SÖZCÜKLERİN SINIFLANDIRILMASINDA KULLANILAN ÖLÇÜTLER VE SINIFLANDIRMAYA HERMENEUTİK YAKLAŞIM

Antik Yunan’dan itibaren yapılan dil çalışmalarının temelinde yer alan sözcüktürlerinin tasnif çalışmaları devam etmektedir. Çalışmamızda öncelikle, şimdiye kadaryapılmış çalışmalara değinilecektir. Bu çalışmalarda ortaya konan bulgulardeğerlendirilecektir. Ancak yapılan çalışmalarda ortak noktalarda buluşulamamıştır. Buçalışmada hermeneutik felsefeden ve dil felesefesinin sorularından, önerilerindenyararlanılacaktır. Buna göre Wittgenstein’ın da vurguladığı gibi dilin kullanımı üzerindedurulacaktır. Felsefi sorular ve tartışmalar belki önümüzü açacak, belki daha fazlakarışıklığa sebep olacaktır. Yine de bu soruların sorulması, cevap alınmasa bile önem arzetmektedir. Neticede bu çalışmada bu konuya genel giriş yapılıp yapılan çalışmalarhakkında bilgi verilecek, hermeneutik felsefe açıklanacak, dil üzerine düşünmüş pek çokdüşünürün fikirlerinden yararlanılacak, özellikle de Wittgenstein’in Felsefi Soruşturmalarıbu çalışmada önemli yer tutacak, sonuç olarak ise genel bir değerlendirme yapılacaktır.

THE CRITERIA USED IN CLASSIFICATION OF WORDS AND HERMENEUTIC APPROACH TO CLASSIFICATION

The sorting works of parts of speech, which innate on language studies conducted since ancient Greece, are continuing. First, the studies done so far will be discussed in our study. The findings put forward in these studies will be evaluated. However, it has not been met in common points in these studies. Therefore, in this study, the questions and suggestions of hermeneutic and linguistic philosophy, will be used. Accordingly, as Wittgenstein pointed out, the uses of language will be emphasized. Philosophical questions and debates may open us up, maybe cause more confusion. Nevertheless, it is important to ask these questions, even if the answer is not received. As a result, this study will be given general input and information about the studies carried out, hermeneutic philosophy will be explained, many ideas of thought on language will be used, especially Wittgenstein's Philosophical Investigations. important in the study, as a result, a general evaluation will be made.

PDF

___

Ahanov, K. (2008), Dilbilimin Esasları (Çev. Murat Ceritoğlu), Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, ss. 349-358.
Altınörs, A. (2003). Dil Felsefesine Giriş, İstanbul: İnkılap Yayınları.
Atabay, N.- Özel S.- Kutluk İ. (2003), Sözcük Türleri, İstanbul: Papatya Yayıncılık, ss. 21-22.
Banguoğlu, T. (2000), Türkçenin Grameri, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları: 528, ss. 151-153.
Barthes, R. (1996), Eiffel Kulesi (Çev. M.Rıfat, S.Rıfat), İstanbul: İyi Şeyler Yayınları
Bulutoğlu, S. (2009), Dilthey ve Gadamer’de Hermeneutiğin Kapsamı ve İşlevi. Basılmamış Yüksek Lisans Tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Felsefe Anabilim Dalı.
Delice, H. İ. (2012) Sözcük Türleri Nasıl Tasnif Edilmelidir? Turkish Studies Volume 7/4, Fall, 2012, ss. 27-34.
Erdem, M.- Sarı, M. (2010), “Sözcük Türlerinin Sözcük Öbekleriyle İlişkisi”, Turkish Studies, Volume 5/4 Fall 2010, ss. 321-325.
Erdem, M. (2005), “Zamirler Anlamlı Kelimeler midir, Yoksa Görevli Kelimeler mi?”, Mayıs 2005, C: LXXXIX, S: 641, ss. 444-449.
Erdem, M (2009), Biçim Bilgisi, (Editörler: Nurettin Demir- Emine Yılmaz) Türk Dili Yazılı ve Sözlü Anlatım, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım, ss. 101-102.
Ergin, M. (2006), Türk Dil Bilgisi, İstanbul: Bayrak Basım Yayım Tanıtım, ss. 216-218.
Gadamer, H. G. (2008), Hakikat ve Yöntem 1, İstanbul: Paradigma Yay., s. 308.
Gencan, T. N., (1979), Dilbilgisi (Gözden Geçirilmiş 4. Baskı), Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, Ankara Üniversitesi Basımevi, s. 145.
Grönbech, K. (2000), Türkçenin Yapısı (Çev. Mehmet Akalın), Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları: 609, s. 18, 22.
Heidegger, M. (2018), Varlık ve Zaman, İstanbul: Alfa Yay.
Johanson, L. (Çev. Sema Aslan-Demir) (2004), “Güney Sibirya Türkçesinde Adlar ve Sıfatlar”, Bilig Dergisi, Bahar 2004, Sayı 29, ss. 1-27.
Kıran, Z. (2001), Dilbilime Giriş, Ankara: Seçkin Yayınevi, ss. 40-41.
Kononov, A. (1965), Çağdaş Türk Edebi Dilinin Grameri (Çev. Sabit Paylı- Aslı Türk Dil Kurumu Kütüphanesinde), Ankara, ss. 65-68.
Korkmaz, Z. (2007), Türkiye Türkçesi- Şekil Bilgisi, 2. Baskı, Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları: 827.
Kurt, B. ve Gülmez, M. (2019). Ispartalı Hakkı Efendi'nin Lisan-ı Osmani Tedrisatı Hakkındaki Konferanslarına Göre Dönemin Rüştiye Mekteplerinde Türkçe Eğitimi, III. Uluslararası Türklerin Dünyası Sosyal Bilimler Sempozyumu Bildiriler. S. 111-120.
Özcan, Z. (2018), Dil Felsefesi III (İkinci Wittgenstein’da Gramer Paradigması), Bursa, Sentez Yayınları.
Porzig, W. (1995), Dil Denen Mucize (Çev. Vural Ülkü), Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları: 617.
Saussure, F. (1998). Genel Dilbilim Dersleri, İstanbul: Multilingual Yay., s. 39.
Toklu, O. (2003), Dilbilime Giriş, Ankara: Akçağ Yayınları, ss. 55-56.
Türk Gramerinin Sorunları II (1999), Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları: 718, ss. 3-42.
Uzun, N. E., (2004), Dilbilgisinin Temel Kavramları, İstanbul: Türk Dilleri Araştırmaları Dizisi: 39, ss. 65-68.
Wittgenstein, L. (2006). Felsefi Soruşturmalar. (Çev. Deniz Kanıt). İstanbul: Totem Yay. ss. 14-219.
Yalçın, H. C. (2000), Türkçe Sarf ve Nahiv (Haz. Leyla Karahan, Dilek Ergönenç), Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları, s. 18.
Yılmaz, E. (2004), Türkiye Türkçesinde Niteleme Sıfatları, İstanbul: Değişim Yayınları, ss. 7-39.
Yılmaz, E. (2010) Türkiye Türkçesinde Sözcük Türlerinin Tanımlanmasındaki ve Tasnif Edilmesindeki Temel Sorun Ne?: Yöntem Arayışı mı, Ölçüt Geliştirme mi?. Türkiye Türkçesi Üzerine Araştırmalar. Ankara: Pegem Yayıncılık, ss. 170-196