GÖNÜLLÜDEN ZORUNLU BAĞIMSIZ DENETİME GEÇİŞİN AİLE İŞLETMELERİNDE KURUMSAL YÖNETİME ETKİLERİ

Temmuz 2012 itibariyle yürürlüğe giren 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu, ticaret yaşamına birçok yeniliği de beraberinde getirmektedir. 6102 sayılı TTK’da yer alan düzenlemeler, işletmelerde kurumsallaşma, sürdürülebilirlik, rekabet gücünün arttırılması, toplumda kamu güveninin oluşturulması ve şeffaflık açısından önem arz etmektedir. Kanun bağımsız denetim alanında da önemli değişiklikler getirmektedir. 2013 yılından itibaren bir başlangıç mahiyetinde de olsa, halka açık olmayan sermaye şirketlerinin bir kısmının zorunlu bağımsız denetime tabi olacağı bir döneme geçilmektedir. Bu süreçte yaşanan gelişmelerin işletmelerin kurumsallaşma sürecine önemli katkılar sağlayacağı ve bağımsız denetim kapsamının ileride daha da genişletileceği beklenmektedir. Bu çalışmada, 6102 sayılı TTK, bağımsız denetimde yaşanacak gelişmeler ve özellikle aile işletmelerinde kurumsal yönetime etkileri üzerinde durulacaktır

Anahtar Kelimeler:

Türk Ticaret Kanunu, Bağımsız Denetim, Kurumsal Yönetim, Aile İşletmeleri

GÖNÜLLÜDEN ZORUNLU BAĞIMSIZ DENETİME GEÇİŞİN AİLE İŞLETMELERİNDE KURUMSAL YÖNETİME ETKİLERİ

The Turkish Commerce Code No: 6102 that came into force on July 2012, brings various changes in trade life. The TCC No: 6102 is an important regulation on behalf of the corporate governance, establishing public confidence, continuity, enhancing the competitiveness and transparency in business. In this contex, a new regulation will change the Turkish independent audit system as well. From the 2013, even as an starting point, a part of the nonpublicly traded stock companies will be subjected to independent audit. It is supposed that, this new regulations will contribute to business’s corporate governance duration. It is hoped that, in the future it’s scope will be expanded as well. In this frame, the TCC, new regulations in independent audit and effects on corporate governance particularly in family firms is placed

Keywords:

-,

PDF

___

Kitaplar BOZKURT, N. (2010). Muhasebe Denetimi, Beşinci Baskı, Alfa Yayınları, İstanbul.
GÜREDİN, E. (1998). Denetim. Beta Basım Dağıtım. İstanbul.
KARPUZOĞLU, E. (2003). Büyüyen ve Gelişen Aile Şirketlerinde Kurumsallaşma, Hayat Yayınları, İstanbul.
KAVAL, H. (2008). Muhasebe Denetimi. Gazi Kitapevi. Ankara.
PEKİNER, K. (1980). İşletme Denetimi. İstanbul Üniversitesi. İşletme Fakültesi Yayınları.
URAL, A. (2004). Aile Şirketlerinde Kurumsallaşma Sendromu. Sistem Yayıncılık. İstanbul. Makaleler
ADSAN, E. ve GÜMÜŞTEKİN G.E. (2006). “Aile İşletmelerinde Kurumsal Yönetim ve Kurumsal Yönetim
İlkelerinin Uygulanmasına İlişkin Bir Araştırma”. 2. Aile İşletmeleri Kongresi. İstanbul Kültür Üniversitesi. İstanbul. 219-2 ÇELEN, E. http://www.ismmmo.org.tr/htmldergikonu.asp?id= 2359&did=2&dad= Mali Çözüm Dergisi. Sayı:55. Erişim Tarihi: Önemi, 002012. “Bağımsız Denetimin Yararları Ve Kamuyu Aydınlatma İlkesi.”
DÖNMEZ, A. ve A. ERSOY. (2006). “Bağımsız Denetim Firmaları Bakış Açısıyla Türkiye Bağımsız Dış Denetim
Sisteminin Değerlendirilmesi.” Ahmet Yesevi Üniversitesi. Bilig/Türk Dünyası Sosyal Bilimler Dergisi Dergisi. 69- GÖKER, A.Z. ve ÜÇOK, T. (2006). “Aile İşletmeleri ve Karar Verme Süreci. Köklü Aile İşletmelerinde Bir
Uygulama.” 2. Aile İşletmeleri Kongresi Kongre Kitabı. İstanbul Kültür Üniversitesi. İstanbul. 45-58. GÜRBÜZ, A. O. ve ERGİNCAN Y. (2004). “Dünya’da ve Türkiye’de Kurumsal Yönetim Düzeyinin ve Şirket
Performanslarının Karşılaştırılmalı Analizi.” Geleneksel Finans Sempozyumu–2004 Bildirileri. Marmara
Üniversitesi, Bankacılık ve Sigortacılık Enstitüsü & Bankacılık ve Sigortacılık Yüksekokulu. İstanbul. 216-225. İŞSAN, Ö.F. ve KAYGIN E. (2009). “Kurumsal Yönetişim Sürecinin Gelişimi Üzerine Bir Araştırma.” Atatürk
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. 13 (2). 213-224. KIYILAR, M. ve BELEN, M. (2005). “Kurumsal Yönetim Kavramı ve İlkeleri”. VII. Türkiye Muhasebe Denetimi
Sempozyumu. İSMMMO. Antalya. KİRACI, M. ve ALKARA, İ. (2009). “Aile İşletmelerinde Kurumsallaşmaya Verilen Önem ve Turizm Sektöründeki
Konaklama İşletmeleri Üzerine Bir Araştırma: Alanya-Eskişehir Örneği.” Afyon Kocatepe Üniversitesi İ.İ.B.F. Dergisi. C:XI, S:I. 167-197. MASATOĞLU, H. (2006). “Aile Şirketleri ve Yönetim Tarzları,” 2. Aile İşletmeleri Kongresi Kongre Kitabı,
İstanbul Kültür Üniversitesi. İstanbul. 268-271. ONAY, M. ve VEZNELİ Z. (2011). “Aile Şirketlerinde Kurumsallaşamama ve İkinci Kuşağın Duyarsızlığı,”
Yönetim ve Organizasyon Dergisi, C: 3, S: 2. 167-177. SAĞLAR, J. ve TUAN, K. (2009). “İşletmelerde İç denetim Fonksiyonunun Bağımsız Dış Denetim Maliyeti
Üzerindeki Etkileri.” Çukurova Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. Cilt 18. Sayı 1. 343-358
UZAY, Ş. (2006). “Denetçilerin Denetiminde Yeni Bir Model Olarak Kamu Gözetim Kurulu ve Türkiye’de
Uygulanabilirliği.” Muhasebe Bilim Dünyası Dergisi. Cilt:8. Sayı 4. 175-210. YILDIRIM, A.F. (2007). “Türk Aile İşletmelerinde Kurumsallaşmayı Engelleyen Aile Değerleri Üzerine Isparta
İlinde Bir Araştırma.” Basılmamış Doktora Tezi. Süleyman Demirel Üniversitesi. Sosyal Bilimler Enstitüsü. Isparta. YILDIRIM, S. (2011). “Kurumsallaşamayan Aile Şirketlerinde Pazarlama Sorunları Üzerine Nitel Bir Çalışma.”