YEREL YÖNETİMLERİN DEMOKRATİKLEŞMESİ AÇISINDAN YEREL KATILIMIN İNCELENMESİ

Yerel yönetimler, yerelde halkın ortak ihtiyaçlarını karşılayan kurumlardır. Yerel yönetimler, yerelde halkın karar alma süreçlerine katılımını sağlayabilmesi bakımından demokrasi ile ilişkilendirilmektedir. Bu bakımdan, demokratik yerel yönetimlerin varlığı, yerel katılım yollarının her kesime açık olmasına bağlıdır. Günümüzde yerel yönetimlere katılım yöntemleri geleneksel ve yeni katılım yolları olmak üzere ayrılmaktadır. Bu durum klasik ve yeni katılım yollarının ayrıntılı değerlendirilmesine neden olmaktadır. Yerel yönetimlerin demokratikleşmesi sürecinde ve küreselleşme yerelleşme ekseninde özellikle yeni katılım yollarının önemli roller üstlenmeleri beklentisi konunun ayrıntılı analizini gerekli kılmıştır. Bu çerçevede çalışmanın amacı; yerel yönetimlerin demokratikleşmesi sürecinde yerel katılım yollarının boyutları ile incelenmesi ve yerel katılımın demokrasi açısından öneminin ortaya koyulması hedeflenmektedir.

AN EXAMINATION ON LOCAL PARTICIPATION WITH REGARD TO DEMOCRATISATION OF LOCAL ADMINISTRATIONS

Local administrations are the institutions which meet the local needs in the location. Local administrations are linked to democracy in terms of the participations in local decision-making processes. In this sense, the existence of democratic is dependent upon the access to local participation. Today, methods of local participation are divided into two categories as means of traditional and new participation. For this reason, classical and new methods of participation need to be evaluated in detail. The process of democratisation in local administrations and the axe of globalisation and localisation both require a detailed examination on participation with an expectation of important roles of new methods and tools for local participation. Within this context, this paper aims to evaluate and highlight the importance of means for local participation in the process of democratisation in local administrations. 

___

  • AKSU, H. - KURTULUŞ, H. (2011). Yerel Temsil ve Katılım Açısından Sivas Belediye Meclisi, Türkiye İdare Dergisi, 470, 113-132.
  • ANAYURT, Ö. (2001-2002). 1982 Anayasası ve 3017 Sayılı Kanuna Göre Dilekçe Hakkı, İnsan Hakları Yıllığı, 23-24, 95-128.
  • ARGÜDEN, Y. (2016). “STK’larda İyi Yönetişim”, Katılımcı Demokrasi: STK’ları Güçlendirme Önerileri, Argüden Yönetim Akademisi Yayınları, No: 2013/7.
  • ARIKBOĞA, E. (2010). Yerel Yönetimlerde Katılım ve Meclislerin Rolü, Yerel Yönetim Anlayışında Yeni Yaklaşımlar Sempozyumu, Okan Üniversitesi Yayınları, İstanbul, 193-209.
  • BİLSİN, V. (2015). Türkiye’de Yerel Yönetimlerin Güçlendirilmesi: Fransa Modeli, BİLGESAM/Türkiye Siyaseti, 1-6.
  • BULUT, Y. - TANIYICI, Ş. (2008). Türkiye’de Belediye Meclis Üyelerinin Temsil Ediciliği: Erzincan Örneği, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 21, 171-194.
  • CLARK, H. (2011). Dünyada Gönüllülüğün Durumu Raporu: Küresel Refah İçin Evrensel Değerler, Birleşmiş Milletler Gönüllüleri, Art Press. ÇAM, E. (1994). Siyaset Bilimine Giriş, Der Yayınları, İstanbul.
  • DALGIÇ, D. (2007). Kentsel Karar Alma Süreçlerine Katılım, Yerel Yönetimlerde İşbirliği ve Katılım, (Ed: A. Sabuktay), 56-84, TODAİE Yayınları, Ankara.
  • DPT. (2001). Sekizinci Beş Yıllık Kalkınma Planı, Yerel Yönetimler Özel İhtisas Komisyonu Raporu, Ankara.
  • EMİNİ, F.T. (2013). Sivil Toplum Kuruluşlarının Politika Belirleme Sürecindeki Rolü: TUSİAD Örneği, Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 36, 43-56.
  • ERYILMAZ, B. (2015). Kamu Yönetimi, Umuttepe Yayınları, Kocaeli.
  • EMREALP, S. (2005). Yerel Gündem 21 El Kitabı, IULA-EMME Yayını, İstanbul.
  • GÖRMEZ, K. (1997). Yerel Demokrasi ve Türkiye, Vadi Yayınları, Ankara.
  • GÖRÜN, M. (2006). Yerel Demokrasi ve Katılım: İzmir, Konya ve Ağrı İl Genel Meclis Üyeleri Üzerinde Bir Araştırma, Yönetim Bilimleri Dergisi, 4 (2), 159-184.
  • GÖYMEN, K. (1999). Türk Yerel Yönetiminde Katılımcılığın Evrimi: Merkeziyetçi Bir Devlette Yönetişim Dinamikleri, Amme İdaresi Dergisi. 32 (4), 67-83.
  • GÖZLER, K. (2017). Referandum Mu, Plebisit Mi? http://www.anayasa.gen.tr, 1-19.
  • İBA, Ş. (2008). Anayasa Hukuku ve Siyasal Kurumlar, Turhan Kitabevi, Ankara.
  • KELEŞ, R. (1995). “Yerel Demokrasinin Neresindeyiz?”, Yeni Türkiye, 4, 66-71.
  • Kent Konseyi Yönetmeliği, R.G. 08/10/2006, Sayı: 26313.
  • KOCAOĞLU, B.U - BİNGÖL, E. S. (2015). Belediye Hizmetlerinde Gönüllü Katılım: Konya Örneği, KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 29, 53-62.
  • KÜÇÜKŞEN, M. (2016). Yerel Demokrasinin Gelişimi Sürecinde Kent Konseylerinin Rolü ve İşlevselliği: Bursa ve Yalova Kent Konseyi Örneği, Yüksek Lisans Tezi, Dumlupınar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kütahya.
  • LIPSON, L. (1993). Demokrasinin Felsefesi, (Çev: Mustafa Erdoğan), Sosyal ve Siyasal Teori Seçme Yazılar, (Ed: A.Yayla), Siyasal Kitabevi, Ankara.
  • MALHOTRA, K. (2013). Türkiye’de Gönüllülük: Gönüllülüğün Rolünün ve Katkılarının Keşfedilmesi, Türkiye Birleşmiş Milletler Gönüllüleri ve GSM Gençlik Merkezi.
  • OKTAY, E. - PEKKÜÇÜKŞEN, Ş. (2009). Yerel Yönetimlerin Demokratikleşmesinin Bir Aracı Olarak Sivil Toplum Kuruluşları -Türkiye İçin Kısa Bir Değerlendirme-, KMU İİBF Dergisi, 16, 172-186.
  • ÖNDER, Ö. (2013). Yerelleşme ve Yerel Demokrasinin Güçlendirilmesi Bağlamında Yerel Katılım, Uluslararası Yönetim, İktisat ve İşletme Dergisi, 9 (18), 311-326.
  • ÖNER, Ş. (2001). Belediyelerde Yönetime Katılmada Halkla İlişkilerin Rolü ve Önemi, DEÜ SBE Dergisi, 3 (2), 100-114.
  • ÖZDEMİR, Y. - ŞİMŞEK, U. - AKTAŞ, E. (2006). Demokrasi Üzerine, A.Ü. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 14, 259-269. PARLAK, B. (2011). Kamu Yönetimi Sözlüğü, MKM Yayıncılık, Bursa.
  • SALA, B. (2016). Yerel Demokrasi Arayışları ve Türkiye’de Yerel Yönetim Politikaları, İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 5 (6), 1716-1728.
  • ŞAYLAN, G. (1998). Demokrasi ve Demokrasi Düşüncesinin Gelişimi, TODAİE Yayını, Ankara.
  • ŞAYLAN, G. (2008). Temsili Liberal Demokrasinin Önlenemez Krizi, İmge Kitabevi, Ankara.
  • ŞİNİK, B. (2009). Türkiye’de Yerel Katılım: Fransa ile Karşılaştırmalı Bir Değerlendirme, Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 18 (3), 1-22.
  • TALAS, M. (2011). Sivil Toplum Kuruluşları ve Türkiye Perspektifi, Türklük Bilimi Araştırmaları, 29, 387-401.
  • TEKELİ, İ. (1983). Yerel Yönetimlerde Demokrasi ve Türkiye’de Belediyelerin Gelişimi, Amme İdaresi Dergisi, 16 (2), 3-22.
  • TEKELİ, İ. (2004). Katılımcı Demokrasi, Sivil Ağlar ve Sivil Toplum Kuruluşları, 15. STK Sempozyumu, 18-19 Haziran 2004, İstanbul.
  • TEKELİ, İ. (2009). Proje Demokrasisi Kavramı Üzerine, Akılcı Planlamadan, Bir Demokrasi Projesi Olarak Planlamaya, Tarih Vakfı Yurt Yayınları, İstanbul.
  • TOKSÖZ, F. (2008). İyi Yönetişim El Kitabı, TESEV Yayınları, İstanbul.
  • TÜRKİYE KENT KONSEYLERİ BİRLİĞİ. (2012). Kent Konseyleri Ulusal Raporu, (Haz: H. Soygüzel).
  • URAL, Ş. (1999). Demokrasi Kavramı, Toplumsal Değerler ve Birey, A.Ü. İlahiyat Fakültesi Dergisi, 40 (1), 451-459.
  • YILDIRIM, U. - ÖNER, Ş. (2003). Sürdürülebilir Kalkınma Yaklaşımının Türkiye’ye Yansımaları: GAP’ta Sürdürülebilir Kalkınma ve Yerel Gündem 21, Çağdaş Yerel Yönetimler Dergisi, 12 (4), 6-27.
  • 5393 Sayılı Belediye Kanunu, R.G. 13/07/2005, Sayı: 25874.
  • tusev.org.tr, Erişim Tarihi: 04.09.2017.
  • yerelnet.org.tr, Erişim Tarihi: 18.08.2017.
  • organizations.vgm.gov.tr, Erişim Tarihi: 04.09.2017.
  • www.mudanya.bel.tr, Erişim Tarihi: 02.09.2017.
  • ysk.gov.tr, Erişim Tarihi: 24.08.2017.
  • tdk.gov.tr, Erişim Tarihi: 19.08.2017.