,9’ ubirinci derece, %27,5’ i ikinci derece, %19,6’ sı da üçünce derece ve daha uzak akraba idiler.Halen yaşayan ve akraba evliliği sonucu dünyaya gelen 224 çocuğun 24 (%10,7) tanesiningenetik hastalık taşıdığı belirlendi. Çalışmamıza katılan 461 çocuk sahibi akraba evliliğiyapmamış 218 bayanın çocuklarının %3,7 (17 kişi)’ sinde genetik hastalık olduğu belirlendi.Akraba evliliği yapanlardaki ölü doğum oranı(%6,6), yapmayanlara (%1,5) oranla anlamlıderecede yüksekti. Sonuçlarımıza göre öğrenim düzeyi arttıkça akraba evliliği derecelerindeazalma gözlendi. Birinci derecede akraba evliliği yapan orta öğretim mezunu %79 iken, ikinciderece akraba evliliği yapanlarda %70, üçüncü derece ve daha üzerinde %66’ ya düştüğübelirlendi. Sonuç olarak; akraba evliliklerinin eğitim düzeyinin artışına bağlı azaldığınıngözlenmesine rağmen ülkemizde önemli bir sağlık sorunu olarak gündemde kaldığınısöyleyebiliriz. Akraba evliliklerinin neden olduğu sağlık sorunlarının giderilmesinde genetikdanışma hizmetlerinin birinci basamak temel sağlık hizmetleri içinde yer alması gerektiğini veakraba evliliği yapmış bireylere genetik danışma hizmetlerinin ücretsiz verilerek genetikmerkezlerin sayılarının acil olarak artırılması gerektiğini düşünmekteyiz

Anahtar Kelimeler:

Akraba evliliği, genetik hastalık, kalıtım

Investigation of Consanguineous Marital Status and Frequency of Chronic and Genetics Disease That Related This Condition in Eskipazar District Region of Western Black Sea

The aim of the study is investigation of the consanguineous marriage frequency and detectionof the fertility, infant mortality, genetics and chronic disease depending on intermarriage. 320volunteer females with the average age of 36.9 who residing in the Eskipazar district areparticipated in the study. The survey consisting of 17 questions was used to collect data. Thefiles of 224 live births that occurred as a result of consanguineous marriages were questionedon the information given by the family. According to our analysis results, 102 of 320 womenhave the consanguineous marriage (31.8%) and a total of 224 children. Our subjects withconsanguineous marriage were 52.9% first-degree, 27.5% second degree and 19.6% third-degreeand more distant relatives. It was detected that, 24 (10,7%) of inbred still living 224 childrenhave genetic disease. A genetic disease was detected in the 3.7% (17 people) of 461 childrenfrom the 218 women without consanguineous marriage. Stillbirth rate in person withconsanguineous marriages (6.6%) was significantly higher than person without consanguineousmarriages (1.5%). According to our results, when level of education increases, decreases wereobserved in the degree of consanguinity. While first degree consanguineous with secondaryschool graduates was 79%, this ratio was detected as 70% in the second degree consanguinityand 66% in third degree or more. As a result; Despite the relative decrease of intermarriagedepending on the increase of the level of education, we can say that it is on the agenda as amajor health problem in our country. We believe that genetic counseling should be included inprimary basic health services and giving as a free of charge to individuals who doconsanguineous marriages and the number of genetic counseling center should be urgentlyincreased for the elimination of health problems caused by consanguinity

Keywords:

consanguineous marriage, genetic disease, heredity,

PDF

___

Bittles AH. Consanguinity in context. London: Cambridge University Press; 2012.

Ulusoy FZ, Baharlı EN. Çocukluk Döneminde Genetik Hastalıkların Epidemiyolojisi ve Kontrolü. Sağlıklı Toplum 1999; 3: 19-26.

Hancıoğlu A, Tunçbilek E. Akraba Evlilikleri, Sosyo- Demografik Özellikleri ve Çocuk Ölümleri Üzerine Etkileri. Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi. 1998; 41: 139-153.

Elibüyük Z. Hacettepe Üniversitesi Çocuk Hastanesi Genetik Ünitesine Başvuran Hastalarda Akraba Evliliği ve Tıbbi Sonuçlarının İncelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Uzmanlık Tezi. Ankara; 1989.

Kılıçarslan S. Ulaş Eğitim Araştırma Sağlık Bölgesinde Akraba Evliliğini Önlemede Eğitimin Rolü. Cumhuriyet Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Halk Sağlığı Ana Bilim Dalı, Doktora Tezi. Sivas; 1993.

Khoury SA, Massad D. Consanguineous Marriage in Jordan. Department of Community Medicine, University of Jordan, Amman. Am J Med Genet. 1993; 47(8): 1231-2.

Hussain R, Bittles AH. The Prevalence and Demographic Characteristics of Consanguineous Marriages in Pakistan. J Biosoc Sci. 1998; 30(2): 261-75.

Durmuş E. Kayseri İl Merkezinde Akraba Evliliği Görülme Sıklığı ve Etkileyen Faktörler. T.C. Erciyes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Tıp Fakültesi Halk Sağlığı Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi. Kayseri; 2003.

Timur S. Türkiye’ de Aile Yapısı. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Yayınları, 1972.

Tunçbilek E. Clinical Outcomes of Consanguineous Marriages in Turkey. Turk J Pediatr. 2001; 43: 277-279.

Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması TNSA 2003, Analiz ve Rapor, Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü, Ankara; 2004.

Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü (HÜNEE), (2004) 2003 Turkish Population and Health Survey, Hacettepe Üniversitesi; Ankara.

T.C. Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Aile ve Toplum Hizmetleri Genel Müdürlüğü Türkiye Aile Yapısı Araştırması: Tespitler, Öneriler. Araştırma ve Sosyal Politika Serisi 07 Birinci Basım, 2014, İstanbul ISBN: 978-605-4628-55-1. www.http://ailetoplum.aile.gov.tr/data/5550af1d369dc51954e 43522/taya2013trk.pdf

Özvarış ŞB, Koçoğlu GO, Akın A. Türkiye’ de Akraba Evlilikleri, 1998 Türkiye Nüfus ve Sağlık Araştırması İleri Analiz Sonuçları. Hacettepe Üniversitesi Tıp Fak Halk Sağlığı Ana Bilim Dalı. 1998.

Bittles AH, Coble JM, Rao N. Trends in Consanguineous Marriage in Karnataka, South India 1980-1989. J Biosoc Sci. 1993; 25(1): 111-6.

Al-Gazali LI, Bener A, Abdulrazzaq YM, Micallef R, al- Khayat AI, Gaber T. Consanguineous Marriages in the United Arab Emirates. J Biosoc Sci. 1997; 29(4): 491-7

M. Mazharul Islam.Consanguineous marriage in Oman: understanding the community awareness about congenital effects of and attitude towards consanguineous marriage, Annals of Human Biology. 2016, accepted. DOI: 10.1080/03014460.2016.1224385

Sarah Salway, Parveen Ali, Giles Ratcliffe, Elizabeth Such, Nasaim Khan, Helen Kingston, Oliver Quarrell. Responding to the increased genetic risk associated with customary consanguineous marriage among minority ethnic populations: lessons from local innovations in England. J Community Genet. 2016; 7:215–228 DOI 10.1007/s12687-016-0269-1

Özkaya A. Antakya ve Çevresinde Akraba Evliliği. M.K.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Antropoloji Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi. Hatay; 2003.

Kongar E. İzmir’ de Kentsel Aile. Ankara: Sosyal Bilimler Derneği Yayınları; 1972.

Al-Abdulkareem AA, Ballal SG. Consanguineous Marriage in an Urban Area of Saudi Arabia: Rates and Adverse Health Effects on The Off Spring. J Community Healt. 1998; 23(1): 75-83.

Saadat M, Ansari-Lari M, Farhud DD. Consanguineous Marriage in Iran. Ann Hum Biol 2004; 31(2): 263-269.

Kaplanoğlu N. Konya’ da Akraba Evliliklerinin Sıklığı ve Tıbbi Sonuçları. Selçuk Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Tıbbi Biyoloji ve Genetik Anabilim Dalı, Yüksek Lisans Tezi. Konya; 1989.

Düzcan F. Sivas Popülasyonunda Akraba Evliliği Sıklığı ve Aileler Üzerindeki Tıbbi Etkileri. Cumhuriyet Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü Tıbbi Biyoloji ve Genetik Anabilim Dalı, Doktora Tezi. Sivas; 1994.

Koc I, Eryurt MA. The Causal Relationship Between Consanguineous Marriages And Infant Mortality In Turkey. Journal of Biosocial Science. First View. Published online: 07 July S002193201600033X http://dx.doi.org/10.1017/

Tüzün C. Elazığ İli Merkez ve Çevresinde Akraba Evlilikleri İnsidansı ve Tıbbi Sonuçları. Fırat Üniversitesi Tıp Fakültesi Tıbbi Biyoloji Ana Bilim Dalı, Uzmanlık Tezi. Elazığ; 1992.

Güz K, Dedeoğlu N, Lüleci G. The Frequency and Medical Effects of Consanguineous Marriages in Antalya, Turkey, Hereditas. 1989; 111: 79-83.

Kalyoncu C. Akraba Evlilikleri ve Doğuştan Kusurlar. Trakya Tıp Fak Der. 1980; 2: 2.

Güz K. Antalya Yöresinde Akraba Evlilikleri Sıklığı ve Tıbbi Sonuçları. Antalya Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Bilim Uzmanlığı Tezi. Antalya; 1987.