Dilimize “Masal Irmaklarının Okyanusu” olarak çevrilen Kāthāsaritsāgara, 11. Yüzyılda Somadeva tarafından Keşmir kraliçesi için yazılmıştır. Sayısız Hint efsanesinin, peri masalının ve halk masallarının yer aldığı bu eserin, Guṇāḍhya’nın Paişāçī olarak bilinen, anlaşılması zor bir dilde kaleme aldığı Bṛhatkathā adlı eserinden derlendiği düşünülmektedir. Söz konusu eser maalesef ki günümüze ulaşamamıştır. Hint Mitolojisinden beslenen ve Hint toplumuna ait tüm kültürel unsurları açık bir şekilde yansıtan Kāthāsaritsāgara, 18 lambaka (bölüm) ve 22.000 beyitten oluşmaktadır. Bu çeviri makale aracılığıyla; devasa Hint masal edebiyatının içerisinde son derece kıymetli bir yere sahip ve önemli mekânsal unsurlardan biri olarak karşımıza çıkan bahçe motifinin; sosyal hiyerarşi, cinsiyet hiyerarşisi, kast ve çeşitli halk geleneklerinin Hint toplumu üzerindeki yansımaları, Hint halkının sosyal ve kültürel değer yargıları bağlamındaki etkileri incelenmeye çalışılmıştır. Bu makaleden de anlaşılacağı üzere; hayatın her kesitinden masalları konu edinen Kāthāsaritsāgara’da, “bahçe” öğesi oldukça önemli bir yere sahiptir. Dolayısıyla bu çalışmada konusu gereği; ilgili motif aracılığıyla, Hindistan’ın ve Hint kültürünün söz konusu dönemdeki sosyal, toplumsal ve kültürel hayatı irdelenerek açıklanmaya çalışılmıştır.

Kāthāsaritsāgara, which is translated into our language as “Ocean of Fairy Tale Rivers”, was written by Somadeva for the queen of Kashmir in the 11th century. This work, which includes numerous Indian legends, fairy tales and folk tales, is thought to have been compiled from Guṇāḍhya's Bṛhatkathā, written in an elusive language known as Paishāchī. Unfortunately, this work has not survived. Kāthāsaritsāgara, which is derived from Indian Mythology, clearly reflects all the cultural elements of Indian society, consists of 18 Lambakas (chapters) and 22,000 couplets. The garden motif, that has an extremely valuable place in the huge Indian fairy tale literature, is one of the important spatial elements in Kāthāsaritsāgara. Through this translated article; the garden motif’s reflections over the social hierarchy, gender hierarchy, caste and various folk traditions on Indian society, and the effects of Indian people in the context of social and cultural value judgments have been tried to be examined. In Kāthāsaritsāgara, which deals with tales from every part of life, the "garden" element has a very important place. Therefore, in accordance with the subject of this study; through the relevant motif, the social and cultural life of India and Indian culture in the relevant period has been tried to be explained.