Oyunlarında geleneksel iyi ve kötü kavramlarına yer olmayan yoz bir dünya­yı betimleyen John Webster seçkin ancak oldukça karamsar bir yazar­dır. Webster'in dünyasında evrensel kavramlar karşıtlarıyla birlikte ele alınır. Bu ne­denle, oyunlarında her zaman gerçek ile görünen arasında bir aldatmaca veya çelişki gözlemlenir. Başka bir deyişle, görünürde iyi olan bir kişi veya olay, aslında kötünün maske altında tanıtılan biçimi veya görünüşte kötü olan bir kişi veya olay da ayrıntı­ya girildiğinde saklı kalmış iyi olarak karşımıza çıkar. Bu bağlamda, kişilerin aynı anda iyi ve kötü, ihanet eden ve sadık, yalancı ve dürüst olarak birbirine koşut kav­ramlarla birlikte var oldukları görülür. Bu yazıda, Webster'in ilk oyunu olan The White Devil Ak Şeytandaki görünenin aldatıcılığı izleği tarihsel zemin, oyundan bazı önemli sahneler ve oyuna yön veren karakterler bağlamında irdelenecektir

John Webster 1580-1634 , a highly sophisticated yet equally pessimistic playwright of Jacobean England, depicts a world of corruption in which there is no place for the conventional notions of good and evil. In Webster's tragic world traditional concepts appear with their opposites, and therefore, they create a sort of conflict between reality and appearance. A character or an event seems good in appearance, however, it turns out to be evil in reality; or a character can have the capacity for both good and evil, treachery and loyalty, honesty and dishonesty at the same time in his plays. In other words, the dominant theme in his plays is the fallacy of appearance. In this article, this characteristic of Webster will be examined in his first tragedy, The White Devil with reference to the historical background of the period and to some significant scenes and characters in the play.