İnsan sermayesi kaynakları açısından girişimci özellikleri (Anadolu girişimcileri üzerine bir araştırma)

Günümüz iş dünyasında, “insan sermayesi"nin gücünün farkına varılmıştır. Bu sayede, bireysel niteliklerden azami derecede yararlanılması daha mümkün hale gelmiştir. Girişimcilerin iş yaşamında sahip olmaları gereken insan sermayesi unsurları olarak entelektüel, sosyal ve duygusal sermaye bileşenleridir. Bu çalışmada, insan sermayesi unsurlarının iş yaşamında konumlandırılması ve belirleyiciliğine ilişkin olarak “Anadolu’daki girişimcilerin sahip oldukları potansiyel ve eğilimin tespit edilmesi” hedeflenmiştir. Araştırma sonucunda, Anadolu’daki Türk Girişimcisinin, risk, insiyatif kullanma ve kendine güven gibi unsurlar açısından yaş, eğitim ve mesleki farklılıklara bağlı olmayan bir tutum sergiledikleri tespit edilmiştir. Bunun yanında, bilgisayar ve eğitim sektöründe faal girişimcilerin daha yenilikçi oldukları da, bir başka tespittir. Diğer bir bulgu ise, girişimcilerin davranışlarında bazen duygusal sermaye bazen sosyal sermaye bazen de entelektüel sermaye birikiminin belirleyici olduğudur.

Human capital components that characterize Anatolian entrepreneurs

The power of “human capital” has been realized by business world. This fact has helped to utilize personal qualities at its maximum. Human capital components that entrepreneurs must have in their business life include intellectual, social ans sensational capital components. This study aims to analyze how human capital components are employed in business life in an effort to determine “the capacity and tendency that Anatolian entrepeneurs have”. The research finds out that Anatolian entrepreneurs, in matters of self-confidence, taking risks and taking initiave, make their choices without any regard to such factors as age, education and vocational differences. Besides, that entrepreneurs in computer and education sectors are more innovative is another finding. And the last finding is that in each case one of the following factors, namely emotional capital, social capital or intellectual capital, is more decisive than others in shaping the preferences of entrepreneurs.

PDF

___

ABEYSEKERA, I. (2001), A Framework To Audit İntellectual Capital, Journal Of Knowledge Management Practice, August, 41-51.
ABEYSEKERA, I. and GUİTHRE, J. ( 2004), Human Capital Reporting In A Developing Nation,The British Accounting Rev., 36.
AKDEMİR, A. (1998), Entelektüel Sermaye Konseptinin İşletmecilik Anlayışındaki Dönüşümleri, Süleyman Demirel Üniversitesi İ.İ.B.F. Der., 3.
AKTOPRAK, D. (2010), http://www.vicebusiness.com/makale4.php, (E.T. 09.01.2010).
ALTAY, A. (2009), Bir Kamu Malı Olarak Sosyal Sermaye ve Yoksulluk İlişkisi, http://eab.ege.edu.tr/pdf/7/C7-S1-M16.pdf, S. 346
AKIN, A. ve İSRAFİL ZOR (2009), “İşletmecilik Eğitiminin Bireyin Girişimci Niteliklerinin Geliştirilmesine Etkileri”, Kocaeli Üniv. İş Güç Dergisi, Ocak.
ALKIŞ, M. T. (2009), http://www.bilgiekonomi.5u.com/insser.htm, E.T: 02.07.2009.
ANDREWS, KELLY J. (1998), “Born Or Bred?: What It Takes To Be An Entrepreneur”, Entrepreneurial Edge Magazine, Edward Lowe Foundation, Vol. 3, Sum.
BONTİS, N. and W.C. KEOW and S. RİCHARDSON, (2000), “Intellectual Capital And Business Performance In Malasian Industries”, Journal Of Intellectual Capital, 1-1, Pp. 85-100.
BOURDİE, P. (1994), Language and Symbolic Power, Çev. Gino Raymond; Matthew Adamson, Politiy Press, Cambridge.
BOZKURT, V. VE ALİ BAŞTÜRK (2009), KOBİ Girişimcilerinde Risk ve Belirsizlik Algıları: Bursa Örneği, http://dergiler.ankara.edu.tr/dergiler/42/997/12131.pdf.
BROOKİNG, A. (1996), Intellectual Capital, Thomson Business Press, S.11—14.
BOSTOM, N. (2002), "Existential Risks: Analyzing Human Extinction Scenarios and Related Hazards"Journal of Evolution and Technology, 9. http://www.nickbostrom.com/existential/risks.html.
BUĞRA, A. (2008), Devlet ve İşadamları, 5. Baskı, İletişim Yayınları, Istanbul.
BUSENİTZ, L.W. and LAU, C. (1996), “A Cross-Cultural Cognitive Model of New Venture Creation”, Entrepreneurship Theory and Practice, 20-4.
BUSENİTZ, LOWELL, W., (1999 ),“Entrepreneurial Risk And Strategic Decision Making”, Journal Of Applied Behavioral Science, Volume 35, September, 325-341.
BYGRAVE, W and MİNNİTİ, M. (2000) “The Social Dynamics of Entrepreneurship” Entrepreneurship Theory and Practice, 24 (3).
CAMPBEL, C.A. (1992), “A Decision Theory Model For Entrepreneurial Acts”, Entrepreneurship Theory and Practice, 17-1.
COLEMAN, J. (1988), “Social Capital İn The Creation Of Human Capital”, American Journal Of Sociology, 94, 95-120.
ÇELİK, A. ve AKGEMCİ, T.(1998), Girişimcilik Kültürü ve KOBİ’ler, Ank: Nobel Yay.
CÜCELOĞLU, D. (2005). Başarıya Götüren Aile, Remzi Yay., İstanbul.
ÇETİNKAYA,Ş.(2009), http://www.genbilim.com/index.php?option=com_content&task=view&id=3878
ÇETİN, C.(1996), Yeniden Yapılanma Ve Girişimcilik, Küçük Orta Boy İşletmeler Ve Bunların Özendirilmesi, Der Yayınları, İstanbul.
DRUCKER, P. (1993), Gelecek İçin Yönetim, Çev. Fikret Üçcan, İş Bankası Yay., 327, İstanbul.
ENTRİALGO, M. (2000), “Psychological Characteristics and Process: The Role of Entrepreneurship in Spanish SMEs”, European journal of Innovation Management, 3-3, Pp. 137-149.
ERDEM, F. (2001), Girişimcilerde Risk Alma Eğilimi ve Belirsizliğe Tolerans İlişkisine Kültürel Yaklaşım, Akdeniz İ.İ.B.F. Dergisi (2) 2001, 43-61.
ERDEM, F. (1996) İşletme Kültürü, Fredrich-Nauman Vakfı Yay., Ankara, 1996.
EREN, E. (1982), İşletmelerde Yenilik Politikası, Fakülteler Matb., İstanbul.
GRATTON, L and GROSHAL, S. (2003), Managing Personal Human Capital: New Ethos For The ‘Volunteer’ Employee,Europen Management Journal, 21-1.
GÜROL, Y. ve Yasemin Bal, (2009), "Türkiye’de Girişimciliğin Evrimi ve Gelişimi İçin Girişimcilik Eğitiminin Önemi," Working Papers , http://ideas.repec.org/s/yil/wpaper.html
HISRICH, R.D. and PETERS, M. P, (1985), Entrepreneurship: Starting, Developing And Managing A New Enterprise, 3. Ed, Richard D. Irvin Inc.
HISRICH, R.D. and PETERS, M. P.(2002), Entrepreneurship, Mcgraw-Hill Higher Edu, NewYork.
HODGETTS, RİCHARD M. and DONALD F. KURATKO, 1992), Effective Small Business Management, 4.. Edition, Dryden.
HOFTSEDE, G.(2001), Culture’s Consequences: International Differences in Work Related Values, Sage Public., Thousands Oakes and Beverly Hills, 2. Edi. New York.
KAVRAKOĞLU, İ. (2002), S. Gedik ve M. Balkır ile birlikte, Yeni Rekabet Stratejileri ve Türk Sanayisi, TÜSİAD Yay., Istanbul.
KAYA H. ve AĞCA, V. (2009), İktisat İşletme ve Finans, 24-275, Ss:115-1 33.
KESKİN, H., ALPKAN, L. ve ZEHİR, C.(2002), “Girişimcilik Hisleriyle Girişimcilik Potansiyeli Arasındaki İlişki: Gebze Ve Civarındaki Girişimciler Üzerine Bir Saha Araştırması”, Doğu Akdeniz Üniversitesi 21. Yüzyılda KOBİ’ler: Sorunlar, Fırsatlar Ve Çözüm Önerileri Sempozyum Bildirileri Kitabı.
KUTANİŞ, RANA Ö. ve HANCI A. (2001), “Kadın Girişimcilerin Kişisel Özgürlük Algılamaları”, Http://İibf.Ogu.Edu.Tr/Kongre/Bildiriler/11-02.Pdf.
LYNN, B. (1998), "Intellectual Capital", The Management Accounting Magazine, V.72-1.
MÜFTÜOĞLU, T. (1991), Türkiye ‘de Küçük ve Orta Ölçekli İşletmeler: Sorunlar ve Öneriler, Sevinç, Ankara.
ONYX, J. and BULLEN, P. (2000), ‘Measuring Social Capital İn Five Communities’, Journal Of Applied Behavioral Science, Vol.1, Pp. 24-36.
ÖREN, M. (2009), TÜRKİYE’deki Girişim ve Girişimcilik, http://www.maviekspres.com/index.php?topic=5598.0;wap2.
ÖZSÖZ, C. (2009), Pierre Bourdieu’nün Temel Kavramlarına Giriş, http://www.sosyolojinotlari.com/PDF/sosnot1.pdf.
ROSLENDER, R. And FINCHMAN, R. (2003), Intellectual Capital Accounting In UK A Field A Studyt Perspective, Journal Of Intellectual Capital, 17-2.
ROTTER, J. B.(1966), “Generalized Expectancies For İnternal Versus External Locus Of Control Of Reinforcement”, Psychological Monographs: General And Applied, 609,80.
SARGUT, S. (2001) Kültürlerarası Farklılaşma ve Yönetim, Ankara, İmge Kitabevi
SENCER, M. (1982), "Kamu Görevlilerinde İş Doyumu ve Moral", Amme İdaresi Derg,15-1 ss. 3-47.
SİİSSİAİNEN, M. (2003), “Two Concepts Of Social Capital: Bourdieu vs. Putnam”, Paper Presented At Istr Fourth International Conference “The Third Sector: For What And For Whom ?”, Trinity College, Dublin, Ireland, July, 5-8.
SMİTH, SCOTT S. (1999), “Rebirth Of A Salesman, Losing Your Edge?”, Entrepreneur Mag., Jan.
STEWARD, A.T. (1997), Entellektüel Sermaye, Çev: Nurettin Elhüseyni, Mess, İstanbul.
LUTHANS, F. (2001), Organizational Behavior, Mcgraw Hill, New york.
TONUS, Z., (2004). “Yöneticilerin Aile İsletmeleri Sorunlarına Bakısı: Eskişehir Sanayi Odasına Bağlı Aile İşletmelerinde Bir Araştırma”, Kültür Üniversitesi 1. Aile İşletmeleri Kongresi Bildiri Kitabı, 223-232, Istanbul.
TÜSİAD (2002) Türkiye’de Girişimcilik, TÜSİAD, Ankara.
ÜÇ, M,“ Entelektüel Sermaye ve Unsurları”, http://www.Bilgiyonetimi.Org/Cm/Pages/Mkl_Gos.Php?Nt=581.
WASTİ, ARZU. (1995), “Kültürlerarası Farklılaşmanın Örgütsel Yapı ve Davranışa Etkileri: Karşılaştırmalı Bir İnceleme”, ODTÜ Gelişme Dergisi, 22-4.
YAZICI, K. ve Tan Şahin, K., (Şubat 2006), “Türkiye’de Girişimciliğin Gelişimi: Kültürel ve Makro-Kurumsal Bağlamın Birlikteliği”, İstanbul Üniv., Yönetim Derg., 17, 53, 18-28.
http://notoku.com/10-turk-girisimciliginin-genel-profili/, (E.T. 27.12.2009).
Global Entrepreneurship Monitor. (2006). Executive Report.