Bu makale; müteahhir dönemde ıstılahi bir anlama bürünmüş olan ‘Nûr-i Muhammedî’ anlayışının erken dönem tefsirlerinde mevcud olup olmadığını mişkât ayeti üzerinden araştırmayı hedeflemiştir. Mâtürîdî’nin mişkât ayeti yorumu esnasında kavramsal mana da olmasa da ‘nûr-u Muhammed’ terkibini kullanmış olmasını mesele edinerek erken dönemde ifadenin hangi manaları içerdiğini incelemeyi denemektedir. İlk dönemde yazılmış tefsirlerde yer alan ‘onun nûrunun meseli’ ifadesi için yapılan yorumlar çoğunlukla mü’minin kalbinin nûru, tevhid nûru, Kur’an nûru şeklinde anlaşılmıştır. Mâtürîdî, ayetin tefsirindeKa‘bü’l-Ahbâr, Mukâtil b. Süleyman ve Tüsterî’nin yorumunu önceleyerekifadenin ‘Muhammed’in nûru’ şeklinde anlaşılmasını muhtemel görmüştür. Makale, bu te’vilin Mâtürîdî’nin peygamber tasavvurunu anlamak açısından ele alınmaya değer bir husus olduğunu dikkatlere sunmak istemektedir.