Nurullah KART, Ömer SARAÇ, Huseyin PAMUKCU, Mustafa SANDIKCI

AFYON SUCUĞU ÜRETİCİLERİNİN SÜRDÜRÜLEBİLİR GASTRONOMİ KAPSAMINDA COĞRAFİ İŞARET TESCİLİNE YÖNELİK ALGILARI

Bu araştırmada Afyon sucuğu üreticilerinin coğrafi işaret tesciline yönelik algılarının neler olduğunun ortaya konulması amaçlanmıştır. Araştırmada uygulama alanı olarak Afyonkarahisar belirlenmiş ve veriler on işletme yöneticisinden/sahibinden yarı yapılandırılmış görüşme formu ile elde edilmiştir. Elde edilen veriler betimsel analiz yöntemi kullanılarak analiz edilmiştir. Gerçekleştirilen görüşmeler sonucunda Afyonkarahisar’da yalnızca iki işletmenin Afyon sucuğu coğrafi işaret tescil kullanımına sahip olduğu tespit edilmiştir. Coğrafi işaret tescil kullanımına sahip olan işletmelerin yöneticileri ürünü, üreticiyi ve tüketiciyi koruma noktasında coğrafi işaretlerin önemini vurgularken çalışma kapsamındaki diğer işletmeler coğrafi işaret tescil kullanımına yönelik çekincelerinin ve bilgi eksikliklerinin olduğunu ifade etmişlerdir. Ayrıca katılımcılara yöneltilen coğrafi işaretlerin etkilerine ilişkin sorulardan elde edilen veriler incelendiğinde katılımcıların büyük çoğunluğunun bu konular hakkında bilgi sahibi olmadığı veya yüzeysel bilgileri olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler:

Coğrafi İşaret, Afyon Sucuğu, Sürdürülebilir Gastronomi, Afyonkarahisar.

PDF

___

Akdağ, G. & Üzülmez, M. (2017). Sürdürülebilir gastronomi turizmi kapsamında otantik yiyeceklere yönelik bir inceleme. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 5(Special Issue 2), 301-309.
Alderighi, M., Bianchi, C. & Lorenzini, E. (2016). The impact of local food specialities on the decision to (re) visit a tourist destination: market-expanding or business-stealing? Tourism Management, 57, 323-333.
Aydın, O. (2012). Ab'de kırsal turizmde ilk 5 ülke ve Türkiye'de kırsal turizm. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 2012(2), 39-46.
Balay, R. (2004). Küreselleşme, bilgi toplumu ve eğitim. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(2), 61-82.
Baytok, A., Pelit, E. & Cerit, A. (2020). Afyonkarahisar mutfağının turizm eğitimi alan öğrenciler tarafından bilinme ve tadılma durumlarının tespiti üzerine bir araştırma: Afyon Kocatepe Üniversitesi örneği. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 8(1), 501-522.
Coşkun, R., Altunışık, R., Yıldırım, E. & Bayraktaroğlu, S. (2019). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri SPSS uygulamalı (10. Baskı). Sakarya: Sakarya Yayıncılık.
Çağlı, I. B. (2012). Türkiye'de yerel kültürün turizm odaklı kalkınmadaki rolü: gastronomi turizmi örneği (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). İstanbul Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Çeken, H., Dalgın, T. & Çakır, N. (2012). Bir alternatif turizm türü olarak kırsal turizmin gelişimini etkileyen faktörler ve kırsal turizmin etkileri. International Journal of Social and Economic Sciences, 2(2), 11-16.
Denk, E. & Sanalan Bilici, N. (2021). Erzurum ilinin coğrafi işaret (ci) almış ürünlerinin gastronomi turizmi kapsamında değerlendirilmesi. Gastroia: Journal of Gastronomy and Travel Research, 5(1), 102-122.
Diker, O. & Deniz, T. (2017). Kars kültürel ve gastronomik kimliğinde kaz. Doğu Coğrafya Dergisi, 22(38), 189-204.
Dikmen, Ç. B. & Toruk, F. (2017). Sosyo-kültürel sürdürülebilirlik kapsamında gerede (krateıa) hanlar bölgesi’nin değerlendirilmesi. Tübav Bilim Dergisi, 10(2), 11-26.
Doğan, B. (2015). Coğrafi işaret korumasının gelişmekte olan ülkeler için önemi. Social Sciences, 10(2), 58-75.
Doğanlı, B. (2020). Coğrafi işaret, markalaşma ve kırsal turizm ilişkileri. İnsan ve Sosyal Bilimler Dergisi, 3(2), 525-541.
Doğdubay, M. & Saatçi, G. (2014). Menü mühendisliği. Ankara: Detay Yayıncılık.
Esen, Ş. (2016). Bir farklılaşma stratejisi olarak coğrafi işaretler ve Türkiye incelemesi. Bartın Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 7(14), 447-464.
Fields, K. (2002). Demand for the gastronomy tourism product: motivational factors. Tourism and Gastronomy, 4(2), 36-50.
Görkem, O. & Öztürk, H. M. (2018). İthal gıda ürünü kullanımının yöresel lezzetler üzerine etkisi. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 6(2), 213, 228.
Hazarhun, E. & Tepeci, M. (2018). Coğrafi işarete sahip olan yöresel ürün ve yemeklerin Manisa’nın gastronomi turizminin gelişimine katkısı. Güncel Turizm Araştırmaları Dergisi, 2(1), 371-389.
İlban, M. O. & Savgın, C. U. (2020). Nerede o eski mutfaklar. Seyahat ve Otel İşletmeciliği Dergisi, 17(3), 509-523.
İlgüner M. & Asplund, C. (2011). Marka şehir. İstanbul: Marketing Yayınları.
İloğlu, N. (2014). Coğrafi işaretlerin tescili ve denetimi üzerine farklı ülke sistemlerinin incelenmesi ve Türkiye uygulaması (Yayımlanmamış Uzmanlık Tezi). Türk Patent Enstitüsü Markalar Dairesi Başkanlığı, Ankara.
Ilıcalı, G. (2019). 1995 Yılından Günümüze Coğrafi İşaret Koruması. http://www.ankarabarosu.org.tr/siteler/ankarabarosu/frmmakale/2019-1/5.pdf
Kan, M., Gülçubuk, B. & Küçükçongar, M. (2012). Coğrafi işaretlerin kırsal turizmde kullanılma olanakları. Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 14(22), 93-101.
Karaca, O. B., Yıldırım, O., ve Çakıcı, C. (2015). Gastronomi turizminde otlar, ot yemekleri ve sağlıkla ilişkisi üzerine bir araştırma. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 3(3), 27-42.
Kaypak, Ş. (2010). Ekolojik turizmin sürdürülebilirliği. Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, 2(2), 93-114.
Kurnaz, A. & Arman, A. (2020). Sürdürülebilir gastronomi. Gastronomi ve yiyecek tarihi içinde (ss.161-178). Ankara: Detay Yayıncılık.
Kuter, N. & Ünal, H. E. (2009). Sürdürülebilirlik kapsamında ekoturizmin çevresel, ekonomik ve sosyo-kültürel etkileri. Kastamonu University Journal of Forestry Faculty, 9(2), 146-156.
Mayer, H. & Knox, P. L. (2006). Slow cities: sustainable places in a fast world. Journal of Urban Affairs, 28(4), 321-334.
Mercan, Ş. O. & Üzülmez, M. (2014). Coğrafi işaretlerin bölgesel turizm gelişimindeki önemi: Çanakkale ili örneği. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 29(2), 67-94.
Orhan, A. (2010). Yerel değerlerin turizm üzerine dönüştürülmesinde coğrafi işaretlerin kullanımı: İzmit pişmaniyesi örneği. Anatolia Turizm Araştırmaları Dergisi, 21(2), 243-254.
Önçel, S. (2015). Türk mutfağı ve geleceğine ilişkin değerlendirmeler. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 3(4), 33-44.
Özdemir, B. (2009). Küresel kirlenme sürdürülebilir ekonomik büyüme ve çevre vergileri. Maliye Dergisi, (156), 1-36.
Özkan, Ç. & Aydın, Ş. (2018). Yerel yiyecekler aracılığı ile sürdürülebilir destinasyonlar: Ayvacık örneği. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 6(1), 335-349.
Özkaya, F., Sünnetçioğlu, S. & Can, A. (2013). Sürdürülebilir gastronomi turizmi hareketliliğinde coğrafi işaretlemenin rolü. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 1(1), 13-20
Paker, Y. (2018). Çevresel sürdürülebilirlik ve tedarik zincirinde çevresel sürdürülebilirlik performansının ölçülmesi (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
Pamukçu, H., Saraç, Ö., Aytuğar, S. & Sandıkçı, M. (2021). The effects of local food and local products with geographical ındication on the development of tourism gastronomy. Sustainability, 13(12), 6692.
Polater, S. (2020). Avrupa birliği ve Türk hukukunda menşe adının ve mahreç işaretinin tescil edilebilme şartları. Ticaret ve Fikri Mülkiyet Hukuku Dergisi, 6(2), 283-309. Sağır, A. (2012). Bir yemek sosyolojisi denemesi örneği olarak Tokat mutfağı. Turkish Studies, 7(4), 2675-2695.
Scarpato, R. (2002). Sustainable gastronomy as a tourist product. In tourism and gastronomy (ss.132-152). United Kingdom: Routledge Advances In Tourism.
Serçeoğlu, N., Boztoprak, F. & Tırak, L. (2016). Gastronomi turizmi ile şehir markalaşması ilişkisi: Atatürk Üniversitesi öğrencileri. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 4(2), 94- 114.
Suluk, C. (2018). 6769 sayılı sınai mülkiyet kanununun getirdiği yenilikler. Ticaret ve Fikri Mülkiyet Hukuku Dergisi, 4(1), 91-109.
Şahin, G. (2013). Coğrafi işaretlerin önemi ve Vize (Kırklareli)’nin coğrafi işaretleri. Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (15), 23-37.
Şengül, S. ve Türkay, O. (2016). Akdeniz mutfak kültürünün gastronomi turizmi bağlamında değerlendirilmesi. Journal of Tourism and Gastronomy Studies, 4(Özel Sayı), 86-99.
Taşdan, K., Albayrak, M. & Albayrak, K. (2014). Coğrafi işaret tescilli geleneksel ürünlerde izlenebilirlik: Ankara ili örneği. Ulusal Tarım Ekonomisi Kongresi, 3, 1292-1300.
Teuber, R. (2010). Geographical ındications of origin as a tool of product differentiation: the case of coffee. Journal of International Food & Agribusiness Marketing, 22(3-4), 277-298.
Türk Patent ve Marka Kurumu (2021). Afyon sucuğu coğrafi işaret tescil belgesi. https://ci.turkpatent.gov.tr/Files/GeographicalSigns/8eb202f7-bf82-48cd-9f21-955bc921c665.pdf (Erişim Tarihi: 20.04.2021).
Türk Patent ve Marka Kurumu (2021). Türkiye’nin coğrafi işaretleri. https://ci.turkpatent.gov.tr/ (Erişim Tarihi: 20.04.2021).
Toklu, İ. T. (2016). Tüketiciler coğrafi işaret için daha fazla ödemek ister mi? Artvin balı üzerine bir araştırma. Karadeniz Araştırmaları, (52), 171-190.
Tosun, E. K. (2017). Sürdürülebilirlik bağlamında ekolojik kent söylemi. Bolu Abant İzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(4), 169-189.
Tutulmaz, O. (2012). Sürdürülebilir kalkınma: sürdürülebilirlik için bir çözüm vizyonu. Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(3), 601-626. Veteriner hizmetleri, bitki sağlığı, gıda ve yem kanunu (2010, 13 Haziran) T.C. Resmî Gazete (Sayı: 27610) https://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2010/06/20100613-12.htm (Erişim Tarihi: 20.04.2021)
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2016). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri (10. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
Yurtseven, H. R. (2011). Sustainable gastronomic tourism in Gokceada (Imbros): local and authentic perspectives. International Journal of Humanities and Social Science, 1(18), 17-26.