KADINLARIN İŞGÜCÜNE KATILIMININ BELİRLEYİCİLERİ: EKONOMETRİK BİR ANALİZ

Bu çalışmada 2002-2008 döneminde Türkiye genelinde, kentsel ve kırsal alanlarda yaşayan evli ve bekar kadınların işgücüne katılımını etkileyen unsurların neler olabileceğinin belirlenmesi, başka bir deyişle, kadınların çalışma kararlarını etkileyen faktörlerin araştırılması amaçlanmıştır. Bu amaçla 2002-2008 yıllarına ait Hanehalkı Bütçe Anketlerinden elde edilen veriler bir araya getirilerek birleştirilmiş veri seti ile çalışılmıştır. Uygulamada logit model analizleri yapılmıştır. Analiz sonuçları; evli ve bekar kadınların işgücüne katılma kararları üzerinde eğitim düzeyinin, hanehalkı gelirinin, bağımlılık oranının, oturulan konutun mülkiyetinin ve kadının yaşının en önemli faktörler olduğunu göstermiştir. Ayrıca, çocuk sayısı kentsel alanda işgücüne katılımı azaltırken kırsal alanda arttırmaktadır.

Anahtar Kelimeler:

Kadın İşgücü, Birleştirilmiş Veri Analizi, Logit model

THE DETERMINANTS OF FEMALE PARTICIPATION TO THE LABOUR FORCE: AN ECONOMETRIC ANALYSIS

The goal of this study is to determine the reasons of why the single and married women living in Turkey, in urban and rural areas do participate the labour force through the 2002-2008 period. In other words, this study aims to search the reasons affecting the women’s decision of working. To this end, the study is conducted via a pooled data set merged by putting together the data gathered from Household Budget Surveys of the years 2002-2008. Logit model analysis is conducted for application. The results of the analysis illustrated that, education level, household income, dependency ratio, ownership of the property and women’s age are the most important factors as to the women’s decision of participating to labour force regarding the married and single women. Furthermore, the number of children reduces the labour force participation in urban areas while increases in rural areas

Keywords:

Female Labour Force, Pooled Data Analysis, Logit model,

PDF

___

BALTAGI, B. H. (2008). Econometric analysis of panel data. U.K.: John Wiley&Sons., Ltd.
BAŞ, N., KALÇA, A. (2002). Part-time iş ve kadın işgücü. İktisat, 421-428, 59-79. ss.
BERBER, M., YILMAZ-ESER, B. (2008). Türkiye’de kadın istihdamı: ülke ve bölge düzeyinde sektörel analiz. İş,Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 10 (2), 1-16. ss.
ÇAKIR, Ö. (2008). Türkiye’de kadının çalışma yaşamından dışlanması. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 31, 25-47. ss.
DAYIOĞLU, M., KIRDAR, M. G. (2010). Türkiye'de kadınların işgücüne katılımında belirleyici etkenler ve eğilimler. Çalışma raporu. Ankara: T.C. Devlet Planlama Teşkilatı ve Dünya Bankası Refah ve Sosyal Politika Analitik Çalışma Programı.
DOĞRUL, G. (2008). 2001 krizi sonrasında Türkiye’de kentsel alanlarda kadınların işgücüne katılımının belirleyicileri. Dumlupınar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 22, 245-276. ss.
ERKAN, V. (1999). Dış proje kredisi kullanan kamu yatırımlarının gelişimi ve değerlendirilmesi (1988-1997). T.C. Devlet Planlama Teşkilatı Uzmanlık Tezi.
ERMİŞ, A. (2009). The incompatibility of educational and occupational participation of Turkish women. Hacettepe Üniversitesi Sosyolojik Araştırmalar E-Dergisi. http://www.sdergi.hacettepe.edu.tr/makaleler/a-ermis.pdf adresinden erişildi.
FİLİZTEKİN, A. (2009). Türkiye’de bölgesel farklar. Yerel Kalkınmanın Yönetimi Uluslararası Konferansı, İstanbul: İstanbul Politikalar Merkezi.
GÜROL, M. A. (2007). Türkiye’de iş yaşamındaki kent kadınının açmazı: kariyer-aile ikilemi. Selçuk Üniversitesi Karaman İİBF Dergisi Yerel Ekonomiler Özel Sayısı, 144-150. ss.
HSIAO, C. (2003). Analysis of panel data. New York: Cambridge University Press.
KAKICI, H., EMEÇ, H., ÜÇDOĞRUK, Ş. (2007). Türkiye’de çalışan kadınların çocuk bakım tercihleri. İstanbul Üniversitesi İktisat Fakültesi Ekonometri ve İstatistik Dergisi, 5, 20-40. ss.
KENNEDY, P. (2006). Ekonometri kılavuzu. (Çev. M. Sarımeşeli ve Ş. Açıkgöz). Ankara: Gazi Kitabevi.
KOCACIK, F., GÖKKAYA, V.B. (2005). Türkiye’de çalışan kadınlar ve sorunları. Çukurova Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 6 (1), 195-219. ss.
KSGM (T.C. Başbakanlık Kadının Statüsü Genel Müdürlüğü), (2010). Türkiye’de kadının durumu. Araştırma Raporu. Ankara.
ÖZER, M., BİÇERLİ, K. (2003-2004). Türkiye’de kadın işgücünün panel veri analizi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3 (1), 55-85. ss.
TÜİK, (2010a). Kurumsal olmayan nüfusun yıllar ve işgücüne göre durumu. [Erişim adresi]: , [Erişim Tarihi: 28.04.2010]. TÜİK, (2010b).
TÜİK, (2010c). İşteki durum ve ekonomik faaliyete göre istihdam edilenler: Türkiye. [Erişim adresi]: , [Erişim Tarihi: 28.04.2010].
TÜİK, (2010d). Medeni duruma ve dönemlere göre işgücüne katılma oranı: Türkiye. [Erişim adresi]: , [Erişim Tarihi: 28.04.2010].
TÜİK, (2010e). Medeni duruma ve dönemlere göre işgücüne katılma oranı: Kent ve kır. [Erişim adresi]: , [Erişim Tarihi: 28.04.2010].
TÜRK-İŞ, (2005). Türkiye’de emek piyasasında kadınların durumu. Araştırma Raporu. Ankara.
Türkiye, kadınların işgücüne katılım oranında son sıralarda. (2010). Araştırma Raporu. İstanbul: Okan Üniversitesi. Finansal Riskleri Araştırma ve Uygulama Merkezi.
WOOLDRIDGE, J. M. (2003). Introductory econometrics-A modern approach. U.S.A.: South- Western College Publishing.
YILDIRIM, K., DOĞRUL, G. (2008). ‘Çalışmak ya da çalışmamak’: Türkiye’de kentsel alanlarda yaşayan kadınların işgücüne katılmama kararlarının olası belirleyicileri. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 8 (1), 239–262. ss.