HARUN BAL, NEŞE ALGAN, PINAR GÜZEL ÖZDEMİR

YENİ KURUMSALCI PERSPEKTİFTE ÇEVRESEL YÖNETİŞİM ve KURUMSAL ÇERÇEVENİN ÖNEMİ

Çevresel yönetişim politik ekoloji ve çevre politikalarında kullanılan, bireyle toplum refahı üzerinde çok yönlü etkisi olan ve çevre sorunlarına çözüm arayışlarının neticesinde ortaya çıkan bir kavramdır. Kavramın ortaya çıkması ve literatürde önem kazanmasını, “Yeni Kurumsal İktisat” yazınının kamu yönetimine yeni bir anlayış kazandıran yönetişim yaklaşımından bağımsız ele almak mümkün görünmemek-tedir. Bu çalışmanın amacı hem teorik düzlemde çevresel yönetişim kavramını tartışmak hem de ampirik olarak çevresel sorunlarda ülkelerin kurumsal yapıları arasındaki farklılıkların etkisini 2010 yılı verileriyle 172 ülke üzerinde ayırma diskriminant analizi ile sınamaktır. Yapılan ampirik çalışma sonucunda elde edilen bulgular, çevresel göstergelerle yönetişim değişkenleri arasında ilişki olduğunu destekler nitelik taşımaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Çevresel Yönetişim, Yeni Kurumsal İktisat, Diskriminant Analizi

ENVIRONMENTAL GOVERNANCE AND IMPORTANCE OF INSTITUTIONAL FRAMEWORK FROM THE NEW INSTITUTIONALIST PERSPECTIVE

Environmental governance is a concept used in political ecology and environmental policy that explains the ways to solve environmental problems which have a wide range of effects on social, political and economic welfare. In the debate on the governance concept, a new comprehension of public administration is related to the success and popularity of "New Institutional Economics" in the literature. This article presents the theoretical and conceptual revisions about environmental governance, also aims at showing empirical evidence with discriminant analysis applied on 172 countries for the year 2010 in order to specify countries based on their institutional structure. The results of discriminant analysis suggest that there is a significant relationship between governance and environmental variables with institutional structure

Keywords:

Environmental Governance, New Institutional Economics, Discriminant Analysis,

___

ACEMOĞLU, D. (2008). Interactions between governance and growth: Governance, growth and development decision making. Washington DC: World Bank.
ACEMOĞLU, D., ROBİNSON, J. (2013). Ulusların düşüşü. Doğan Kitap: İstanbul
ALBAYRAK, Ö. (2003). Refah iktisadının teorik temelleri: Piyasa ve refah ilişkisi.Yayımlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Maliye Anabilim Dalı.
ALBAYRAK, Ö. (2008). Refah iktisadı, ekonomik kurumlar ve kavramlı sözlüğü. Ankara: Maki Basım.
ALTVATER, E. (2004 ). Is there an ecological Marxism?. Development Studıes And Political Ecology in a North South Perspectıve, Research Center on Development and International Relations Institute for History, International and Social Studies Aalborg University.5.
AYDIN, B. (2009). Tam zamanında üretim ve toplam kalite yönetimi ayrımının diskriminant analizi ile incelenmesi. Uludağ Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 26(2), 1-21. s.
BUTTEL, H. (2000). Ecological modernization as social theory, Geoforum, 31, 57-65. pp.
CARMEN, M., AGRAWAL, A. (2006). Environmental governance. Annual Review Environment, 31, 297-325. pp.
COLE, D., GROSMAN, P. (2001). The meaning of property rights: Law vs. economics?. Journal of Law and Society, 28 (2), 117-203.pp.
DASGUPTA, S., MODY, A., ROY, S. ve WHEELER, D. (1995). Environmental regulation and development: A cross country emprical analysis. World Bank Policy Resesarch Working Paper 1448. Washington DC: World Bank.
DAVIDSON,D.,FRICKEL,D. (2004). Understanding environmental governance. Organization and Environment, 17(4), 471-492. pp.
ERSEL, H., (2013). Ronald Coase ve iktisatta dışsallık sorunu. İktisat ve Toplum. 36.
FALKNER, R. (2012). Global environmentalism and the greening of international society. International Affairs, 88, 503–522. pp.
FISHER, R. A. (1936). The use of multiple measurements in taxonomic problem. Annals of Eugenics 7 (2): 179–188.pp.
HELLMAN, J., JONES, G., KAUFMANN, D., SCHANKERMAN, M. (2000). Measuring governance, corruption, and state capture how firms and bureaucrats shape the business environment in transition economies. Policy Research Working Paper 2312. Washington DC: World Bank.
HULL, B. (2007). Environmental pluralism, submitted to Encyclopedia of Environmental Ethics and Philosophy.
KAUFMAN, B. (2003). The organization of economic activity: Insights from the institutional theory of John R. Commons. Journal of Economic Behavior and Organization, 52. 71-96.pp.
KAYNAK, M. (2007). Kalkınma iktisadı. Ankara: Gazi Kitabevi.
KİRMANOĞLU, H. (2009). Kamu ekonomisi analizi. Beta Yayınları: İstanbul.
LEMOS, C., AGRAWAL, A. (2006). Environmental governance, Annual Review of Environment and Resources, 31, 297-325.pp.
LIVERMAN, D. (2008). Who governs at what scale and at what price? geography, environmental governance, and the commodification of nature. Association of American Geographers, 94(4). 734-738. pp.
PAAVOLA, J. (2007). Institutions and environmental governance: A reconceptualization, Ecological Economics, 63. 93-103. pp.
MARTINEZ, A., KAK, A. (2001). PCA versus LDA. IEEE Transactions on Pattern Analysis and Machine Intelligence.23(2).
MCCARTHY, J. (2005). Scale, sovernity and strategy in environmental governance. Blackwell Publishing:United Kingdom
MEADOWCROFT, J.(2002). Politics and scale: Some implications for environmental governance. Landscape and Urban Planning, 61, 169-179. pp.
MIKAMI, M. (2011). Methological divergence between Coase and Williamson in the history of transaction cost economics. Econ. J. of Hokkaido University, 40, 41-57. pp.
NAJAM, A. (2005). Developing countries and global environmental governance: From contestation to participation to engamgement. International Environmental Agreement, 5, 303-321. pp.
NORTH, D. (1991), Institutions, The Journal of Economic Perspectives, 5(1), 97-112. pp.
NEWIG, J. VE O.FRITSCH, (2009). Environmental governance: Participatory, multi leveland effective?, Environmental Policy and Governance, 19,197-214.pp.
OBERTHUR, S., GEHRING, T. (2004). Reforming international environmental governance: An institutional critique of the proposal for a world environment organization. International Environmental Agreements: Politics, Law and Economics.4, 359-381. pp.
ÖZKANAN, A., ERDEM, R. (2014). Yönetimde Kayırmacı Uygulamalar: Kavramsal Çerçeve. S.Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(2), 179-206. ss.
SİPAHİ, B. (2010). Küresel çevre sorunlarına kolektif çözüm arayışları ve yönetişim. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 24.
VOGLER, J. (2005). The European contribution to global environmental governance. International Affairs, 81, 835-850. pp.
YALÇIN, Z.(2009), Küresel Çevre Politikalarının Küresel Kamusal Mallar Perspektifinden Değerlendirilmesi. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 12(21).
ZAFİR, C. (2014). Sürdürülebilir kalkınma yaklaşımı içinde kalkınmada yeni Y-yaklaşımlar. Ankara: İmge Yayınevi.