Evrene Davet ve Deleuze'ün Göstergeleri

Göstergeler salt dil felsefesine indirgenecek şeyler değildirler. İnsanın evrene katılımında en önemli araç olarak olaya katılan göstergeler dil üretiminde de önemli bir “şey” durumundadırlar. Ancak sanıldığı gibi sadece dile ait değil en büyük olay olan evrenin de bilinme arzusunun taşması durumudurlar. Deleuze bu durumun bir köksap olarak insan da yansıması için öğrendiğimiz her şey bir gösterge yayar demektedir. Göstergelerin anlaşılması için; göstergelerin ne oldukları, karakterleri, türleri ve insanın evrene katılımında aldığı rolün bilinmesi yaşamı olumlayan bir durum olduğundan dolayı gerek öğrenme durumları gerekse yaşamın yeniden oluşturulmasını sağlayacaktır. Göstergeler sadece birer işaret olarak değil hayatın olumlanmasında da en önemli etkiye sahiptir.

Anahtar Kelimeler:

Deleuze, göstergeler, sanat, duyarlılık, çıraklık, arayış

PDF

___

Altekin, M. (2019). “Gilles Deleuze’de Sanat ve Sanatın Kavramlarla İlişkisi”. Mardin: Artuklu Üniversitesi SBE.
Altuğ, T. (2017). Modern Felsefede Metafiziğin Elenmesi. İstanbul: Belge Yayınları.
Altuğ, T. (2016). Dile Gelen Felsefe. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
Aras, K. (2013). “Gilles Deleuze Felsefesinde Özne oluşun Ontolojik Tasarım”. Ankara: AÜ. Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Aroles J. M.(2017). “Deciphering Signs: An Empirical Apprenticeship”. Ethnography. 18-2.
Bergson, H. (2015). Madde ve Bellek. Çev. Işıl, Ergüden, Ankara: Dost Yayınları.
Cengiz, Y. (2018). “Felsefeyi Baştan Çıkarmak ve Kavram Pedagojisi”. Gerçeklik, Arzu, Ve Göçebelik Üzerine. Ed. Zülküf Kara. Konya: Cizgi Yayınları.
Cross, j. D. (2017). “Furtive Contemplations: Self, Time, and Affect in Deleuze”. CR: The New Centennial Review, Sayı. 17. Çalcı, S. (2020). Oluş Serüveni, İstanbul: Otonom Yayınları.
Dankel, A. (1988). “Bilgi Ve Nesne I Epistemizm ile Gerçeklik Arasında Çağdaş Tartışmalar”, Felsefe Tartışmaları. 3, 78.
Deleuze, G. (2007). Kritik ve Klinik, Çev. İnci Uysal, İstanbul, Norgunk Yayınları.
Deleuze, G. ve Guattarı, F. (2015c). Felsefe Nedir. Çev. Turhan Ilgaz, İstanbul, YKY.
Deleuze, G. (2016a). Proust ve Göstergeler. Çev. Ayşe Meral, İstanbul, Alfa Yayınları.
Deleuze, G. (2017). Fark ve Tekrar. Çev. Burcu Yalım ,ve Emre Koyuncu, İstanbul, Norgunk Yayınları.
Dejanovic, S. (2014). “Deleuze’s New Meno: On Learning, Time, and Thought”. The Journal of Aesthetic Education, 48-2.
Derrida, J. (2014). Gramatoloji. Çev. İsmet Birkan, Ankara, Bilgesu Yayınları.
Dilthey, W. (2017). Hermeneutik ve Tin Bilimler. Çev. Doğan Özlem, İstanbul, Notos Yayınları.
Heidegger, M. (2019). Varlık ve Zaman. Çev. Kaan Ökten, İstanbul, Alfa Yayınları.
Kant, I. (2016). Yargı Yetisinin Eleştirisi. Çev. Aziz Yardımlı, İstanbul, İdea Yayınevi.
Karaman, E. (2017). “Roland Barthes Ve Charles Sanders Pierce’in Göstergebilimsel Yaklaşımlarının Karşılaştırılması”. İstanbul Aydın Üniversitesi Dergisi, 34, 25-36.
Kılıç, S. (2013). Deleuze-Guattari Şizoanaliz Yaratıcı Bir Fark Ve Arzu Ontolojisi. Ankara: Sentez Yayınları.
Locke, J. (2013). İnsan Anlığı Üzerine Bir Deneme. Çev. Vehbi Hacıkadiroğlu, İstanbul: Kabalcı Yayınları.
Mıkıcs, D. (2019). Jaques Derrida Kimdir. Çev. M. B. Gürsoy, M. Burak, İstanbul: Fol Yayınları.
Platon. (2015). Timaios; Çev. Furkan Akderin, İstanbul: Say Yayınları.
Proust, M. (2019). Kayıp Zamanın İzinde Yakalanan Zaman. Çev. Roza Hakmen, İstanbul: YKY.
Rifat, M. (2009). Gösterge Bilimin Abc’si. İstanbul: Say Yayınları.
Rifat, M.( 2019). Göstergebilimin ABC’si. İstanbul: Say Yayınları.
Saussure, D. F. (1998). Genel Dilbilim Dersleri. Çev. Berke Vardar, İstanbul: Multilingual Yayınları.
Sauvagnergues, A. (2010). Deleuze ve Sanat. Çev. Nurten Sarıca, Ankara: DeKi Yayınları.
Sayın, Ö. (2014). Göstergebilim Ve Sosyoloji. Ankara: Anı Yayınları.
Zourabichvili, F. (2011). Deleuze Sözlüğü. Çev. Ufuk A. Kılıç, İstanbul: Say Yayınları.