___

• Aktan, C.C. (2006). Kurum Kültürü. Kurumsal Kültür: Organizasyonlar, Kurallar ve Kurumlar, (s. 33-55). Ankara Sermaye Piyasa Kurulu.
• Aşık, N.A. (2010). Çalışanların iş doyumunu etkileyen bireysel ve örgütsel faktörler ile sonuçlarına ilişkin kavramsal bir değerlendirme. Türk İdare Dergisi, 0(467):31-48.
• Bakan, İ. ve Büyükbeşe, T. (2008). Katılımcı karar verme: kararlara katılım konusunda çalışanların düşüncelerine yönelik bir alan çalışması. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi. 13(1), 29 – 56.
• Başaran, İ.E. (2008). Örgütsel Davranış, İnsanın Üretim Gücü. Ankara: Siyasal Basın Yayın Dağıtım.
• Bowditch, J.L. ve Buono, A.F. (2001). A Primer on Organizational Behaviour. (Fifth Edition). New York: John Wiley & Sons, Inc.
• Bozkurt, T. ve Turgut, T. (1999). Çalışanların toplam kalite yönetim uygulamaları ile ilgili tatminleri ve kültürel sayıltıları arasındaki ilişkiler. Marmara Üniversitesi Öneri Dergisi, Cilt 2.
• Budak, G. (1999). İşletmeleri başarıya ulaştıran yol organizasyon yapısı - birey - iş doyumu uyumu, İzmir Ticaret Odası Yayınları, No:61, İzmir.
• Doğan, M. (2011). İşletme Ekonomisi ve Yönetimi. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Dönmezler, S. (1994). Toplumbilim. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.
• Erdil, O., Keskin, H., İmamoğlu, S. Z. ve Erat, S. (2004). Yönetim tarzı ve çalışma koşulları, arkadaşlık ortamı ve takdir edilme duygusu ile iş tatmini arasındaki ilişkiler: tekstil sektöründe bir uygulama. Doğuş Üniversitesi Dergisi, 5(1), 17-26.
• Eren, E. (2007). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi. İstanbul: Beta Basım Yayım.
• Eren, E. (2015). Örgütsel Davranış ve Yönetim Psikolojisi. İstanbul: Beta Basım Yayım.
• Erkmen, T. ve Şencan H. (1994). Örgüt kültürünün iş doyumu üzerindeki etkilerinin otomotiv sanayiinde faaliyet gösteren farklı büyüklükteki iki işletmede araştırılması. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi Dergisi, 23(2), 107:125.
• Eroğlu, F. (1996). Davranış Bilimleri. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım A.Ş.
• Erol, G. (2006). Kurum kültürü ve kurum kültürünün etkileri. İstanbul Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 0(24),117-124.
• Fairholm, G.W. (1994). Leadership and Culture of the Trust. London: Preager Publishers.
• Gül, H., Oktay, E. ve Gökçe, H. (2008). İş tatmini, stres, örgütsel bağlılık, işten ayrılma niyeti ve performans arasındaki ilişkiler: sağlık sektöründe bir uygulama. İktisat ve Girişimcilik Üniversitesi Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler E-Dergisi, 0(15), 1-11.
• Konuk, M. (2006). İşletmelerde örgüt kültürünün iş tatmini üzerindeki etkisi ve önemi Konya şeker fabrikasında bir uygulama. (Yüksek Lisans Tezi). Konya: Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Kozlu, C. (1986). Kurumsal Kültür. İstanbul: Defne Yayıncılık.
• Nergiz, E. ve Yılmaz F. (2016). Çalışanların iş tatmininin performanslarına etkisi: Atatürk Havalimanı gümrüksüz satış işletmesi örneği. Kastamonu Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 0(14):50-79.
• Odom, R.Y., Boxx, W.R., Dunn, M.G. (1990). Organizational cultures, commitment, satisfaction and chesion. Public Productivity and Management Review, 14, 157-169. Özcan, E.D. (2011). Kişilik Bakış Açısından Örgüt Yapısı ve İş Tatmini. İstanbul: Beta Basım Yayım. Özer, P.S. (2008). Kişisel Özelliklerin İş Doyumu, Yaşam Doyumu ve İş-Yaşam Doyumu İlişkisindeki Rolü. İzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi Matbaası.
• Özkalp, E. ve Kırel, Ç. (2016). Örgütsel Davranış. Bursa: Ekin Basım Yayın Dağıtım.
• Santoro, M. ve Gopalakrishnan, S. (2000) The institutionalization of knowledge transfer activities within industry–university collaborative ventures, Journal of Engineering and Technology Management, 17 (3), 299–319.
• Sarı S. (2011). Çalışanların kişilik özellikleri ile iş doyumu arasındaki ilişkiler bankacılık sektörü Antalya örneği. (Yüksek Lisans Tezi) Aydın: Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Schein, E. (1988). How Culture Form Develops and Changes. R.H.Killman vd. (Ed.), Gaining Control of Corporate Culture, Jossey Bass Publishers, San Fransisco.
• Stackman, R.W., Pinder, C.C. ve Connor, P.E. (2000). Handbook of Organizational Culture and Climate. London.
• Şişman, M. (1994). Örgüt Kültürü. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.
• Terzi A.R. (2000). Örgüt Kültürü. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Trice, H.M. ve Beyer, J.M. (1984). Studying Organizational Cultures Through Rites and Ceremonials Academy of Management Review.
• Türk, M.S. (2007). Örgüt Kültürü ve İş Tatmini. Ankara: Gazi Kitapevi. Uzunoğlu, S. (2001) Kurumsal kimlik, kurumsal kültür ve kurumsal imaj. Kurgu Dergisi, (0)18, 337-353.
• Varol, M. (1989). Örgüt kültürü ve verimlilik. MPM Verimlilik Dergisi, 18(1), 21-48.
• Vural, Z.B.A. (2010). Kurum Kültürü ve Örgütsel İletişim. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Vural, Z.B.A. ve Bat M. (2008). Kurum kültürü analizi: reklam hizmet ajansına yönelik bir araştırma. Selçuk Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 5(2), 35-60.
• Yip, G.S. (1992). Total Global strategy: Managing for Worldwide Competetive Advantage, Englewood Cliffs, NJ, Prentice Hall.