ÇALIŞAN BEKÂR KADINLARIN ŞİDDET ALGISI: YOZGAT ÖRNEĞİ

Günümüzde toplumsal sorunlardan bir tanesi ve belki en önemlisi kadına yönelik şiddettir. Kadınların şiddete maruzkalması ise yine toplumsal yapının genetiği ile ilgili ve genelde ataerkil toplumların karakteristik özelliği şeklindeyorumlanabilir. Bu araştırmanın amacı aile içinde şiddete maruz kalan kadınlara yönelik sosyolojik bir araştırmayapmaktır, bu amaçla kadına yönelik şiddet olgusunu açıklarken öncelikle şiddetin tanımlarını yapmak ve şiddetintürlerini, yöntemlerini ve kadına yönelik şiddet ile ilgili araştırmaları göz önüne koymaktır. Kadınların şiddetuygulamaları ile yaşadıkları olumsuzlukları ve bu olumsuzlukları hafifletecek olan kuruluşları tanıtmaktır.Araştırmanın en önem arz eden yönü bu konunun sadece şiddete maruz kalan bireyleri tek tek bireysel olarakilgilendiren bir konu olmaktan çok toplumu ilgilendirmesi ve her ne kadar aile içinde yaşanıyor olsa da aile dışındakalan bekar kadınlar da bugün şiddete maruz kalabilmektedirler. Bu nedenle, bu çalışmanın spesifik amacı, Yozgatilinde çalışan bekâr kadınların şiddet konusundaki farkındalıklarının anlaşılmasıdır.

VIOLENCE PERCEPTION OF SINGLE WORKING WOMEN: THE CASE OF YOZGAT

Today, it is one of the social problems and perhaps the most important is the violence against women. The exposure of women to violence can also be interpreted as the characteristic of the social structure and the characteristic characteristics of the patriarchal societies in general. The aim of this study is to conduct a sociological research on women who are exposed to violence in the family, in order to explain the violence against women and to consider the types of violence and the violence related to violence. The aim of this course is to introduce the disadvantages of women with violence practices and organizations that will ease these negativities. The most important aspect of the research is that this issue concerns the society rather than being a concern for individuals who are exposed to violence. Although violence is experienced within the family, single women outside the family may also be exposed to violence today. Therefore, the specific aim of this study is to understand the awareness of single women working in Yozgat about violence.

PDF

___

Aktaş, A. M. (2006). Aile içi şiddet. İstanbul: Elma Yayınevi.
Altınay, A. G., & Arat, Y. (2007). Türkiye'de kadına yönelik şiddet. İstanbul: Kişisel Yayınevi.
Aslan, D., Vefikuluçay, D., Zeyneloğlu, S., Erdost, T., & Temel, F. (2008). Ankara'da iki hemşirelik yüksekokulunun birinci ve dördüncü sınıflarından okuyan öğrencilerinin flört şiddetine maruz kalma, flört ilişkilerinde şiddet uygulama durumlarının ve bu konudaki görüşlerinin saptanması araştırması. Hacettepe Üniversitesi Kadın Sorunları Araştırma Merkezi, Ankara.
Berg, B. L., & Lune, H. (2015). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri ( H. Aydın, Çev.). Konya: Eğitim Yayınevi.
Çetintaş, A. (2015). Sosyolojik kuramlara hakim temel paradigmalar çerçevesinde toplum-birey dualizmi. İnönü Üniversitesi Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi, 4(1), 25-42.
Doğan, H. (2013). Kadına yönelik şiddetin önlenmesinde denetimli serbestlik uygulamalarının rolü. Diyarbakır.
Ellsberg, M., & Heise, L. (2005). Researching violence against women: A practical guide for researchers and activists. Washington DC, United States: World Health Organization, Path
El-Zanaty, F., & Ann, W. (2006). Egypt Demographic and Health Survey 2005. Cairo, Egypt: Ministry of Health and Population, National Population Council, El-Zanaty and Associates, and ORC Macro.
Erbek, E., Eradamlar, N., Beştepe, E., Akar, H., & Alpkan, L. (2004). Kadına yönelik fiziksel ve cinsel şiddet: Üç grup evli çiftte karşılaştırmalı bir çalışma. Düşünen Adam, 17(4), 196- 204.
Gedik, E. (2016). Bir tüketim kültürü ürünü olarak anti-kahraman erkek imajları. ViraVerita EDergi, 4, 37-58.
Gökkaya, V. B. (2009). Türkiye’de şiddetin kadın sağlığına etkileri. C.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 10(2), 168-179.
Halıcı, C. (2007). Gazete haberlerinde kadına yönelik şiddet: Posta ve Takvim gazetelerinde kadına yönelik şiddet haberleri üzerine bir araştırma. Yayımlanmış doktora tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
Işık, N., Bora, A., & Günal, A. (2002). 1990’larda Kadına Yönelik Aile Içi Şiddetle Mücadele Hareketi Içinde Oluşmuş Bazı Gözlem ve Düşünceler. 90’larda Türkiye'de Feminizm.
İlkkaracan, P., Gülçür, L., & Arın, C. (1996). Sıcak yuva masalı: Aile içi şiddet ve cinsel taciz. İstanbul: Metis Yayınları. İlkkaracan, P. (1998). Doğu Anadolu’da kadın ve aile. Bilanço 98: 75 yılda kadınlar ve erkekler. Tarih Vakfı Yayınları, 1998, pp. 173 -192.
Karınca, E. (2008). Kadına yönelik aile içi şiddetle ilgili ulusal ve uluslararası yasal düzenlemeler. Ankara: TC. Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü.
Kerestecioğlu, İ. (2004). Kadınlara yönelik aile içi şiddet: Mücadele, kazanımlar ve sorunlar. Birikim, Ağustos-Eylül.
Kishor, S., & Johnson, K. (2004). Profiling domestic violence - a multi-country study. Calverton, Maryland: ORC Macro.
Kocacık, F., Kutlar, A., & Erselcan, F. (2007). Domestic violence against women: A field study in Turkey. The Social Science Journal, (44), 698-720.
Maxwell, C. D., & Maxwell, S. R. (2003). Experiencing and witnessing familial aggression and their relationship to physically aggressive behaviors among Filipino adolescents. Journal of Interpersonal Violence, (12), 1432 – 1451.
Mor Çatı Kadın Sığınağı Vakfı. (1996). Evdeki terör: Kadına yönelik şiddet. İstanbul: Mor Çatı Yayınları.
Özerkmen, N. (2012). Toplumsal bir olgu olarak şiddet. Akademik Bakış Dergisi, 28, 1-19.
Rivett, M. (2004), Treatment for perpetrators of domestic violence: Controversy in policy and practice. Crim Behav Ment Health, 16, 205-210.
Stone, G., McKenry, P. C., & Clark, K. A. (1999). Fathers’ participation in a divorce education program: A qualitative evaluation. J Divorce Remarriage, 30, 99-113.
Straus, M. A. (2004). International Dating Violence Research Consortium. Prevalence of violence against dating partners by male and female university students worldwide. Violence Against Women, 10(7), 790−811.
Sugarman, D., & Hotaling, G. (1989). Dating Violence: Prevalence, Context, and Risk Markers. Violence in Dating Relationships 1989; 3-32.
Şentürk, Ş. (2012). Kadına yönelik şiddetle mücadele iletişim eğitim programının etkililiği. Yayımlanmış doktora tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.
United Nation. (2003). Birleşmiş Milletler kadına yönelik şiddetin önlenmesi bildirgesi. G.A. res. 48/104, 48 U.N. GAOR Supp. (No. 49) at 217, U.N. Doc. A/48/49 (1993).
Üstünel, A. Ö., Sakallı, A. E., Büyükgöze, S., Canbolat, T., & Güreli, Z. (2017). Kadına yönelik şiddetle mücadelede “iyi” uygulamalar. İstanbul: Mor Çatı Kadın Sığınağı Vakfı.
Vahip, I., & Doğanavşargil, Ö. (2006). Aile içi fiziksel şiddet ve kadın hastalarımız. Türk Psikiyatri Dergisi, 17(2), 107-114.
Vatandaş, C. (2003). Aile ve şiddet: Türkiye’de eşler arası şiddet. Ankara: Uyum Ajans.
WHO (2002). World Report on Violence and Health, Edited by Krug, E. G., Dahlberg, L.L., Mercy, J.A., Zwi, A.B., Lozano, R., World Health Organization, 2002 Geneva.
WHO (2005). Multi-country Study on Women’s Health and Domestic Violence against Women, -(authors)Garcia-Moreno, C., Jansen, H.A.F.M., Ellsberg, M., Heise, L., Watts, C. World Health Organization, 2005, Geneva.
Yüksel, İ., Çavlin, A., & Ergöçmen, B. (2015). Türkiye’de kadına yönelik aile içi şiddet araştırması, Ankara, 2015. Ankara: T.C Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı: Hacettepe Üniversitesi Nüfus Etütleri Enstitüsü.