Türkiye ve İtalya Ortaöğretim Kurumları Felsefe Öğretim Programının Karşılaştırılması

 Bu çalışmada, taslak aşamasında olan ve görüşler doğrultusunda revize edilerek 2017- 2018 eğitim- öğretim döneminden itibaren uygulanması düşünülen Türkiye’nin felsefe dersi öğretim programı ile İtalya’nın mevcut felsefe dersi öğretim programı, amaç, kazanım ve içerik açısından birbiriyle karşılaştırılmıştır. Amaçlar bakımından karşılaştırıldığında her iki program arasında önemli bir fark olmadığı ortaya çıkmıştır. Kazanımlar bakımından karşılaştırıldığında iki program arasında bariz farklılık olduğu anlaşılmıştır. Bu farklılık şöyle ifade edilebilir. Türkiye felsefe dersi öğretim programında kazanımlar içerik odaklı, İtalya felsefe dersi öğretim programında ise amaç odaklıdır. Çalışmada, her iki programın en çok içerik bakımından fark yarattığı ortaya çıkmıştır. Türkiye felsefe dersi öğretim programı taslağında içerik salt kronolojiye göre belirlendiğinden felsefenin içeriği felsefe tarihine benzemiştir. İtalya felsefe dersi öğretim programında ise kronoloji göz ardı edilmemiş, ancak konular daha çok felsefe tarihindeki sorunları ortaya çıkaracak biçimde belirlenmiştir. Bununla birlikte her iki programda da farklı konulara yer verilmiştir. İtalya felsefe dersi öğretim programında Türkiye felsefe dersi öğretim programından farklı olarak, “Sigmund Freud ve Psikanalistler” konusu kapsamında Freud’un terapi, nevroz ve cinsellik teorileri ile “”Bilim Üzerine Düşünceler” konusu kapsamında Darwin ve evrim teorisi konularına yer verilmiştir. Çalışmanın sonunda, felsefenin diğer disiplinlerle ilişkisi kurulmaya çalışıldığından İtalya felsefe dersi öğretim programında farklı alanlara ilişkin konulara yer verildiği tespit edilmiştir. Aynı amaç Türkiye felsefe dersi öğretim programında da vardır. Bu programın içeriğinde ise sadece bir konu, felsefenin diğer disiplinlerle ilişkisini kurmaya elverişli görünmektedir. Bu da,  “Milli irade, hukuk devleti ve demokrasi bilinci çerçevesinde anti demokratik darbe girişimi karşısında 15 Temmuz 2016 da gösterilen halk direnişi” konusudur. Ancak çalışmanın sonunda taslakta bu konuya yer verilmesinin nedeninin, öğrencilerin felsefenin diğer disiplinlerle ilişkisini kurmasını sağlamaya yönelik değil, onları darbe girişimlerine karşı bilinçlendirmeye yönelik olduğu tespit edilmiştir.

___

  • Bacanlı, H. (2006). Duyuşsal Davranış Eğitimi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Bayraktar, M. (1997). Din Felsefesi. Ankara: Fecr Yayınevi. Biçer, B. (2013). “Öğretmen Görüşlerine Göre Felsefe Öğretim Programı ve Uygulama Sürecinde Karşılaşılan Sorunlar” Akademik Bakış Dergisi. (38): 1- 18. Çelik, F. (2006). “Türk Eğitim Sisteminde Hedefler ve Hedef Belirlemede Yeni Yönelimler”. Burdur Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(11) 1-15.
  • Cevizci, A. (1997). Felsefe Sözlüğü. Ankara: Ekin Yayınları. Cüceloğlu, D. (1993). İnsan ve Davranışı. İstanbul: Remzi Kitabevi. Demirel, Ö. (2015). Eğitimde Program Geliştirme. Ankara: Pegem Yayınevi. Demiryan R. (2013). İtalyanca- Türkçe Sözlük. İstanbul: İnkılap Kitabevi. Dombaycı, M. Ali. (2008). Türkiye’de Ortaöğretimde Felsefe Öğretiminin Değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Erdem, H (2010). “Hannah Arendt‟te Adolf Eichmann Davası Üzerine Düşünceler” Felsefe ve Sosyal Bilimler Dergisi (9): 1- 16. Girgin, Y. (2011). “Cumhuriyet Dönemi (1929- 1930, 1949, 1981) Ortaokul Türkçe Öğretim Programlarının İçerik, Genel ve Özel Amaçlarıyla Karşılaştırmalı Gelişim Düzeyi” Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2 (1): 11- 26. http://www.scuolaisi.it/liceo-scientifico5.php. (Erişim Tarihi: 12 Mart 2017). Milli Eğitim Bakanlığı. (2016). Ortaöğretim Felsefe Dersi Öğretim Programı Taslağı. Özdemir, S. M. (2009). “Eğitimde Program Değerlendirme ve Türkiye’de Eğitim Programlarını Değerlendirme Çalışmalarının İncelenmesi” Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 6 (2): 126- 149. Özdemir, S. M. ve diğerleri. (2015). “Bloom’un Yenilenmiş Taksonomisine Göre Sosyal Bilgiler Öğretim Programı Kazanımlarının İncelenmesi” Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi: (4), 3: 363- 375. Özden, Y. (2005). Öğrenme ve Öğretme. Pegem Yayıncılık: Ankara. Tutkun, Ömer F. (2015). “Revize Bloom Taksonomisinin Genel Yapısı: Gerekçeler ve Değişiklikler” The Journal of Academic Social Science Studies: 32: 57- 62. Türnüklü S. Ve Yeşildere E. B. (2005). “Problem, Problem Çözme ve Eleştirel Düşünme” Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi, 25 (3): 107- 123.