ÖRGÜT KÜLTÜRÜ TİPLERİNİN BİREYSEL YENİLİKÇİLİK ÜZERİNE ETKİSİ

Örgüt kültürü çalışanların tutumlarını, duygularını, davranışlarını, işe yönelik performanslarını ve motivasyonlarını etkilemektedir. Bu çalışmada çalışanlar üzerinde bu denli öneme sahip örgüt kültürünün, bireysel yenilikçiliğe etkisinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın amacı doğrultusunda uluslararası bir çimento şirketinin Afyonkarahisar’da faaliyet gösteren işletmesinde toplam 102 beyaz ve mavi yakalı çalışandan anket yöntemi ile veri toplanmış, örgüt kültür tipi ve bireysel yenilikçiliğe ilişkin çalışan algılarının çeşitli demografik değişkenlere göre fark gösterip göstermediği t-testi ve tek yönlü varyans analizi ANOVA ile çözümlenmiştir. Ayrıca örgüt kültür tipi ve bireysel yenilikçilik ilişkisinin belirlenebilmesi için korelasyon ve regresyon analizleri uygulanmıştır. İstatistiksel analizler sonucunda baskın örgüt kültürü tipinin hiyerarşi kültürü olduğu tespit edilmiş, örgüt kültürü ve bireysel yenilikçilik arasında pozitif ve orta düzeyde bir korelasyon bulunmuştur. Aynı zamanda katılımcıların bireysel yenilikçilik düzeylerinin, yönetsel görevin olma durumu, meslek, eğitim ve gelir düzeyine göre anlamlı bir farklılık gösterdiği görülmüştür.

Anahtar Kelimeler:

Örgüt Kültürü, Örgüt Kültürü Tipleri, Bireysel Yenilikçilik, Bireysel Yenilikçiliğin Boyutları.

EFFECTS OF ORGANIZATIONAL CULTURE TYPES ON INDIVIDUAL INNOVATION

Organizational culture affects employees' attitudes, feelings, behaviors, performance, and motivation. The aim of this study is to determine the effect of organizational culture on individual innovation. For the purpose of the study, a survey was conducted with a total of 102 white and blue-collar employees in a company operating in Afyonkarahisar, a national cement company. T-test and one-way analysis of variance ANOVA were used to determine whether employee perceptions of organizational culture and individual innovation differed according to various demographic variables. Correlation and regression analyze were applied to determine the relationship between organizational culture and individual innovation. As a result of statistical analyzes, it was found that the dominant organizational culture type was a hierarchical culture, and a positive and moderate correlation was found between organizational culture and individual innovation. At the same time, it was found that the individual innovation levels of the participants showed a significant difference according to the status of being a managerial task, occupation, education and income level

Keywords:

Organizational Culture, Types of Organizational Culture, Individual Innovation, Dimensions of Individual Innovation.,

PDF

___

Abdullah, I., Omar, R. ve Panatik, S.A. (2016). A literature review on personality, creativity and innovative behavior. International Review of Management and Marketing, 6(1), 177-182.
Akar, N. (2017). Kişilik profilinin ve örgüt kültürünün bireysel yenilikçilik üzerine etkisi: KOBİ’ler üzerinde bir alan araştırması. (Yayımlanmamış yüksek lisans tezi). Trakya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Girişimcilik Anabilim Dalı, Edirne.
Ali Taha, V., Sirková, M. ve Ferencová, M. (2014). The impact of organizational culture on creativity and innovation. Polish Journal of Management Studies, 14(1), 7-17.
Ali, I. (2019). Personality traits, individual innovativeness and satisfaction with life. Journal of Innovation & Knowledge, 4, 38–46.
Andrews, P. (2007). Barriers to innovation. Leadership Excellence, 24(10), 19.
Aydıntan, B. ve Göksel, A. (2012). Cameron-Freeman-Quinn örgüt kültürü tipolojileri ekseninde örgüt kültürü farklılaşma dinamikleri. Niğde Üniversitesi İİBF Dergisi, 5(2), 53-62.
Benstead, S. (2019). Market culture: what are the pros and cons? Erişim adresi: https://www.breathehr.com/blog/market-culture-what-are-the-pros-and-cons.
Büschgens, T., Bausch, A. ve Balkin, D. B. (2013). Organizational culture and innovation: A meta-analytic review. Product Development & Management Association, 30(4), 763–781.
Cameron, K. S. ve Quinn, R. E. (2006). Diagnosing and changing organizational culture (Revised Edition). The Jossey-Bass Business & Management Series.
Çakır, M. ve Örücü, E. (1999), Üretim işletmelerinde örgüt kültürünün tespitine yönelik bir araştırma. Atatürk Üniversitesi. İ.İ.B.F. Dergisi, 13 (1), 19-40.
Çavuşoğlu, S. (2014). Örgüt kültürü örgütsel sessizlik ilişkisi: Manisa ve İzmir’ deki devlet ve vakıf üniversitelerinde bir araştırma. (Yayımlanmamış doktora tezi). Celal Bayar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Manisa.
Çuhadar, C., Bülbül, C., ve Ilgaz, G. (2013). Öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik özellikleri ile tekno-pedagojik eğitim yeterlikleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. İlköğretim Online [Elementary Education Online],12(3), 797-807.
Deshpande, R., J. U. Farley ve F. E. Webster (1993). Corporate culture, customer orientation, and innovativeness in Japanese firms: A quadrat analysis. Journal of Marketing, 57, 23-37. Down, R. (2019). Adhocracy culture: pros and cons. Erişim adresi:
https://www.breathehr.com/blog/adhocracy-culture-pros-and-cons.
Duygulu, E., ve Özeren, E. (2009). The effects of leadership styles and organizational culture on firm's innovativeness. African Journal of Business Management, 3(9), 475.
Entsminger, V. (1995). Teachers' perceptions of a pedagogic innovation: barriers and mechanisms for successful implementation. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Saint Louis University, Saint Louis.
Eskiler, E., Ekici, S., Soyer, F. ve Sari, I. (2016). Work behavior for sports services in tourism enterprises. Physical Culture and Sport, Studies Sport, Studies and Research, LXIX, 53-64.
Gaál, Z., Obermayer-Kovács, N., Csepregi, A., Antonova, A. ve Jenei, E. (2010). Clan, adhocracy, market or hierarchy? investigating organizational culture types and knowledge sharing in Bulgaria, Hungary and Serbia. 5th International Knowledge Management in Organizations Conference, 18th-19th May, Veszprém, Hungary, 52-61.
Groysberg, B., Lee, J, Price, J ve Cheng, J.Y. (2018). Liderler için kurum kültürü rehberi. Erişim adresi: https://hbrturkiye.com/dergi/liderler-icin-kurum-kulturu-rehberi (Erişim tarihi: 03.02.2019).
Gürkan, G.Ç. ve Demiralay, T. (2017). Bireysel yenilikçiliğin çalışanın yenilikçi davranışı üzerindeki etkisinde içsel motivasyonun aracılık rolü: Türkiye’de cerrahlar örneği. Girişimcilik ve İnovasyon Yönetimi Dergisi, 6 (1), 65-90.
Heinze, K. L. ve Heinze, J. E. (2018). Individual innovation adoption and the role of organizational culture. Review of Managerial Science, Springer.
Hurt, H., K. Joseph ve C. Cook (1977). Scale for the measurement of innovativeness, Human Communication Research, 4, 58-65.
Juneja, P. (t.y.) Individual and organizational sources of resistance to change. Erişim adresi: https://www.managementstudyguide.com/individual-and-organizational-sources- of-resistance-to-change.htm (Erişim tarihi: 29.01.2019).
Karadağ, T. F. (2018). Türkiye’deki spor federasyonları çalışanlarının örgütsel öğrenme ve bireysel yenilikçilik profillerinin incelenmesi. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Gazi Üniversitesi, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Ankara.
Khurosani, A. (2013). Adhocracy culture support and leader’s working creativity, International Journal of Social Science and Humanity, 3(4), 4111-415.
Kılıçer, E. (2011). Bilgisayar ve öğretim teknolojileri eğitimi öğretmen adaylarının bireysel yenilikçilik profilleri, (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Anabilim Dalı, Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.
Kılıçer, K. ve Odabaşı, H. F. (2010). Bireysel yenilikçilik ölçeği (BYÖ): Türkçeye uyarlama, geçerlik ve güvenirlik çalışması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 38, 150-164.
Köse, M. F. (2017). Üniversitelerde örgüt kültürü ile akademik performans arasındaki ilişkiler. (Yayımlanmamış Doktora Tezi). Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Loewe, P. ve Dominiquini, J. (2006). Overcoming the barriers to effective innovation. Strategy and Leadership, 34(1), 24-31.
Lu, J., Yao, J.E. ve Yu C.S. (2205). Personal innovativeness, social influences and adoption of wireless internet services via mobile technology. Journal of Strategic Information Systems, 14, 245–268
Lukoto, K. & Chan, K.Y. (2016). The perception of innovative organizational culture and its influence on employee innovative work behavior. Proceedings of PICMET '16: Technology Management for Social Innovation, Conference Paper, September, 972-977.
Martins, J.M., Abreu, A. ve Calado, J. (2018). The need to develop a corporate culture of innovation in a globalization context. IntechOpen. November 5, DOI: 10.5772/intechopen.81266.
Midgely, D. F. ve Dowling, G. R. (1978). Innovativeness: The Concept and its Measurement. Journal of Consumer Research, 4, 229-242.
Morton, S.C. ve Burns, N. D. (2007). Beyond lean: Overcoming resistance to innovation to improve productivity. POMS 18th Annual Conference, Dallas, Texas, U.S.A. May 4 – May 7.
MSG (2019). Individual and organizational sources of resistance to change. Erişim adresi: https://www.managementstudyguide.com/individual-and-organizational-sources- of-resistance-to-change.htm. (Erişim tarihi: 29.01.2019).
Olori, W.O. ve Mark, J. (2013). Organizational culture and corporate innovation an international. Multidisciplinary Journal, 7 (4),49-65.
Öney- Yazıcı, E., Giritli, H., Oraz, G. T. ve Acar, E. (2007). Organizational culture: The case of Turkish construction industry engineering. Construction and Architectural Management, 14(6), 519–531.
Özdamar, K. (2004). Paket programlar ile istatistiksel veri analizi (Genişletilmiş 5.Baskı). Eskişehir: Kaan Kitabevi.
Özgür, H. (2013). Bilişim teknolojileri öğretmen adaylarının eleştirel düşünme eğilimleri ile bireysel yenilikçilik özellikleri arasındaki ilişkinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 9 (2), 409-420.
Pelenk, S.E. (2017). Bireysel yenilikçi davranışların bireysel iş performansı üzerindeki etkisi: Teknoloji çalışanları üzerinde bir araştırma. JOEEP, Journal of Emerging Economies and Policy, 2(2), 2-14.
Rogers, E.M. (2003). Diffusion of innovations (5th Edition). New York: The Free Press.
Rothwell, R. (1994). Towards the fifth‐generation innovation process. International Marketing Review, 11(1), 7-31.
Szczepańska-Woszczyna, K. (2014). The importance of organizational culture for innovation in the company. Forum Scientiae Oeconomia, 2(3), 27-39.
Terblawghe, F. ve. Marsiws, E.C. (2003). Building organizational culture that stimulates creativity and innovation. European Journal of Innovation Management, 6(1), 64-74.
Ural, A. ve Kılıç, İ. (2006). Bilimsel araştırma süreci ve spss ile veri analizi (2.Baskı). Ankara: Detay Yayıncılık.
Walley, K. (2017). Key dimensions of personal innovativeness, key dimensions of personal innovativeness. International Journal of Business and Innovation, 12(2), 1-21.
Yücel, İ. ve Koçak, D. (2014). Örgüt kültürü ile örgütsel bağlılık arasındaki ilişkiye yönelik bir araştırma, Erzincan Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, VII – II, 45-64.