Huntington, medeniyeti dil, tarih, din, gelenekler ve kurumlar gibi ortak objektif unsurlarla ve insanların kendilerini sübjektif olarak tanımlama biçimleriyle açıklamıştır (s.43). Medeniyetler dar anlamda en geniş kimlik tanımlamalarıdır. Medeniyetler de diğer bütün canlılar gibi doğar, büyür ve yok olurlar ve bunlar siyasal olmaktan daha çok kültürel varlıklardır. Din medeniyetlerin temel özelliğini tanımlamaktadır. Yazar, dünya üzerinde yedi veya sekiz medeniyet tespit etmiştir: Batı (Yahudi-Hıristiyan), İslam, Çin, Hint, Ortodoks, Budist, Japon, Latin Amerika medeniyetleri (Afrika ise medeniyet olmaya adaydır). Kitap boyunca yapılan analizler, ilk dört medeniyet arasındaki ilişkilere odaklanmıştır. Genel olarak, her bir medeniyeti temel kültürel, sosyal ve siyasi özellikleri ile temsil eden ve ekonomik, teknolojik ve askeri güce dayanan bir merkezi devlet temsil eder. Ancak, İslam, Latin Amerika ve Afrika medeniyetleri böyle bir merkezi devlete sahip değildir. Medeniyet bloğundaki devletler genellikle merkez devletleri etrafında yoğunlaşan daireler oluştururlar ve buradaki yoğunluk derecesi bloğa entegrasyon düzeyini yansıtır (s.155). Örneğin, Rusya ve onun nüfuz alanı ile Çin ve onun refahının etkilediği bölge bu tür yoğunlaşma daireleridir