Avrupa Birliğinin Dil Öğretimine Karşı Tutumu ve Türkçe'nin Yabancı Dil Olarak Öğretilmesi

İlköğretim ve ortaöğretim sürecinde ana dilini yeterince öğrenememiş bireylerin yabancı dil öğrenmeleri, onlara kültürel kimlik problemi yaşatacağı gibi, o dili kolay öğrenmelerine de engel olacaktır. Birçok millet kendi diline sahip çıkmakla birlikte, her bir vatandaşının da en az bir veya iki dil bilmesini amaçlarken, Türkiye’de öğrencilerin hem Türkçeyi, hem de yıllarca eğitimini aldıkları yabancı dili iyi öğrenememeleri, eğitimimizin genel problemlerinden biridir. Okullarımızda yabancı dil eğitimi bilinçli bir şekilde verilmeli, Türkçe öğrencilerin ulusal duygu ve coşkusunu güçlendirecek, öğrencide kültür bilinçlendirmesini oluşturacak şekilde işlenmelidir.

PDF

___

Akdağ, M. (1995). Türkiye’nin İktisadî ve İçtimaî Tarihi, I. İstanbul: Cem Yayınevi.
Aksarayî, K. M. (2000). Müsâmeratü’l-ahbâr (Çev: M. Öztürk) Ankara: TTK. Yayınları.
Bilge, M. (1984). İlk Osmanlı Medreseleri.İstanbul: Edebiyat Fakültesi Basımevi.
Çelebi, A. (1983). İslâmda Eğitim-Öğretim Tarihi.(Trc: A. Yardım). İstanbul.
Evliya Çelebi. (1971). Seyahatnâme. Onüçüncü Kitap, (Haz: M. Zıllîoğlu. Türkçeleştiren: Z. Danışman). İstanbul: Zuhuri Danışman Yayınevi.
Feridun Bey. (1274). Münşeatü’s-selâtîn I. İstanbul.
Güner, H. (1964). Kütahya Camileri, Kütahya.
İbn Bibi. (1996). El Evâmirü’l-Alâ’iye Fi’l-Umuri’l-Alâ’iye II. (Haz: M. Öztürk). Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
Kansu, N. A. (1930). Türkiye Maarif Tarihi Hakkında Bir Deneme.İstanbul.
Kazıcı, Z. (1991). İslâm Müesseseleri Tarihi.İstanbul: Kayıhan Yayınları.
Mecdî Mehmed Efendi. (1269). Terceme-i Şakâ’ik. İstanbul.
Merçil, E. (1991). Müslüman Türk Devletleri Tarihi. Ankara: T.T.K. Yayınları.
Sözen, M. (1970). Anadolu Medreseleri II. İstanbul: İ.T.Ü. Matbaası.
Şikârî. (1946). Karamanoğulları Tarihi. (Haz. M. Mesud Koman). Konya: Konya Halkevi Tarih ve Müze Komitesi Yayınları.
Uzunçarşılı, İ. H. (1932). Kütahya Şehri. İstanbul: Maarif Vekâleti (Devlet Matbaası).
Uzunçarşılı, İ H. (1988). Anadolu Beylikleri. Ankara: T.T.K. Yayınları.
Varlık, M. Ç. (1974). Germiyamoğulları Tarihi (1300-1429). Ankara: A.Ü. Edebiyat Fakültesi Yayınları.
Makaleler
Ahmed Tevhid. (1329). “Kütahya’da Germiyan Beyliği”, TOEM, 1.
Altun, A. (1981-1982). “Kütahya’nın Türk Devri Mimarîsi”, Kütahya, 171-700.
Eyice, S. (1979). “Mescid”, İA, 8:71-118.
Halil Edhem. (1328). Âli Germiyan Kitâbeleri”, TOEM, 2:112-128.
Sayılı, A. (1948). “Vâcidiyye Medresesi, Kütahya’da Bir Ortaçağ Türk Rasathânesi”, Belleten, XII: 655-666.
Varlık, M. Ç. (1988). “XVI. Yüzyılda Kütahya Şehri ve Eserleri”, M.Ü. Fen-Edebiyat Fakültesi, Türklük Araştırmaları Dergisi, 3:189-271.