___

• Acar, F. T. (2001). Duygusal zekâ yeteneklerinin göreve yönelik ve insana yönelik liderlik davranışları ile ilişkisi: Banka şube müdürleri üzerine bir alan araştırması. Yayınlanmamış Doktora Tezi. İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Ak Sütlü, S. (2013). Sağlık çalışanlarında duygusal zekâ ve tükenmişlik ilişkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Akçay C. & Çoruk A. (2012). Çalışma yaşamında duygular ve yönetimi: Kavramsal bir inceleme. Eğitimde Politika Analiz Dergisi, 1 (1): 3-25.
• Akkoç, Z. (2007). Duygusal zekâ. Yayınlanmamış Yüksel Lisans Tezi. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kahramanmaraş.
• Ashkanasy, N. M. & Daus, C. S. (2002). Emotion in the workplace: The new challenge for managers. Academy of Management Executive, 16 (1): 76-86.
• Bingöl, G. & Demir, A. (2011). Amasya Sağlık Yüksekokulu öğrencilerinin iletişim becerileri. Göztepe Tıp Dergisi, 26 (4): 152-159.
• Bowdon, T. B. (2015). 50 Psikoloji klasiği. Pegasus Yayınları: İstanbul.
• Çakar, U. & Arbak, Y. (2004). Modern yaklaşımlar ışığında değişen duygu-zekâ ilişkisi ve duygusal zekâ. Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 6 (3): 23-48.
• Çetinkaya Ö. & Alparslan M. (2011). Duygusal zekânın iletişim becerileri üzerine etkisi: Üniversite öğrencileri üzerinde bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, (16): 363–377.
• Çıkmaz, E. (2013). Otel işletmelerinde çalışan personelin sahip olduğu iletişim becerisinin yükseköğretim mezunu müşteriler tarafından değerlendirilmesine yönelik Gaziantep’te bir uygulama. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hasan Kalyoncu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Gaziantep.
• Demir Şen Ş. & Demir, M. (2009). Örgütsel iletişimde duygusal zekânın rolü: konaklama işletmelerinde bir araştırma. Selçuk İletişim Dergisi, 6: 66-77.
• Demir Şen Ş. (2011). Turizm işletmelerinde halkla ilişkiler ve iletişim. Detay Yayıncılık: Ankara.
• Demirtaş, M. (2010). Örgütsel iletişimin verimlilik ve etkinliğinde yararlanılan iletişim araçları ve halkla ilişkiler filmleri örneği. Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 28 (1): 411-444.
• Doğan, S. & Demiral, Ö. (2007). Kurumların başarısında duygusal zekânın rolü ve önemi. Yönetim ve Ekonomi Dergisi, 14 (1): 209-230.
• Emir, O., Kılıç, G. & Pelit, E. (2010). Üç yıldızlı otel işletmelerinde müşteri memnuniyeti üzerine bir araştırma. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 15 (3): 291-310.
• Erdoğan, İ. (1999). İşletme yönetiminde örgütsel davranış. İşletme Fakültesi Yayınları: İstanbul.
• Erkuş, A. & Günlü, E., (2009). İletişim tarzının ve sözsüz iletişim düzeyinin çalışanların iş performansına etkisi: Beş yıldızlı otel işletmelerinde bir araştırma. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 20 (1) 7-24.
• Ersanlı, K. & Balcı, S. (1998). İletişim becerileri envanterinin geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 2 (10): 7-12.
• Esba, M. (2009). Turizm işletmelerinde yöneticilerin duygusal zekâlarının örgüt kültürü üzerindeki etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Fineman, S. (1993). Organizations as emotional arenas emotion in organizations. London: Sage Publications.
• Gardner, H. (1983). Frames of mind. New York: Basic Books.
• Gaskar, S. & Özyazıcıoğlu, N. (2014). Anadolu sağlık meslek lisesi öğrencilerinin iletişim becerileri. The Journal of Current Pediatrics, 1: 20-25.
• Goleman, D. (1998). İşbaşında duygusal zekâ. (Çeviren: Banu Seçkin). İstanbul: Varlık Yayınları.
• Gürbüz, S. & Yüksel M. (2008). Çalışma ortamında duygusal zekâ: İş performansı, iş tatmini, örgütsel vatandaşlık davranışı ve bazı demografik özelliklerle ilişkisi. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 9 (2): 174-190.
• Gürüz, D. & Temel, A. (2011). Kişilerarası iletişim. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Halis, M. (2000). Örgütsel iletişim ve iletişim tatminine ilişkin bir araştırma. İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 14 (1): 217-230.
• Heung, V. C. S. & Lam, T. (2003). Customer complaint behavior towards hotel restaurant services. International Journal Of Contemporary Hospitality Management, 15 (5): 283–289
• Işık, M. (2004). Sizinle iletişebilir miyiz? Konya: Eğitim Kitapevi.
• İşmen, E. (2001). Duygusal zekâ ve problem çözme. Marmara Üniversitesi Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 13: 111-124.
• Kervancı, F. (2008). Büro çalışanlarının duygu yönetimi yeterlilik düzeylerinin geliştirilmesinde duygu yönetimi eğitimi programının etkisi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
• Maboçoğlu, F. (2006). Duygusal zekâ ve duygusal zekânın gelişimine katkıda bulunan etmenler. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
• Mullins, J. L. (2006). Essentials of organisational behaviour. İngil¬tere: Pearson Education Limited.
• Newsome, S., Day, L. A. & Catano, M. V. (2000). Assessing the predictive validity of emotional intelligence. Personality and Individual Differences, 29: 1005-1016.
• Olalı, H. & Korzay, M. (2004). Otel işletmeciliği. İstanbul: Beta Basım Yayımcılık.
• Olcay, A., Giritlioğlu, İ. & Çıkmaz, E. (2014). Otel işletmelerinde çalışan personelin iletişim yeterlilik düzeyi: Gaziantep bölgesinde bir araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, 6: 385-403.
• Öney, Ç. N. (1998). Otel işletmelerinde hizmet kalitesi ve Şile bölgesinde bir araştırma. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• Özkalp, E. & Cengiz, A. A. (2003). İşyerinde duygular ve yönetimi. 11. Ulusal Yönetim vee Organizasyon Kongresi. Afyon: Afyon Kocatepe Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi.
• Özkul, E. (2007). Müşteri ilişkileri yönetiminin otel işletmelerinde uygulanabilirliğine ilişkin bir değerlendirme. Seyahat ve Otel İşletmeciliği Dergisi, 4 (1): 14-16.
• Pelit, E. & Karaçor, M. (2015). Turizm öğrencilerinin iletişim becerileri üzerine bir araştırma: Afyon Kocatepe Üniversitesi örneği. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 14 (4): 835-860.
• Pelit, E., Keleş, Y. & Kılıç, İ. (2012). Otel yöneticilerinin kişilik özellikleri ile çatışma yönetme yöntemleri arasındaki ilişki. II. Disiplinlerarası Turizm Araştırmaları Kongresi, (ss.784-797). Antalya.
• Pelit, E. & Öztürk, Y. (2010). Kariyer tercihinde kişisel değişkenlerin rolü: Turizm ve öğretmenlik eğitimi alan öğrenciler üzerinde bir araştırma. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 9 (17): 207-234.
• Rafaeli, A. & Worline, M. (2001). Individual emotion in work organization. Social Science Information, 40 (1): 95-123.
• Ross, G. (1995). Work stress and personality measures among hospitality industry employees. International Journal of Contemporary Hospitality Management, 7 (6): 9-13.
• Ruler, B. & Rob, L. (2003). Barriers to communication management in the executive suite. Public Relations Rewiew, 29: 145-146.
• Salovey P. & Mayer J. D. (1990). Emotional intelligence, imagination. Cognition and Personality, 9: 185-211.
• Schutte, S. N., Malouff, M. J., Hall, E. L., Haggerty, J. D., Cooper, T. J., Golden, J. C. & Dornheim, L. (1998). Development and validation of a measure of emotional intelligence. Personality and Individual Differences, 25: 167-177.
• Seçer, H. Ş. (2007). Çalışma yaşamında duygular ve duygusal emek: sosyoloji, psikoloji ve örgüt teorisi açısından bir değerlendirme. Kocaeli Üniversitesi, İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi, Sosyal Siyaset Konferansları Dergisi, 50: 813-834.
• Sigala, M. (2003) The information and communication technologies productivity impact on the UK hotel sector. International Journal of Operations & Production Management, 23 (10): 1224 – 1245.
• Somuncuoğlu, D. (2005). Duygusal zekâ yeterliliklerinin kuramsal çerçevesi ve eğitimdeki rolü. Kazım Karabekir Eğitim Fakültesi Dergisi, 11: 269-293.
• Soylu, P. (2015). Psikiyatri kliniğinde çalışan hemşirelerin duygusal zekâ düzeyleri ve stresle baş etme tarzları arasındaki ilişki. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Mersin Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Mersin.
• Tatar, A., Tok, S. & Saltukoğlu, G. (2011). Gözden geçirilmiş Schutte duygusal zekâ ölçeğinin Türkçe’ye uyarlanması ve psikometrik özelliklerin incelenmesi. Klinik Psikofarmoloji Bülteni, 21 (4): 325-338.
• Thorndike, E. L. (1920). Intelligence and its uses. Harper’s Magazine, 140: 227–235.
• Timur, N. & Barış, G. (2013), Müşteri ilişkileri yönetimi. Ankara: Saray Matbaacılık.
• Tuna, M. (2004). Konaklama sektöründe işgören ve yöneticilerin örgütsel stres faktörlerine göre karşılaştırmalı analizi. Turizm Akademik Dergisi, 1: 27-35.
• Tutuk, A., Al, D. & Doğan, S. (2002). Hemşirelik öğrencilerinin iletişim becerisi ve empati düzeylerinin belirlenmesi. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksek Okulu Dergisi, 6: 36-41.
• Uçkun, G., Latif, H. & Pelit, E. (2003). Örgüt içi sözlü iletişimin etkinliği ve İstanbul’da yerleşik 5 yıldızlı delüx otel işletmeleri yöneticilerinin sözlü iletişim davranışları üzerine bir uygulama. Turizm Akademik Dergisi, 1: 87-103.
• Ural, A. (2001). Yöneticilerde duygusal zekânın üç boyutu. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 2001; 3(2):209-219
• Ural, A. ve Kılıç, İ. (2006). Bilimsel araştırma süreci ve SPSS ile veri analizi (SPSS 10.00 - 12.0 For Windows). Ankara: Detay Yayıncılık.
• Uysal, G. (2003). Rol farklılaşmasının iletişime etkisi ve Johari modeli. Cumhuriyet Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 4: (1): 137-148.
• Ünsar S. & Dinçer D. (2014). Duygusal zekânın işten ayrılma eğilimine etkisi: Bir alan araştırması. Yalova Sosyal Bilimler Dergisi, 7: 55-66.
• Weisinger, H. (1998). İş yaşamında duygusal zekâ. İstanbul: MNS Yayıncılık.
• Yalçın, A. & İplik, F. N. (2005). Beş yıldızlı otellerde çalışanların demografik özellikleri ile örgütsel bağlılıkları arasındaki ilişkiyi belirlemeye yönelik bir araştırma: Adana ili örneği. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4 (1): 395 – 412.